Vallestappers op het Grenslandpad

Steensel - Schaft: 5 januari 2010

VERSLAG FOTO'S

Het nieuwe jaar 2010 is maar net begonnen en Pieter verwacht ons al om acht uur aan de koffie, want: "Het wordt helder weer. Er ligt sneeuw en het vriest. Prima wandelweer".
Het visitekaartje De beste wensen gaan over en weer.
De koffie met koek smaken heerlijk. Wim heeft nog een verrassing voor ons: "Ik heb gebruik gemaakt van een aanbod om tegen geringe kosten een naamplaatje te maken van onze wandelgroep 'De Vallestappers'. Jan hoeft onderweg niet meer onze website en e-mailadres op een papiertje te schrijven" Het naamplaatje ziet er inderdaad indrukwekkend en sjiek uit. Bedankt Wim!
Er zijn voldoende exemplaren voor iedereen en de eerste reikt Wim uit aan Henny, Pieters vrouw.

We vertrekken daarna zo rap mogelijk naar het eindpunt van vandaag, een café aan de Maastrichterweg, de weg van Valkenswaard naar Achel. Het is erg druk en daarom kiezen we een route over de dorpen: Geldrop, Heeze, Leende, Valkenswaard. Er staat een file op de A67 bij De zon schijnt door de bomen Geldrop. Wij gaan er onder door en hebben verder geen problemen. Pieter moppert een beetje: "Er is nog geen zon en die had ik wel verwacht". Henk: "Wacht maar Pieter. Ik zie al wat door de wolken heen". Henk parkeert even later zijn auto op de parkeerplaats van de uitspanning. En, inderdaad, de zon schijnt al door de bomen. Het ziet er goed uit voor vandaag.

Snel met de auto van Wim naar het beginpunt en opnieuw over dorpen: Schaft, Borkel, Bergeijk, Eersel en dan Steensel. Parkeren, schoenen aan en om tien over half tien beginnen we aan de etappe van vandaag. Volgens het boekje ongeveer 23 kilometer. Een uitdaging, want slechts één keer eerder hebben we sneeuw gehad tijdens een etappe van het Pieterpad in Overijssel. Destijds later op de dag sneeuwval, maar nu ligt het er al. Niet al te veel, zonnig weer en het vriest licht, dus geen natte toestanden. Het moet lukken.

  • Een stukje slibberen door Steensel en daarna de witte natuur in via de Zandstraat. We hebben hier al eens gelopen met het Pelgrimspad en dan valt op hoe groot de invloed is van een laagje sneeuw. Prachtig en samen met de zon nog mooier. Afijn de foto's spreken een duidelijker taal! Een veld met restanten van koolplanten ziet er ineens mooi uit.
    Genieten dus en dat gaat zo maar door. Eerst een stukje door Riethoven. De kerk wordt een beetje gerestaureerd en aan de dakrand van de muziekkiosk hangen zowaar ijspegels. Ook al een hele tijd niet meer gezien.


  • Via Heiereind met de gelijknamige minicamping annex struisvogelboerderij lopen we richting Braambosch. Precies in het begin van het bosgebied staat een bank en dus een mooie plek om te pauzeren met een lekkere koek van Wim. Sint Valentinuskapel
    We steken de drukke N397 over en moeten een stukje over het fietspad naar Westerhoven. Gelukkig al snel linksaf de velden weer in. De kapel voor Sint Valentinus krijgt de nodige aandacht. De kapel staat mooi langs de Keersop, een Kempische beek.


  • Wij vervolgen ons pad in de richting van de Venbergse Watermolen. Dit stuk springt er normaal niet uit, maar nu het besneeuwd is valt het reusachtig mee. Eerst langs het recreatiecentrum De Kempervennen en het Eurocircuit, een motorcrossterrein. Tegenwoordig is de Kempervennen een groot centrum met een enorme indoor-skibaan.
    De Malpie Wij halen als streekgenoten herinneringen op aan de tijd, dat je gratis kon zwemmen in de zandafgraving. Deze afgraving droeg de weidse titel Eurostrand. Het was toen op een andere manier mooi, maar ook gevaarlijk.
    De Venbergse Watermolen zien we wel liggen, maar de route gaat iets daarvoor rechts de Malpie in. Dit gedeelte is ook goed bekend bij ons. We hebben verschillende paden gelopen, die hier door kwamen: Brabants Vennenpad en het Airbornepad. Telkens waren de weersomstandigheden anders, warm, zelfs heet en geheimzinnig mistig. En nu met de sneeuw en daarover heen de zon is het weer geheel anders en misschien wel op z'n mooist. LAW wegwijzer


  • Op het punt waar we rechtsaf gaan staat een richtingbord van de paden. Volgens dit bord moeten we nog 66 km lopen tot het einde van het Grenslandpad bij Thorn. We hebben al 297 km gelopen vertelt het bord. Samen dus 363 km, exact de afstand volgens de omslag van het boekje. De afstand van vandaag roept echter vragen bij ons op. Volgens het GPS-apparaat van Pieter lopen we minder kilometers dan Plaats om te lunchen volgens het boekje. We zullen het aan het einde van de etappe nog eens bekijken.
    Langs het pad zien we de zoveelste afvalbak, waarop Rene + Rian hun namen hebben vermeld. Het is in 2009 gebeurt en eerder zagen we al 2008 en 2007. Hebben zij hetzelfde pad gelopen? Wij zullen het niet te weten komen. De afvalbak is in zoverre bijzonder, dat ook de markeringen van de al eerder gelopen paden erop staan.


  • In het begin van de Malpie pauzeren aan een picknicktafel. Precies in de zon, die al goed voelbaar is. Een mooi plekje en daarna verder Het Groot Malpieven door de nu extra mooie Malpie.
    Vennen zijn witte vlaktes geworden en kale struiken staan nu met hun takken te pronken, want de sneeuw- en ijsrestanten worden extra mooi verlicht door de zon. Het zijn net kristallen Opnieuw, te mooi om te beschrijven.
    En ook vele sporen in de sneeuw. Op de paden natuurlijk vooral voetstappen, maar daarnaast ook van dieren. Vooral honden, maar zo te zien ook van reetjes, konijnen en dergelijke.


  • We lopen nog even naar de Dommel, de rivier van onze streek. Het water stroomt behoorlijk snel en deze beek vriest niet snel dicht. Wil dit gebeuren moet er 's nachts diepvrieskou komen en dat hebben we nog niet gehad. Ron staat bij de beek in de ski-houding. Hij zou zo over de Dommel heen kunnen glijden.
    Over een knuppelbrug Prachtige Malpie Binnenkort zal het wat hem betreft beter lukken in de Dolomieten.
    We krijgen ook nog een fraai stuk langs het Groot Malpieven met direct daarna een knuppelbrug over de bevroren vennen en natte stukken, die je nu zou kunnen belopen. We riskeren echter geen natte voeten, want zeker aan de randen kun je vlot door het ijs zakken.


  • Eerst een stuk bos ten noorden van Borkel en daarna linksaf naar de Dommel, die we nu via een stuwbrug kunnen oversteken. De beek ligt er overigens prachtig bij tussen de witte oevers. Een bankje pal naast de beek geeft gelegenheid om nog even te rusten en te genieten van de witte omgeving. Langs de Dommel
    Om het eindpunt te bereiken moeten we nog over een redelijk hobbelig pad lopen. De sporen, gemaakt tijdens de natte dagen zijn nu bevroren en het is zaak om de voeten op de goede plekken te zetten, want anders ga je onderuit en dat is minder plezierig. Het lukt echter prima.
    Vlakbij Schaft komen we uit op de Maastrichterweg. Hier moeten we nog een klein stukje langs lopen en daarna zijn we om tien voor drie bij het eindpunt van vandaag; de parkeerplaats bij het café aan het begin van de Abdijweg en die weg is voor de volgende etappe.
Pieter geeft de cijfertjes: 19750 meter gelopen met een gemiddelde van 4,4 km/per uur. De sneeuw heeft z'n invloed gehad, maar verder is het prima gegaan en nog steeds schijnt de zon uitbundig. Het kan niet beter.

Wat betreft de afstand volgens het boekje: kaart 57 t/m 60 is samen 25 kilometer. We zijn ongeveer 2 kilometer eerder gestopt, dus dat maakt 23.
In Steensel hebben we een klein beetje minder gelopen, maar al met al is het verschil met de GPS niet te verklaren. Het verschil van drie kilometer zal wel elders in het boekje te weinig zijn gerekend. In het begin hebben we namelijk enkele keren meer gelopen dan volgens het boekje. Of is de totaalafstand korter? Afijn, het zal onze pret niet drukken. Wij zijn in elk geval weer een stuk dichter bij het eindpunt in Thorn geraakt en om dat te bereiken resteren nog drie etappes.

Gewoontegetrouw gaan we de auto bij het beginpunt in Steensel ophalen en daarna naar Nuenen voor een biertje op het vertrouwde adres Café Schafrath. Het gaat redelijk vlot tot Eindhoven. Op de A67 richting Geldrop moet al het verkeer naar één rijstrook en dus een file. Rijkswaterstaat neemt een proef om met hete lucht ijsrestanten op te ruimen. Ineens valt het op, dat op de andere weghelft helemaal geen verkeer meer zit. Er moet iets gebeurt zijn.
's Avonds in het nieuws: A67 bij Geldrop geheel afgesloten tengevolge van een omgevallen vrachtwagen met varkens. Wij kunnen, weliswaar langzaam, doorrijden en zo toch nog redelijk op tijd genieten van de bieren met de nog steeds heerlijk smakende bitterballen.

Terug naar boven