| |
Vallestappers op het Grenslandpad
|
Schaft - Lozen: 12 februari 2010 |
Om acht uur zitten we aan de koffie met koek bij Pieter. De afgelopen dagen heeft het gesneeuwd, maar de weercoördinator heeft
groen licht gegeven. Dus gaan we een etappe lopen, wat ons weer dichter bij het Thorn zal brengen.
We vertrekken naar Kettingbrug in de buurt van Kaulille en Lozen, het eindpunt van vandaag. De wegen zijn goed bereidbaar, ook in
België. Alleen de binnenwegen zijn nog glad, maar daar komen we niet met de auto's. Om kwart voor tien bereiken we het beginpunt,
de parkeerplaats bij Eetcafé Zomerhof aan de Maastrichterweg bij Schaft.
Van hieruit begint de volgende route:
-
Wij beginnen aan de route en lopen een stukje over het fietspad langs de Abdijweg. Inderdaad richting Achelse Kluis, de
Benedictijnerabdij. Gelukkig gaat de route al snel linksaf over besneeuwde paden. De platgereden sneeuw is hier en daar
spekglad, dus voor de veiligheid zoveel mogelijk door de losse sneeuw lopen, die overigens maar enkele centimeters dik is.
Dat is niet veel, maar het landschap ziet er net even anders uit. Het zorgt er voor, dat het niet zo somber is bij het
bewolkte, maar gelukkig droge weer.
-
We passeren de Tongelreep en meteen daarna de hoge muren van de Abdij. Bij ons niet onbekend, want het is een aangenaam
doel voor een fietstocht of wandeling, met een gezellig terras op een binnenplaats. Vandaag is dat niet voor ons weggelegd,
want tijdens onze etappes gaan we eigenlijk nooit naar een terras.
-
Bij de Kluis komen we op het grondgebied van Achel en lopen dus België in. Na de brug over de Warmbeek gaan we linksaf, langs
de beek, waar het mooi is. Meteen nadat we opnieuw de beek oversteken via een houten brug zien we op een afstandje drie reetjes.
Slechts even, want ze rennen weg en laten zich ook niet meer zien.
Na dit mooie stukje wordt het wat saaier over paden langs en door de Beverbeekse Heide. Tussen de bomen door zien we een glimp
van het Kasteel van Beverbeek. Bij het begin van de Haarterheide vinden we eindelijk een plek om te pauzeren en te genieten van
een koek van Wim. Weliswaar geen bank, maar een afsluitboom geeft voldoende steun om tegen te leunen.
-
De oorspronkelijke heide is nu een bosgebied met daarin enkele grafheuvels, keurig aangegeven met palen. Hier worden Henk, Wim
en Pieter op het verkeerde been gezet door een roodwit-markering, die niet voor ons bedoeld is. In plaats van linksaf lopen ze
langs de grafheuvels rechtdoor over een hobbelig pad.
De rust in het bos wordt verstoord door een oudere mevrouw, die haar hondje kwijt is en luidkeels loopt te mopperen. Ze loopt
door de struiken onder de dennenbomen en intussen vangt Pieter het hondje op. Ze is erg boos en dreigt: "Ik zal je gaan stoven.
Ik maak van jou carbonaatjes." We praten even en wat later komt ze toch terug op haar voornemen. Het kleine viervoetertje zal
het wel overleven.
-
Wij lopen een eindje terug en pikken de goede route weer op. Na het passeren van twee typisch vormgegeven begraafplaatsen, gaan
we richting Kleine Haart en komen in een meer open gebied. Het is direct voelbaar, maar gelukkig komt de frisse wind vooral van
achteren. Bij de Kapelstraat linksaf en inderdaad staat hier een mooie kapel. Enkele kaarsjes worden aangestoken en de bank voor
de kapel en de stoeltjes binnen worden benut om te pauzeren en de boterhammen op te eten.
Gedenkplaten op de kapel herinneren aan het neerstorten van de Britse bommenwerper N2849 in de nacht van 16 op 17 juni 1941.
De zeskoppige bemanning is daarbij omgekomen. De feitelijk plek, waar het toestel is neergestort passeren we even later in de
Kapelstraat. Het ligt zo'n zeven honderd meter vanaf de kapel.
-
Na de kapel krijgen we een stuk wandelcorvee, omdat we Hamont moeten. Een molen en de kerk zijn een paar positieve uitschieters
in dit stadje. Voorbij de spoorbaan moeten we rechtsaf en daarna volgt helaas weer een flink stuk asfaltweg. Jan waant zich even
in zijn geboortestreek De Achterhoek. De buurt heet hier zo en dat is zowel op de kaart en als straatnaam vermeld.
Na de Achterhoek wandelen we door het buurtschap Winter en dat komt aardig overeen met het weer: licht besneeuwde en bevroren
velden. Gelukkig probeert de zon door de bewolking heen te breken en dat lukt warempel af en toe. Na Winter volgt het buurtschap
Hork.
Hork rijmt op "Plork" laat Pieter weten. De verdere uitleg en betekenis zullen we hier niet uit de doeken doen. Jan weet daarop
te melden, dat het rijm op een waarschuwingsbord, dat we net passeren, "Vaart minderen, spaart kinderen" eigenlijk langer is. En
ook daar gaan we hier niet verder op in.
-
Gelukkig, na Hork eindelijk het kanaal Bocholt - Herenthals en dus wat anders dan over asfalt van A naar B. We kunnen over een
pad langs het kanaal lopen, dat bezaaid is met keitjes, gebruikt voor de versteviging van de beschoeiing. Het kanaal is lang en
recht met hier en daar een kazemat, een restant van de verdediging uit de Tweede Wereldoorlog en bedoeld om de Duitsers tegen te
houden. Het heeft allemaal niet geholpen.
-
Een binnenvaartschip brengt wat beweging in het kanaal. In de verte ligt de Kettingbrug en dus het
eindpunt van vandaag.
Nog een laatste stuk glad asfalt en we zijn om kwart over twee bij de auto van Henk, die keurig op ons gewacht heeft.
"Inclusief het kleine stukje extra bij de grafheuvels is het precies 19420 meter" weet Pieter, daarbij weer adequaat geholpen
door de registratie van zijn GPS-apparaat van Garmin. Meer kengetallen volgen. Wij zijn vooral benieuwd naar de gemiddelde
snelheid (4,8 km per uur) en de temperatuur. Helaas geeft het apparaat de temperatuur nog steeds niet aan. Zo te voelen en aan
de dooiplekjes op de weg te zien, is het net iets boven nul geworden. Al met al prima wandelweer.
Wij halen de auto van Ron bij het beginpunt op en rijden vervolgens naar Nuenen om bij Café Schafrath een pintje te pakken. Het café is
al voorbereid op het carnaval, dat komend weekend zal gaan losbarsten. Stoelen en tafels zijn opgeruimd en daarom zitten we vandaag op
krukjes en wachten we op het bier.
"De voorpret", zoals Wim dat noemt is duidelijk af te lezen van de glunderende gezichten van Henk en Pieter.
Wim zegt verder, vol trots: "Wij hebben vandaag de tweeduizend kilometer vol gemaakt! En dat staat allemaal op onze website"!
Simone van het café brengt de biertjes en de bitterballen. Bij het afrekenen blijkt, dat de bitterballen voor rekening van het
café zijn als waardering voor de 2000 km!!
Schafrath, hartstikke bedankt!
Wij vatten in verband met de goede sfeer er nog eentje extra en besluiten op deze wijze deze heerlijke wandeldag.
En………….. volgens onze website hebben we na de etappe van vandaag inderdaad precies 2014 kilometer gewandeld.
Terug naar boven
|
|
)
)
)