Vallestappers op het Grenslandpad

Heer Janz polder - Krabbendijke: 1 april 2009

VERSLAG FOTO'S

Het begint routine te worden. Tegen half acht bij Pieter voor koffie en koek Snel daarna met de auto's richting Zeeland. Henk en Ron rijden vandaag. Voortaan geen tweedaagse met overnachting meer. Ergens jammer, maar wel gemakkelijker voor Pieter voor het inplannen in de agenda.

Vandaag staat de volgende route op het programma:


De gevreesde drukte bij Eindhoven ten gevolge van de ombouwwerkzaamheden aan A58 en A2 vallen enorm mee. Het bijstellen van de verkeerslichten heeft geholpen, zodat de verkeerspuinhoop van de afgelopen dagen ons bespaart blijft. De zon schijnt aan een strak blauwe lucht. Jan heeft als enige van de vijf het aangedurfd om in korte broek op het appel te verschijnen.

Na een voorspoedige rit parkeert Henk zijn auto in Krabbendijke op een parkeerplaats aan de Dorpsstraat, pal aan de route van het Grenslandpad. Ron brengt ons naar gemaal Maelstede, het beginpunt en ook het beginpunt op kaart 16. Het is net half tien en we kunnen dus mooi op tijd vertrekken voor de geplande 21 kilometer.
  • Schaapjes aan de Westerschelde De schapen op de dijk, deze keer met lammeren, worden digitaal vastgelegd. Daarna wandelen we over de Jansdijk, een asfaltweggetje onderlangs de zeedijk van de Westerschelde. Het windmolenpark laten we achter ons. De molens blijven nog lang zichtbaar, wanneer eens achterom kijken.
    Zilveren westerschelde Twee kilometer verder kunnen we met een trap de dijk oversteken en aan de waterzijde over een fietspad verder lopen. Het is hoog water geweest, het wordt eb. Langzaam komen platen en banken boven het water uit. De zon maakt er een zilverkleurig plaatje van. De oosten tot noordoosten wind is een stevige bries geworden. Het is echter prima te hebben bij dit zonnige weer, maar jassen of truien blijven aan.
    De zeeschepen, vooral containerschepen laveren via de vaargeulen door Westerschelde. De binnenvaartschepen liggen opvallend diep in het water. Bij meer wind of wanneer zo'n kanjer van een zeeschip er vlak langs zou varen denken wij, dat ze snel water kunnen maken met alle gevolgen van dien. De schippers zullen wel weten wat ze doen en zo als zo vaak staan de beste stuurlui aan wal.


  • De Kapellebank is al voor een groot gedeelte zichtbaar en de vele steltlopers zijn druk bezig hun kostje te vergaren. In de knik van de dijk, precies bij het eindpunt van kaart 16, staat een glazen huisje, een soort wachthuisje. Een geschikte plek om te Praathuis aan de dijk pauzeren. Er staan banken buiten en we zitten daar een beetje beschut tegen de straffe wind. Jan probeert de deur en warempel hij Schepen op de Westerschelde kan naar binnen. Binnen staan behoorlijk wat stoelen. Jan: "Het is hier prima. Het lijkt wel een sauna". De zon heeft inderdaad zijn werk gedaan en Jan profiteert er maar meteen van: jas en trui uit en genieten van de zon in z'n blote bast.
    Buiten komen twee mannen met ons praten. Even later ook een echtpaar op de fiets. Zij willen ook pauzeren en gaan binnen zitten. Ze wonen ergens in deze de buurt: "Dit noemen we Het Praathuis". Dus geen wachthuisje, maar wel geschikt om te buurten en dat zeker bij slecht weer. Hij vervolgt: "Jullie zijn iets te vroeg. Vandaag komt hier het grootste containerschip langs, dat ooit in Antwerpen is geweest. Het meet 366 meter".Wij hebben het schip niet gezien en de fietsers hebben ook niet het geduld om er op te wachten.


  • Op naar Hansweert. We komen niet in het dorp zelf, maar lopen via een ingedijkt en dus droog gevallen oud sluizencomplex naar de nieuwe sluizen. Via deze doorsteek kunnen de schepen vanaf de Westerschelde naar het Kanaal door Zuid-Beveland en zo naar de Oosterschelde.
    Sluis van Kanaal door Zuid-Beveland Oude sluis Hansweert In de zomermaanden kunnen vanaf de voorhave van Hansweert fietsers en voetgangers de Westerschelde oversteken. Ze hoeven dan dus niet naar Vlissingen - Breskens of met de bussen door de tunnel.
    In de sluizen wordt geschut en dat betekent voor ons een eind omlopen naar de andere oversteekmogelijkheid. We zijn net aan de andere kant en prompt wordt er een waarschuwingssignaal gegeven. De slagbomen gaan naar beneden. De sluiswachters hebben keurig op ons gewacht.
    Bij de sluizen liggen twee oude kanonen stevig verankerd in een betonnen voetstuk. Pieter, onze onvervaarde schutter, laat zich niet opnieuw verleiden om ze te bedienen. Helaas!


  • Kruiningen is toch nog verder dan gedacht. We moeten eerst nog de lange Eendenpoelweg aflopen. Halverwege is een ploegje mannen van Delta bezig in de grond te wroeten: "Kabels leggen"? Antwoord: "Nee, waterleiding. En …. met het Grenslandpad bezig"? vraagt één van de mannen. Jan: "Klopt"! Reactie: "Het mooiste stuk moet nog komen, Brabant"!
    Wij: "Wij komen uit Brabant, maar het is hier het toch ook niet te versmaden. In elk geval heel wat anders".
    Molen van Kruiningen In Kruiningen pauzeren we. In een vierkant staan op de Markt genoeg banken voor ons. In het zonnetje is het prima vol te houden. Na een klein halfuurtje gaan we de wat stram geworden onderdanen weer in beweging zetten.
    We lopen Kruinigen uit en komen langs de vervallen opritten en opstelplaatsen van het voormalige veer Kruiningen - Perkpolder. Het is veranderd in een enorme opslagplaats van grond. Een stuk verder ineens een aardig natuurgebiedje: Den Inkel. Dat is ontstaan door de dijkdoorbraak op 1 februari bij de Watersnoodramp van 1953. Veel inwoners van Kruiningen en Zuid-Beveland zijn toen verdronken.
    Onze laatste blik op de Westerschelde Via de zeedijk, met weer hetzelfde mooie uitzicht, lopen we naar Waarde: "Nooit van gehoord". En zo zijn er meer plaatsen, die later opeens in het nieuws komen en wij ons realiseren van: "O, ja, daar zijn we ook eens met een wandeling geweest".


  • Direct na Waarde staat bovenop de dijk weer zo'n glazen Praathuis. Helaas blijkt deze te zijn afgesloten. Aan de zeekant van de Pauze aan de dijk - afscheid van de Westerschelde dijk vinden toch een zitplaats op van die enorme betonnen Legoblokken. Tijdens de pauze en het genot van een koek van Ron kunnen we van het uitzicht genieten. Ron gaat achter een strekdam iets menselijks doen en Wim gaat eens uit proberen of de droog gevallen plaat te belopen is: "Het valt tegen. Ik heb het maar niet verder geprobeerd".
    Achter de strekdam ligt een geultje en zowaar is er een provisorische ligplaats voor bootjes. Eentje ligt op het droge. De geul dient voor de afvoer van het water van het gemaal Waarde. Wij moeten de dijk weer oversteken, want rechtdoor is afgesloten. Verderop staat een radarpost en daar liggen ook de fundamenten van het oude Valkenisse. Ze zijn na archeologisch onderzoek afgedekt met een dikke laag zand. Het is een verboden gebied en dan specifiek voor mensen met metaaldetectors.


  • Wij verlaten de Westerschelde en zetten koers richting Krabbendijke. Zuid-Beveland is hier relatief smal. Vrij snel lopen we bij Gawege (weer zo'n aparte plaatsnaam) onder de A58 door en na een paar bochtjes Krabbendijke in. Om tien over half vier vinden we de auto van Henk in goede staat terug. Pieter: "We hebben 23 kilometer en nog tachtig meter gelopen met een gemiddelde van 4,5. Heel redelijk voor ons doen.
Wat wij niet begrijpen is het verschil met de afstand volgens het boekje van het Grenslandpad. We hebben vrijwel exact vanaf het beginpunt op kaart 16 naar het eindpunt op kaart 19 gelopen. Een optelsom geeft als totaal 21 kilometer. Volgens de GPS van Pieter dus twee kilometer meer. De kleine omweg bij de sluizen van Hansweert kan het verschil bij lange na niet verklaren. Wim heeft later via Google Earth de afstand ook opgemeten: Eveneens bijna 23 kilometer en inclusief de omweg klopt het precies. Conclusie: de afstanden van de kaartbladen zijn behoorlijk afgerond en in dit geval regelmatig naar beneden. Als dat zo door gaat lopen we veel meer dan de 363 kilometer volgens het boekje. Hierover niet verder getreurd, want de knie van Jan heeft het gehouden.

Het smaakt prima in De Krab Vlakbij ligt Eetcafé De Krab en dus ook een lekker biertje. In dit geval van Brand en met bitterballen. Ze smaken prima en wij vragen: "Zijn het ballen van de Sligro"? Antwoord van de kroegbaas: "Nee. Ze zijn van Brekelmans uit Tilburg. De zaak is overgenomen, maar dat is de oorsprong".
Wij hebben weer een nieuwe en goede "balervaring".
In Krabbendijk staat een temperatuur van 17 graden op een klok van de Rabobank. Ondanks de straffe wind maakt de zon veel goed. En dat is ook te voelen aan onze koppen: de zon en de wind hebben ze flink verkleurd.

Na het pendelen naar de auto van Ron bij het beginpunt van vandaag rijden we via de A58 terug naar het Brabantse land en gaan weer een hapje eten bij van der Valk in Gilze.

Het is vandaag, de vijfde dag, weer ontzettend prima wandelweer geweest.
En dus de vraag: "Houden we dat zo"?

Terug naar boven