Vallestappers op het Grenslandpad

Krabbendijke - Kraaijenberg: 14 april 2009

VERSLAG FOTO'S

Daags na Tweede Paasdag zitten we weer aan de koffie met koek bij Pieter. Vandaag de zesde etappe en wanneer als alles goed gaat verlaten we Zeeland en komen we (terug) in het Brabantse Land.
Het begint echter niet goed, want kort voor half acht belt Henk: "Ik heb me verslapen. Ik kom zo snel als een haas".
En inderdaad, hij is er snel en kunnen we ons klaar maken voor de volgende route:


De drukte in Eindhoven op de Kennedylaan en de A58 is echter groot en levert veel vertraging op. De drukte is het gevolg van het afsluiten van de A67 ten zuiden van Eindhoven.
Eigenlijk hebben we niet te klagen, want op de andere baan van de A58 richting Eindhoven is het veel erger: Een file, die tot Tilburg reikt. Je zult er maar in staan.

Gelukkig verder een vlotte rit naar het eindpunt de Kraaienberg, net ten zuiden van Bergen op Zoom. Een vogelaar staat op het parkeerterrein. Hij gaat vandaag vogels tellen en zegt: "Het is wel een stille plek hier. Geen spulletjes zichtbaar in de auto laten liggen" Hij wenst ons een prima wandeldag toe en wij hem een goede teldag. Wim brengt ons naar het beginpunt Krabbendijke en om tien voor tien beginnen we aan de etappe met stralend weer, maar nog wel een beetje fris. Ron, Pieter en Jan in korte broek en Wim en Henk "in het lang".
  • Het pad langs de Oosterschelde Krabbendijke lopen we snel uit en even later beklimmen we de zeedijk langs de Oosterschelde. Het is laag water en een zilte geur komt ons tegemoet. Het is weer heel anders dan de Westerschelde. Daar het water dichtbij met veel schepen. Hier schorren en kwelders langs de dijk en op wat watervogels na niet zo veel te zien.
    Verloren bootje aan de Oosterschelde Bij Roelshoek is het zoeken naar het juiste pad, maar we vinden het. Roelshoek is een typische plek: enkele woningen bovenop de dijk. We steken de dijk over met een trap en gaan binnendijks verder. Kilometers lang. We proberen toch of we bovenop de dijk kunnen lopen. Het gras is nog vochtig en de schapen met lammeren schrikken van ons. Pieter: "We gaan onderlangs de dijk lopen". En inderdaad dat helpt. De viervoeters bekijken ons nu van bovenaf.


  • Uiteindelijk steken we de dijk weer over en gaan binnendijks verder. Een bordje waarschuwt: "Op de harde weg ok, op de dijk nee"!. Een betonnen trap nodigt toch uit de dijk te beklimmen. Boven waait het meer maar op de trap gezeten in de luwte kunnen we van zon en gevulde koeken genieten.
    Steiger aan de Oosterschelde We gaan toch op de dijk weer verder, want je ziet veel meer. We lopen door het hoge gras, dat nat is van de dauw. Het is niet prettig en dus maar weer naar binnendijkse weg.
    De schorren van de Oosterschelde De route commandeert ons de dijk op en vervolgens wandelen we buitendijks. Links van ons een groot gebied van schorren en kwelders. In de verte staan enorme machines te werken. Het blijkt om een verbetering van de dijk te gaan. Het is niet voor te stellen, dat dit vroeger allemaal met de hand moest. Afijn, de ruggen van de mannen worden nu gespaard.


  • Iets verder ligt de Rattekaai. Vroeger een haven voor het vervoeren van suikerbieten naar de fabrieken in NW-Brabant. Nu zijn alleen enkele schamele en vervallen restanten over.
    De dijk in de richting van het Schelde-Rijnkanaal biedt ons een goede zitplek voor een pauze. In de verte langs de Oesterdam veel Schelde-Rijnkanaal windmolens met maar twee wieken. Wij genieten intussen vooral an de zon. Het is al behoorlijk warm.
    We verlaten de Oosterschelde en lopen over een oude zeedijk in de richting van de bruggen over het Bathse Spuikanaal en het Schelde-Rijnkanaal. Direct na de brug een steil talud af en daarna een lange rechte weg naar het Oosten. Even de blik op oneindig, Henk en Jan hebben een bank gevonden maar gelukkig gaat dat redelijk bij dit fijne weer. Het begint intussen zelfs in het vlakke land warmer te worden.


  • Aan het begin van kaart 23 lopen we de Hogerwaardpolder in. Een mooie picknicktafel is te uitnodigend voor Henk en Jan, dus even pauze. Vrachtwagens van de firma Bartels komen ons wel regelmatig "pesten", maar de naambordjes achter de voorruiten geven wel praatstof: BIANCA en DE NATTE.
    Voor ons ligt de Hogerwaarderweg,, nog langer en rechter dan de weg van daarnet. Maar kom op: met dezelfde blik en gesteund door de zon even kilometers vreten.
    Regelmatig moeten we aan de kant om BIANCA, DE NATTE of een naamloze van Bartels door te laten gaan.


  • En nu kijken waar de provincie Noord-Brabant begint en Zeeland dus eindigt: "Ja, hier vlak voor de boerderij moet het liggen". Acuut krijgen Pieter en Ron een diepmenselijke behoefte, waar precies op de grens aan wordt toe gegeven. Overigens valt het ons op, dat hier veel grote en kleinere vliegtuigen in de lucht zijn. Vliegveld Woensdrecht wordt flink gebruikt.
    De eerste Brabantse bossen De weg heeft direct voor en na de grens kasseien als verharding gekregen. Iets verder weer asfalt. Ook aan deze lange, lange weg komt een einde. Met een flauwe bocht langzaam de dijk op en vervolgens de N289 over. Via een zandpad lopen we in de richting van de spoorbaan. Het pad langs de spoorbaan, met enkele verwaarloosde moestuintjes van waarschijnlijk NS-personeel, brengt ons weer terug bij N289. Samen met deze weg gaan we onder het spoor door en daarna direct linksaf.
    Brabantse Wal Nu is het duidelijk te zien. Daar ligt Brabant: het vlakke land gaat abrupt over in de hoger gelegen zandgronden: de Brabantse Wal.
    Met bloeiende bomen er tussen ziet het er meteen vriendelijk uit. Precies op het beginpunt van de wal staat een picknicktafel. Even rusten. De tafel is erg warm van de zon en wij worden flink opgewarmd. Wat een dag vandaag! Op deze plek moet het dik boven de dertig graden zijn.


  • Helaas moeten we door, want de laatste kilometers wachten op ons. Er zijn veel fietsers en wielrenners op de weg. Aan de helmen te zien vermoedelijk veel Belgische "liefhebbers". Wij lopen langs prachtige beuken en eiken. Iets verder moeten we linksaf via de Hildernisse naar de gelijknamige boerderij, vroeger de enige buitendijkse boerderij van Nederland. De aanleg van de Oesterdam heeft dit stuk van de Oosterschelde getemd en afgesloten. Het water heet nu Markiezaatsmeer. Overigens is dit een mooi stuk van de route en maakt alles goed van het saaie stuk langs de Oosterschelde.
    Jan verleidt een lama Buitendijks land Het water bereiken we bij lange na niet. Het hobbelige paadje voert ons langs een weide met enkele koeien en een eenzame lama. Die lama doet net of hij Henk en Jan niet ziet en kijkt arrogant met gespitste oren de andere kant op. Ze zijn nog niet voorbij of het beest loopt naar de afrastering toe. Pieter: "Kijk maar uit! Ze kunnen spugen! En die rotzooi krijg je niet uit je kleren, dat weet ik"! Wim maakt toch foto's en Ron stelt zich verdekt op met de camera in de aanslag voor het geval dat! Gelukkig voor Wim en helaas voor Ron, de lama gedraagt zich.


  • Het paadje brengt ons naar een klein meertje en daar gaan we zowaar klimmen. Boven gekomen hebben we mooi uitzicht over het zelfde meertje met in de verte het Markiezaatsmeer. Het lijkt wel een bergmeertje. Iets verder zijn we in de buurt van de Kraaienberg met een mooi uitzicht over de Markiezaat. Henk is stevig door gestiefeld en heeft de uitkijktoren beklommen: "Prachtig hier"!
    Uitrusten op een uitgeholde boomstam Ron gaat ook de trappen op en legt het vast op de "gevoelige chip". Rons uitzicht Wij rusten even op een mooie bank, gekapt uit een forse boomstam. Nog een paar meter en rond vier uur zijn we bij de auto van Henk. Hij staat moederziel alleen op ons te wachten, maar er is gelukkig niks onaangenaams gebeurd. Pieter geeft weer de cijfertjes van onze wandelprestatie: 21.030 meter met een gemiddeld van 4,4. Het gemiddelde valt eigenlijk wel mee, omdat de grasdijken het tempo hebben gedrukt.
Wij rijden rap naar Krabbendijke en ggenieten op het intussen bekende adres Eetcafé De Krab van Brandbier en bitterballen. De kastelein geeft uitleg over het bier, de fusten en het verschil tussen Heineken en Brand. Pieter: "Ik heb liever toch maar Heineken". De kastelein: "Heineken is wel wat goedkoper"! Pieter reageert met: "Oooh", en op een toon van dan kom ik iets te kort. De kastelein echter meteen: "D'r zit wel meer in het glas"!
Om de woorden van Pieter te gebruiken: "'t Komt allemaal weer goed"! Henk checkt de temperatuur in Krabbendijke op de klok/thermometer van de Rabobank: "Het is 22 graden en dat klopt". Pieter: "Bij de Rabobank klopt het altijd"!

Henk moet vandaag op tijd terug zijn en rijdt rechtreeks terug naar Nuenen. De andere vier mannen eten een hapje eten, ja zeker, Van der Valk in Gilze. Daarna weer terug naar Nuenen.
Het is fijne wandeldag geworden met FANTASTISCH weer.

Terug naar boven