Vallestappers op het Grenslandpad

Postel - Steensel: 8 december 2009

VERSLAG FOTO'S


Vandaag vertrekken we een halfuurtje vroeger, dus om acht uur aan de koffie en koek bij Pieter.
Een opmerking, dat het wat minder is met het weer roept bij Pieter de reactie op van: "Vanmiddag klaart het op, maar het is toch droog!". Inderdaad hebben we eigenlijk niks te mopperen en vertrekken we voor de etappe van vandaag.

Via Steensel (eindpunt) rijden we naar de Abdij van Postel en daar vertrekken we om kwart over negen over deze route:

  • De Abdij van Postel Wij werpen nog even een blik achter de hoge muren van de abdij, omdat een poort wagenwijd open staat. We moeten een stukje langs de Reuselseweg, maar kunnen gelukkig bij een kapelletje rechtsaf over een zandpad.
    In het gebied Witherenheide en Bladelse Heide zien we de vriend van Pieter: de blauwe reiger. Direct daarna vliegt een grote witte vogel tussen de bomen door en Jan ziet in de verte rechts ook een witte vogel. Het moeten witte reigers zijn. Helaas voor Pieter geen sneeuwuil.
    We komen uit op de Arendonkseweg. Een gedenkplaat met een foto en tekst herinnert aan het verongelukken van een RAF-Lancaster in de nacht van 21 op 22 juni 1944. Wim: "Precies met mijn verjaardag, maar dat wist ik toen nog niet"


  • In de Bladels Heide moeten we een ellendig lang recht stuk Arendonkseweg overwinnen. Het brengt ons wel zonder omwegen bij uitspanning Dennenlucht. We hebben daar tijdens het Vennekespad een biertje gedronken. Nu lopen we verder, omdat we onderweg nooit aanleggen. We Grenspaal 197 bij Dennenlust vereeuwigen nog wel even Grenspaal 197, die net aan de andere kant van de weg Eersel - Postel staat.
    Mooi open landschap Via een stukje Grensweg, de zoveelste vanaf Sluis, lopen we een mooi pad in, dat we al kennen van het Vennekespad. De natuurontwikkeling van gebied De Pielis is al een stuk verder dan de vorige keer toen we hier langs kwamen. Het wordt nog mooi, mede dankzij Europese subsidies, waardoor een duurzaam watersysteem kan worden aangelegd.


  • Via een bosgebied komen we uit bij Witrijt. Vakantiehuisjes zijn kennelijk in gebruik. Na een volgend bosgebied komen we uiteindelijk uit op de Bredase Baan. De Postelse Weg steken we over en iets verder komen we in een open gebied van de Cartierheide. Na zo'n 500 meter slaan we rechtsaf over een paadje tussen berkenbomen. Het pad ligt iets hoger dan het heidegebied.
    Zicht op het vennetje Lunch bij een venneke Tussen de berkenbomen staat een bank en deze wordt benut voor de middagpauze. Vlak voor ons ligt een ven en ineens is daar de zon. Pieter krijgt dus weer gelijk: "Ik had het toch gezegd". De plas ligt er ineens mooier bij met wat zon er over heen. Afijn, dit kunnen ze ons niet meer afnemen.
    Wij houden rechts aan en via een knuppelbrug passeren we een natter stuk. De paadjes zijn door de regen van de afgelopen dagen hier en daar behoorlijk nat. Af en toe moeten we uitwijken om droge voeten te houden.


  • Na opnieuw een stuk bos komen we uit op een asfaltweg en die brengt ons nabij Ter Spegelt. Hier moeten we een stukje langs de Postelse Weg en daarna linksaf een pad in. Dit pad voert door de open velden en daar worden we toch nog verrast door een regenbui. Wij kijken Pieter vragend aan. Hij reageert: "Dit is een vergissing. Die bui heeft ons niet zien lopen"! Even later blijkt, dat het inderdaad een vergissing is. Het is al weer droog!
    De markt van Eersel Uiteindelijk komen we toch in Eersel en pauzeren op een bank op de Markt. Er staan heel wat auto's geparkeerd, maar toch is het rustig in Eersel. Geen terrassen en weinig mensen op straat. We gaan verder door Eersel. Vlakbij het beroemde en beruchte kruispunt/rotonde Knuppelbruggetje in Cartierheide 't Stuiverke verbazen we ons over een man, die zijn kleine hondje uitlaat. Hij rijdt met zijn auto langzaam door een plantsoen of speelweide en zijn hondje er achteraan. Wij kijken hem heel nadrukkelijk en vragend aan, maar hij vertrekt geen spier op zijn gezicht. De deur van de auto gaat open en het viervoetertje springt erin. Hij doet het dagelijks, want er is een spoor van de auto in het gras te zien.


  • Via een fietstunneltje passeren we het gevaarlijke Stuiverke en nemen de provinciale weg naar Steensel. Deze weg is tegenwoordig gedegradeerd tot een 60-km-weg. Wij nemen iets verder een asfaltweggetje linksaf, de Hees.
    Het is een gebied tussen de genoemde Provinciale weg en de A67, waar wij streekgenoten eigenlijk ook nooit komen. Wij verbazen ons erover, dat er nog zoveel woningen staan. En wat voor woningen, zeg maar gerust kapitale villa's.
    Een hondje zorgt voor afleiding En dat een hond uitlaten ook anders kan wordt hier bewezen. Een jongedame in een strakke ruiterbroek, dat niets te raden overlaat, loopt met haar hond bevallig voor ons uit in de stralende zon. Dit uitlaten is ineens beter en een veel beter uitzicht!
    Wij halen haar niet in, want ze is ergens een villa binnen gegaan. Wij zien rechts tegen een bosrand een bank staan en die is te uitnodigend om voorbij te lopen. Bovendien zitten we daar prima in de zon. In de verte het vrachtverkeer op de A67. De economie draait gelukkig zonder ons gewoon door.


  • Een beetje uitgerust beginnen we aan de laatste kilometers en lopen Steensel binnen. Het is één van de Acht Zaligheden. Allemaal Toren Steensel dorpjes eindigend op "sel": Reusel, Steensel, Duizel, Netersel, Hulsel, Eersel, Knegsel, Wèntersel. Dit dorpje lijkt een onbekende, maar het is dialect voor Wintelre.
    In Steensel staat een kerktoren. Het schip van de kerk is weg en daar is nu een kerkhof. In de Kempen, zie je wel vaker een alleenstaande toren van een kerk. De toren steekt mooi af tegen de inmiddels weer blauwe, dus wolkenloze lucht. Pieter heeft het toch goed geregeld voor vandaag, want in de laatste kleine kilometer tot aan de auto kan ons niets meer gebeuren.
Om precies drie uur ronden we de etappe af. Wij hebben iets meer dan 24 kilometer gelopen. Het gemiddelde is een stukje beter dan de vorige keer, namelijk 4,9 km per uur, of komt die betere prestatie door het hoogteverschil: bij de grens rond 38 meter en hier in Steensel is het 18 meter hoog?

Hoe het ook zij, wij hebben de meet gehaald en dat is voor de laatste keer dit jaar. Op naar het volgende jaar, maar vandaag gaan we eerst nog naar Nuenen naar ons bekende stekkie bij Schafrath voor B&B, inderdaad Bier en Bitterballen.

En ……. Als dan de bitterballen op tafel staan gebeurt het ineens. Het is niet altijd duidelijk, waar Pieter zijn kennis over het weer vandaan haalt.
Onverwachts laat hij toch zien dat hij daarvoor bovennatuurlijke krachten aanroept. Het gebeurt bijna onachtzaam, maar Pieter heeft duidelijk af en toe contact met "boven".
Pieter heeft contact

Terug naar boven