Vallestappers op het Grenslandpad

Moeren - Galder: 7 augustus 2009

VERSLAG FOTO'S

Helaas, helaas, de "agendaterreur" slaat toe. Na vandaag wandelen we voorlopig niet meer, omdat steeds iemand van ons vijven weg is en door de stelregel "met z'n vijven of niet" is de volgende gelegenheid pas ergens eind september of begin oktober.
Pieter zal het wel inplannen. Voor vandaag heeft Pieter een zomerse dag besteld. We zullen zien of dat uitkomt. Na de koffie en koek rijden we rap naar de Markbrug in de buurt van Dreef.
In dit gehucht vindt Jan voor zijn auto een parkeerplaats en daarna rijdt Ron ons via een toeristische, dus rustige route naar de Abdij bij Zundert, het beginpunt. Om negen uur beginnen we aan deze etappe:


  • We lopen met een boog om de Abdij heen. Over de weiden hebben we zicht op het Trappistenklooster. Even verder beginnen we aan een mooi stuk door De Klein-Zundertsche heide en de Pannenhoef. Een kleinschalig en intiem landschap. In de weiden behoorlijk wat koeien, die het naar hun zin hebben. Ze staan of liggen rustig te herkauwen.

    Rijpe aardbei Wat ons bezig houdt is de cryptische spreuk van de Meppelse dames Jannie en Riet: "Een vanzelfsprekend zomerkoninkje". ` Gezien de streek met veel aardbeienvelden moet het wel om deze vrucht gaan. De combinatie met "vanzelfsprekend" zien we niet. Nog maar verder kijken, wie weet komen we het tegen. Overigens zijn de boeren flink bezig met de aardbeien. Op het ene veld worden jonge planten verzameld en op een ander veld worden ze weer keurig in rijtjes geplant. De rijpe aardbeien, die nog steeds geplukt worden, smaken heerlijk. Met het prachtige zonnige weer van vandaag terecht een zomerkoninkje.


  • De RIVM aan het werk Onderweg komen we opnieuw twee dames tegen, die het Grenslandpad lopen. Onze vraag: "Is het de moeite waard om verder te lopen" wordt bevestigend beantwoord. We wensen elkaar nog een prettige wandeling toe en vervolgen ons pad. De plukkers
    Naast een aardbeienveld staat een flinke blauwe bestelwagen. Het is een wagen van RIVM, oftewel het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu. Ze hebben kennelijk een breed takenpakket. De laatste tijd steeds in het nieuws met de Mexicaanse griep en hier wordt door twee medewerkers veldonderzoek verricht in het aardbeienveld door middel van het nemen van grondmonsters. Ze zijn het met ons eens, dat het prettig werken is met dit weer en lopen met apparatuur het veld in.


  • Bij het kruispunt van de Pannenhoefse Baan en de Ettensebaan pauzeren we even. Ron wijst intussen enkele mensen de juiste weg naar Rijsbergen. Wij gaan daar ook naar toe, maar via een kleine omweg. De route voert ons vlak voor Rijsbergen langs een huis, waar op niet mis te verstane wijze kenbaar is gemaakt, dat Lisette vijftig is geworden. En dan blijkt dat men hier goed kan dichten: Lisette is 50

    Lisette is nog graag gezien
    Maar ze moet er veel voor laten
    Lisette is 50 Tennissen, stappen alles gaat met mate
    Zelfs de 8 ging dit jaar niet door
    Ze wil er goed uitzien, dat gaat voor
    10 x 5 10 x 5
    Lisette je blijft een lekker wijf

    De kinderen voegen hier nog de volgende regels aan toe:

    Een rimpeltje hier, 'n rolleke daar
    Ons moeder = 50 jaar
    Maar in d'r bikini lijkt ze nog lang gin Saar

    Een buurman, in de tuin aan het schoffelen, bevestigt: "Ja, ja, ze kan d'r wat van".


  • Wij wandelen Rijsbergen in. Midden in het dorp staan voldoende banken om te pauzeren en onze boterhammen te verorberen.
    Nieuwsgierige beesten Rijsbergen boeit ons verder niet zo en daarom vervolgen we ons pad. Direct na het dorp passeren we het riviertje de Weerijs met een mooi uitzicht. Ook hier weiden met veel roodbonte koeien van het MRIJ-ras.
    Bij een kleine Mariakapel aan het Kruispad lopen we verder over een fietspad, die is aangelegd op een oude trambaan en daarom ook die naam heeft gekregen.


  • Een stuk verder wandelen we over een asfaltweg in de richting van de A16 en de HSL-spoorbaan. Het is te merken, dat het mooi weer is. De jeugd rijdt met bromfietsen en met auto's behoorlijk hard naar de Galderse Meren. Ze hebben Mooie Hollandse luchten haast, want ze willen zwemmen, althans in elk geval lekker bij elkaar in de zon te liggen en bij het water met elkaar bezig zijn: "Ge bent jong en ge wilt wat". Maar och, dat hebben wij ook gehad, maar dat is al heel lang geleden.
    De HSL ligt er al tijden ongebruikt bij. Maar niet bij stil blijven staan. Onze centen liggen daar te verroesten, maar misschien beginnen ze dit jaar met proefrijden.


  • Wij lopen door richting Galder over een mooi pad met rechts van ons het fraaie dal van de Galdersche Beek. In Galder pauzeren we. Het is intussen behoorlijk warm geworden en dat komt natuurlijk door het mooie weer. Pieter heeft ons dus niks teveel beloofd. Hij mag weercoördinator blijven!
    De Boven Mark Visserslatijn Na de passage van een oud kerkje en een verleidelijke uitspanning lopen we over het Vonderpad, een fietspad, naar de Mark, beter gezegd de Boven Mark. Een mooi riviertje met een prachtig fietspad er langs. Wij benutten dit pad nu als voetpad. Henk staat te buurten met een visser, die op zijn manier ook van deze dag geniet. Afijn, hij heeft hele verhalen hoe ze "vruger" gingen vissen. Het mocht eigenlijk niet, maar ze deden het toch met zelfgemaakt visgerei, zoals een stok, een kurk, een lucifer, een touwtje en zo: "En als ons moeder er toch achter kwam dan moesten voor straf op de knieën voor het Mariabeeld" Hij heeft er zo te zien niet teveel van geleden.


  • Toch maar verder na een "houdoe" aan de visser. Het fietspad langs de Mark maakt een eindje verderop een bocht, maar je kunt ook rechtdoor naar beneden. Je wordt gewaarschuwd met een typisch verkeersbord: Een fiets, die van een helling af het water in tuimelt. En inderdaad gaat het behoorlijk naar beneden, dwars door een sloot en daarna weer omhoog. Je kunt er ook door heen lopen en toch droog aan de andere kant komen.
    Het pad gaat een klein eindje verder met de Markbrug uiteraard over de gelijknamige rivier heen. Hier is vandaag het eindpunt. We slaan rechtsaf naar Dreef en bereiken net voor drie uur de auto van Jan, na precies 22.060 meter wandelen. De beloning Ondanks het warme weer hebben we met een gemiddelde 4,6 km per uur gelopen.
Zoals gebruikelijk eerst naar het beginpunt om de auto van Ron te halen en rijden vervolgens terug naar Nuenen. Gelukkig is het vertrouwde adres Schafrath open, smaken de biertjes heerlijk en gaan de bitterballen er als vanouds als koek in.

Oja, nog even over de cryptische spreuk van onze Meppelse dames Jannie en Riet.
Via e-mail bereikt ons de oplossing. Met aardbeien zitten we wel in de richting, maar het moet zijn:

"AARDBEIEN AUTOMAAT".

Wij hebben ze niet gezien, de dames tweekeer. Zo zie je maar, dat vrouwen andere dingen opvallen dan mannen.

Aardbeienautomaat
















Terug naar boven