Vallestappers op Pieterpad

Roermond - Slek : 22 april 2008

De vakantiegangers zijn terug en dus kunnen we eindelijk weer een etappe lopen, want wij willen toch een keer op de Sint Pietersberg in Maastricht geraken. Pieter heeft ons al om 8 uur op de koffie met koek besteld. Henk en Pieter hebben wat problemen met de benen, spierpijn en zo. Jan heeft uiteraard zijn slechte rechter knie (versleten werk) bij zich dus Ron en Wim zeggen: "We zullen zien hoever de 'gehandicapten' het brengen vandaag". Snel in de auto en na een korte file op de A67 gaat het vlot naar het eindpunt in Slek bij Echt en daarna pendelen naar het beginpunt bij het Kasteeltje Hattem in Roermond.

Vijf minuten over half tien vertrekken we en zien bij het monument de vlag halfstok hangen voor de recent gesneuvelde twee soldaten in Afghanistan. Wij zijn bang dat de lijst wel langer zal worden. Wij gaan meteen door een klaphek over een nieuw stukje van de route door een mooi natuurgebiedje. Een hele verbetering ten opzichte van de oude route langs de N271.
We passeren het spoor en direct daarna de A73. Op de viaduct hebben we een goed zicht op de ingang van de inmiddels beruchte Roertunnel. De veiligheidsmaatregelen in de tunnel leveren Rijkswaterstaat al heel lang problemen op en gezien het bericht van vanmorgen op de radio zal het nog wel een hele tijd gaan duren.
We laten de tunnel achter ons en trekken over een mooi kiezelpad het glooiende landschap van Midden Limburg in. De kersen en peren bloeien al en ook de appelbloesem begint te ontluiken.

Tijd voor een korte pauze met koffie, water en gevulde koeken van Wim. Lekker!
Verder gaat het weer, maar na een paar honderd meter ontdekt Ron, dat hij zijn stokken mist. Hij moet terug en wij wachten even in een heerlijk zonnetje. Jan heeft het aangedurfd om een korte broek aan te doen. In het begin was het nog behoorlijk fris, maar nu gaan links en rechts de jassen open en uit. Het is heerlijk wandelweer met een zo goed als blauwe lucht en een windje, die meestal schuins van achteren komt. Het kan niet beter.
Wij gaan linksaf, passeren de Limburgse hoeve Boschberg en dalen daarna over een mooi pad door erg natte broekbossen naar het dal van de Roer. Even verder komt de kerk van Sint Odiliënberg, met zijn twee torens in zicht.
Ook heeft de vriend van Pieter, de reiger, zich al laten zien en komt kort daarna nog eens uitdrukkelijk in beeld en blijft zowaar rustig staan bij de paddepoel, zodat wij foto's kunnen maken. Het zicht is compleet met de gele dotterbloem langs de slootkant.

Vanaf waar wij komen lijkt het net of de kerk met de Priorij Thabor een eindje buiten het dorp ligt, maar als we langs de Roer verder lopen blijkt toch ineens het dorp er tegenaan te liggen. Wim is hier eens gestart met een kanotocht over de Roer naar Roermond.
Wij krijgen het steeds warmer en de nodige jassen en truien verdwijnen in de rugzakken en wij lopen daar heerlijk in de zon door het mooie Sint Odiliënberg. Een Amsterdams stel, dat ook met het Pieterpad bezig is wijzen we de weg naar de bushalte, zodat ze naar hun startpunt in Roermond kunnen en daarna te voet naar hun auto hier in het dorp. Wij hebben met twee auto's dergelijke problemen niet.
Het dorp laten we achter ons en het pad gaat wat meer stijgen en dalen door het Munnigsbosch. In bosgedeelte Het Sweeltje gaan we bij een vijfsprong, het eindpunt op kaart 37, bij gebrek aan een bank maar in het gras zitten om boterhammen te eten. Overigens geen straf met een heerlijk zonnetje boven ons.

Na de pauze komen we al snel in Montfort, dat door de vele nieuwbouw dankzij het oorlogsgeweld helaas weinig indruk maakt. De ruïne , die we passeren langs het pad is het enige memorabele. Het zij zo en de Montforters zullen er wel niet mee zitten, want het is er rustig wonen zo te zien.
Na het oversteken van de Putbeek met links en rechts een totaal verschillend uitzicht lopen we over een mooi kiezelpad, kiezels hebben ze genoeg in Limburg, langs een bosrand met links een mooi uitzicht over de velden, het Grootbroek. In de berm van de weg liggen twee echtparen, althans twee mannen en twee vrouwen. Jan maakt een foto van hen. Zij zijn ook op pad richting het Zuiden.

Waar het pad terug buigt gaan wij een uitnodigende bank benutten. Het is er frisser dan gedacht, want de wind heeft over het Grootbroek vrij spel. Het duurt dan ook niet al te lang, voordat onze benen weer in beweging komen. Wij beginnen aan ons laatste gedeelte richting Peij en Slek.
Een eindje verder ligt het ven Kranenbroek er zo mooi bij, dat we even naar de oever lopen en in een kort gesprek geraken met drie mannen uit Odiliënberg, die een fietsroute aan het uitzetten zijn voor senioren uit hun dorp. Het ven bestaat uit twee delen. Het eerste grote deel, waar wij bij staan is enige jaren geleden geheel opgeschoond. De vissen uit het tweede deel zijn daarna overgeheveld naar dit gedeelte en daarna is dat stuk opgeknapt.

Ergens in de buurt moet een verzorgingstehuis staan, want ouderen met een rollator en zo lopen over het pad. Terwijl wij daar staan te kletsen passeren de eerder genoemde vier wandelaars ons. Wij hebben ze niet meer terug gezien. Overal liggen hier de aspergevelden. Vanuit de verte is het net of er een ven ligt, maar dan blijkt het plastic te zijn, die de aspergeruggen afdekken. Een boer is bezig om een deel van het plastic op te ruimen met een tractor en een allochtone medewerker. Binnenkort gaan ze steken, want de asperges komen links en rechts al uit de grond.
We passeren Peij, enkele woonstraten, en komen daarna in de velden naar Slek. De Vulensbeek wordt daar opgeknapt en precies daar horen we de koekoek. Pieter: "Ik hoor hem voor de eerste keer, dit jaar. Dat noteer ik altijd!".
Wij lopen verder door het beekdal en na enkele bochten langs paardenweiden, afgezet met autobaanvangrails, komen we op de Hoogstraat in Slek, een dorp waar we nog niet eerder van hebben gehoord. Met het Pieterpad kom je nog eens ergens.

De auto van Jan staat langs de Hoogstraat geparkeerd. Wij hebben om vijftien uur vijf en dertig, dus na zes uren het eindpunt van vandaag bereikt. De cijfers van de GPS van Pieter: 22020 meter gelopen met een gemiddelde van 4,6 kilometer per uur, waarbij stil staan of zitten niet wordt mee gerekend. De "gehandicapten" hebben het voortreffelijk gedaan, ofschoon met name Henk en Pieter de kilometers wel voelen: "Het had niet langer moeten wezen"!

Wij gaan meteen pendelen naar Roermond en vervolgens direct door naar Nuenen. In Nuenen een heerlijk biertje met uiteraard bitterballen bij Café Schafrath. Het zijn bekenden voor ons. Goed, zeg maar prima, van smaak, alleen het merk is nogsteeds onbekend.
Het is een geweldige wandeldag geweest door een veel mooiere streek dan de kaarten verraden. Veel zon vandaag en alleen op het laatste stuk wat meer bewolking.
Geweldig!

BITTERBALLENTEST:

Café Schafrath in Nuenen:
Wederom voortreffelijk

LOCATIE	GROOTTE	TEMP.	KORST	VLEES %	STEVIGHEID	SMAAK	TOTAAL	merk
Anloo Koningsherberg	5	7	6	8	8	7	6,8	Beckers
Noord-Sleen Wielens	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Hardenberg Café The Pub	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Vorden Hotel Bakker	7	7	8	8	8	8	7,7	Van Dobbe?
Groesb./Mook 't Zwaantje	6	7	7	8	8	8	7,3	?
Nuenen Schafrath	7	8	7	9	8	9	8,0	??
Café De Grens	7	8	8	7	7	8	7,5	Van Dobbe
Nuenen Schafrath	7	8	7	9	8	9	8,0	??

Terug naar boven