Vallestappers op Pieterpad

Witte Stein - Roermond : 22 februari 2008

Henk heeft twee galstenen meegebracht. De grootste is ongeveer twee en een half bij twee centimeter en de ander is niet zoveel kleiner. Flinke joekels, die hem veel pijn hebben bezorgd. De operatie kort geleden was er ook de oorzaak van, dat de geplande wandeling van anderhalve week terug niet is doorgegaan. Gelukkig kunnen we vandaag de draad weer oppakken. Henk: "Ik heb goed geoefend, het gaat weer"!

Het is af en toe een beetje miezerig, maar we gaan zegt Pieter, onze weer coördinator. Wim rijdt voorop. Hij is bekend in het Roermondse, het eindpunt van vandaag. Bij de eerste rotonde in Nuenen neemt hij de kortste route via Eindhoven. Het clubje in de auto van Henk is al volop aan het kletsen, let niet op en zij nemen de andere route via Geldrop.
Kasteeltje Hattem, Roermond

Met de mobieltjes is het even kortgesloten en wij treffen elkaar op de parkeerplaats bij Kasteel Hattem aan de zuidkant van Roermond. Wim en Ron zijn al aan de koffie, want ze hebben tijd over. Daarna snel naar het beginpunt via de nieuwe A73, waar zoveel heisa over is in verband met de veiligheid in de tunnels. Één baan is open en vlak voor Reuver nemen we afslag 18 en gaan direct daarna over B-weggetjes door het grensgebied met Duitsland en komen vlot bij de twee cafés De Witte Stein en De Grens aan de Keulseweg.

Direct naast café De Grens begint het pad over de Prinsendijk, wat vroeger een oude Romeinseweg geweest moet zijn. Om kwart voor elf gaan we weer op weg in zuidelijke richting op weg naar de Sint Pietersberg. We lopen pal langs de grens nog net op Nederlands gebied. Links op Duits gebied de bossen en het hogere plateau van het Brachter Wald. Over het open veld, de Limburgers hebben alles in cultuur gebracht, hebben we een behoorlijk stevige bries op kop. Het miezert soms een beetje, maar niet de moeite om de poncho's te pakken. Na ongeveer een kilometer lopen we het "Wald" in en de wind is ook meteen weg. Prima wandelweer.
Op Duits gebied zigzaggen we door het bos, maar blijven toch redelijk dicht bij de grens. Links en rechts van het pad is duidelijk te zien, dat er wilde zwijnen zitten. Ze hebben veel omgewroet, maar wij krijgen ze niet te zien. Na precies een uur lopen liggen er omgekapte dennenstammen en die dienen als zitplaats. Even wat rusten, drinken en een koek.

Na de korte pauze en na een paar kilometer komen we bij Grenspaal 422 weer terug op Nederlands gebied. Bij Café De Bos steken we de asfaltweg van Swalmen naar Brüggen over en het pad daarna in het Groenewoud is bij Jan bekend. Vorig jaar september heeft hij daar nog gelopen met zijn zwager en schoonzus. Bij dezelfde bij hem bekende zitbank gaan we nu een boterham eten. Het is daar een mooi stukje natuur met de kronkelende Swalm door moerassige broekbossen.
Na de boterhammen verder richting Swalmen. Bij het Pension Groenewoud gaan we echter linksom en vervolgens met een brug over de tamelijk snel stromende Swalm met mooie beemdweiden. Het dorp zelf krijgen we nauwelijks te zien.

Eerst nog door het bos met een rechts een behoorlijk hoge wal en daarna komen we uit aan de rand van de bebouwde kom van Boukoul oftewel Boekoel volgens de Limburgers.
Na Boekoel eerst nog een redelijk gevarieerd stuk tot het Haambroek. Op het einde van kaart 34 beginnen de grote veranderingen door de aanleg van nieuwe wegen bij Roermond. In plaats van de Haambroekweg gaan we over asfalt, de Maalbroek. Deze weg moeten we volgen en gaan met een viaduct over de nieuwe N280. De beschrijving in het boekje maar ook de correctie op internet klopt niet. Gelukkig is de markering wel goed.
We zitten weer redelijk snel op de oude route, die ons op de Spikkerweg, later Spik, brengt. Ingeklemd tussen de twee nieuwe grote wegen lopen we hier door de Spickerlossing, een natuurgebiedje. In een weide met enkele schapen wordt de lente al aangekondigd met een paar lammetjes. Hoewel we bijna geen winter gehad hebben is het toch fijn, dat we de goede kant op gaan wat betreft de lengte van de dagen en de temperatuur.

De weg, nog steeds Spik geheten, loopt door langs het hoge talud van de A73. Vanaf hier is de route gewijzigd teneinde de A73 te kunnen passerenmet behulp van een viaduct Aan de andere kant moeten we ongeveer eenzelfde stuk terug. Een beekje gaat hier onder de autobaan door en zorgt warempel voor een aardige doorkijk. De omgelegde weg, Spik, brengt ons uiteindelijk op de oude route terug.
Vanaf hier ruim twee kilometer lang wandelcorvee over de Oranjelaan. Enkele gebouwen met het opschrift "Gilde Opleidingen" spreken Henk, onze "Gildebroeder" wel aan. Iets verder staat rechts een moskee. Behoorlijk fors uitgevallen en daar moet je toch wel even aan wennen. Zouden de inwoners van Roermond er al aan gewend zijn?

We lopen onder het spoor door en komen in het centrum en het oudere gedeelte van Roermond. Vanaf het Stationsplein is het ook meteen gezelliger in de Hamstraat en daarna het Munsterplein met de Munsterkerk. Jammer genoeg schijnt de zon niet. We gaan vlakbij het standbeeld van architect Cuypers, die in Roermond werd geboren, even pauzeren om wat te drinken en een koek te eten. Informatie naar de conditie van de knie van Jan leert, dat het ondanks de wat grotere afstand nog net gaat: "Het eindpunt haal ik wel"!
Dus weer snel overeind en na enkele straten in de binnenstad zitten we al redelijk vlug op de N271, de Kapellerpoort, en wandelen we in de richting van de Roer. De Roer gaat hier via twee stromen naar de Maas. Bij hoog water kan de Roer flink tekeer gaan en ook nu stroomt het snel langs enorme keien, die een soort vistrap vormen.

Direct na de Roer lopen we een parkje in, rondom "Het Kasteeltje Hattem". Vlakbij het Kasteel ligt het Oorlogsmonument voor de gesneuvelde en verongelukte militairen in Nederlands Indië en bij de verschillende Vredesmissies van Korea in de jaren vijftig tot de huidige missies in onder meer Afghanistan. Helaas moeten er nog steeds vaak heel jonge mensen sneuvelen door de ellende in de wereld, die kennelijk van alle tijden is. De mens is onverbeterlijk.

Na het monument zijn we ook meteen bij het eindpunt van vandaag. Dat bereiken we om een uur of vier. Pieter leest vanaf zijn GPS-apparaat van Garmin: 21.020 meter gelopen met een gemiddelde van 4,8 per uur. Gedurende ruim 45 minuten constateert het meetinstrument hebben wij niet gelopen en dus iets anders gedaan zoals zitten, stil staan of andere noodzakelijke handelingen verricht zonder loopbeweging. Plassen moet namelijk ook af en toe gebeuren.

Oké, wij gaan snel naar het beginpunt van vandaag en aldaar direct door naar café De Grens.
Hier genieten we van "Het bier van Hier", namelijk Lindeboom van de gelijknamige brouwerij uit het Limburgse Neer. Alleen Ron houdt het op "bier van daar", zijn favoriete duitse Erdinger.
De bitterballen van Van Dobbe gaan er in als …"ballen" en zullen goed scoren in test, bijgehouden door Wim.
Na deze zonloze, maar droge en fijne wandeldag (die paar miezertjes tellen we niet), rijden we voldaan terug naar Nuenen. De volgende etappe is pas op 22 april gepland, omdat Ron met zijn vrouw naar zijn zoon in Australië gaat. Wij wensen hen een fijne reis!

BITTERBALLENTEST:

Café De Grens, aan de grens:
We gaan voor Van Dobbe's

LOCATIE	GROOTTE	TEMP.	KORST	VLEES %	STEVIGHEID	SMAAK	TOTAAL	merk
Anloo Koningsherberg	5	7	6	8	8	7	6,8	Beckers
Noord-Sleen Wielens	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Hardenberg Café The Pub	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Vorden Hotel Bakker	7	7	8	8	8	8	7,7	Van Dobbe?
Groesb./Mook 't Zwaantje	6	7	7	8	8	8	7,3	?
Nuenen Schafrath	7	8	7	9	8	9	8,0	??
Café De Grens	7	8	8	7	7	8	7,5	Van Dobbe

Terug naar boven