Vallestappers op Pieterpad

Venlo - Witte Stein : 29 januari 2008

Onze weercoördinator Pieter voorziet een grijze, maar droge dag en verder weinig wind. Eigenlijk prima wandelweer en na een kop koffie vertrekken we dan ook snel voor de etappe van vandaag. De A73 is bij Venlo/Tegelen open en zo kunnen via een verrassende route op een vlotte wijze naar Café De Witte Stein en De Grens, gelegen pal aan de grens met Duitsland ter hoogte van Reuver. Het is het geplande eindpunt van vandaag. We pendelen naar de kapel in Genooi (Venlo Noord) en vijf voor half elf gaan we wandelen.

Meteen een aardig stuk met een mooi uitzicht over de Maas en Venlo. De uitgevoerde werken om Venlo te beschermen tegen hoog water vallen op. De betonnen muur beneemt ons over een flinke afstand het zicht op de Maas, omdat de route net aan de verkeerde kant loopt.
Wij lopen via het Wilhelminapark met grote en mooie villa's de stad in. Vervolgens steken we het plein over dat genoemd is naar Mgr. Nolens, een bekende bisschop. Het valt op, dat er overal vlaggen hangen met een rode haan. Henk vraagt uitleg aan een mevrouw: "Het heeft te maken met carneval". Dit festijn zal komend weekend losbarsten. Gezien de tekst op grote vlaggen zal Jocus, bijgenaamd Toekôms, over de stad regeren.
Overigens is ook op een reclamezuil duidelijk aangegeven, dat het maar eens afgelopen moet zijn met dat "Gezeik". Doe je het toch, dan kan dat wildplassen de Fiscus 75 euro opleveren. Wij zijn een kleine week te vroeg voor de carnaval, we plassen niet wild en lopen verder langs de Martinuskerk, door de winkelstraten en vervolgens langs het station en de spoorbaan naar Kaldenkirchen.

Een eindje verder nemen we de tweede spoorwegovergang en wandelen over de weg naar Hotel Bovenste Molen. Bij Henk niet onbekend, omdat hij daar op seminars is geweest tijdens zijn arbeidsverleden bij Philips. Wij gaan daar niet naar toe, want iets verder nemen we de Onderste Molenweg, die overgaat van een vlak gedeelte naar een behoorlijk klim, die voert naar de Jammerdaalsche Heide.
Op het hoogste punt staat helaas geen bank voor ons, maar we nemen toch een kleine pauze en gebruiken betonnen paaltjes en de wegberm als zitplaats. De koeken smaken prima en we kunnen meteen genieten van het uitzicht over het Jammerdal. In de verte steekt een kerktoren boven de bossen uit. Dat moet het Trappistenklooster zijn, hetgeen ook bevestigd wordt door Ron, die de omgeving kent, want zijn Ieteke is in Venlo geboren en opgegroeid.

Verder maar weer met ons Pieterpad, de heuvel af en het dal in. Onderaan een informatiebord en een beter uitzicht over een plas, met daar achter een zandrug. En warempel een bank, die nu niet meer nodig is voor ons.
Wij gaan over een mooi pad door de Ulingsheide richting Tegelen. In de bomen is een waar klim-eldorado gebouwd, waar de jeugd zich kan uitkuren en vermoedelijk ook personeel van bedrijven om te werken aan teambuilding.
Tegelen passeren we snel. Een stalen kipkar verwijst naar het vervoer van klei voor het bakken van dakpannen en ander keramische producten. Bij het Fazantenpad lopen we toch nog vijftig meter verkeerd. De beschrijving in het boekje en de GPS geven snel duidelijkheid.
Tegelen laten we achter ons en lopen via een bospad omhoog naar een grindrijk plateau, dat luistert naar Op de Heide. Bij een T-kruising staat een picknicktafel op de juiste plek, want we zijn toe aan een boterham.

Na de pauze linksaf en over een breed pad richting Duitse grens. Henk ziet enkele reetjes dwars over het pad schieten. We zien ze niet meer terug. Na flinke zandafgravingen links en rechts bereiken we bij grenspaal 441 de grens.
Een eindje lopen we nog net op Nederlands gebied en zien links een amazone op Duits gebied. Zij slaat haaks linksaf en draaft met haar paard een "Naturschutzgebiet" in.
Net voorbij het voormalige café Maalbeekerhöhe steken we bij grenspaal 436 een paar meter de grens over en lopen aan de andere kant pal langs de grens verder in zuidelijke richting. De beschrijving in het boekje op pagina 96, dat we hier langs de rand van Nederland gaan, wordt inderdaad erg tastbaar. Rechts van ons een steile helling, waarna zo'n vijfentwintig meter lager het vlakke Nederland begint. Eigenlijk de rand van het Maasdal, want deze rivier heeft het ooit helemaal uitgesleten. Het grillige verloop is mede veroorzaakt doordat er zand en klei werd gewonnen. Een rand met een gevarieerde natuur van hoge waarde is gebleven.
Overigens valt het op, dat het zachte weer zijn werk doet: de kamperfoelie loopt al uit en een boom hangt vol met katjes.

Op deze rand op de Ravensheide staat een eindje voorbij grenspaal 433 op Duits gebied een prima schuilhut, waar we dan ook gebruik van maken voor een pauze. Erg veel mensen hebben hun naam gekerfd in het hout. Wij bekijken het, eten een lekkere koek en kletsen wat.
Na de schuilhut gaat het pad wat meer slingeren en wij lopen iets verder van de grens af. Rechts nog steeds die steile helling, maar dan gaat de route toch dalen en lopen we met een bocht terug naar de grens en kijken aan de rand van het bos uit over een aspergeveld, dat al keurig gereed is gemaakt voor de komende oogstperiode.
Wij blijven nog net op Duits gebied in de bosrand lopen over wat ook een Duitse wandelroute is van Kleef naar Aken, gemarkeerd met een wit Andreaskruis. Vanaf de grens hebben de Limburgers alles in cultuur gebracht.

Na een paar kilometer bereiken we het eindpunt van vandaag. Bij grenspaal 429 en waar de Keulseweg vanuit Reuver eindigt staan twee cafés: De Witte Stein en, niet geheel toevallig, De Grens. De Witte Stein verwijst naar de Witte Steen, een middeleeuwse gerechtsplaats. Volgens de informatie in het Pieterpadboekje zag het er niet best uit als je als veroordeelde letterlijk tegen de Witte Steen werd gestoten. Je keerde dan niet terug naar huis, want je werd opgehangen op de Ravensheide.
Aan de overzijde van de grens vermeldt een bord, dat het achterliggende terrein dient als "Lehrrevier des Landesjagdverbandes Nordrhein-Westfalen". Misschien kun je op dat terrein maar beter niet gaan wandelen.

De volgende keer gaan we over een oude Romeinse weg, de Prinsendijk, verder. Nu gaan we rond kwart voor drie naar de auto, die hier vlakbij op het parkeerterrein staat. Pieter meldt: "We hebben zestienduizend en vijfhonderd meter gelopen met een gemiddelde van 4,8 kilometer per uur echte looptijd". Naast de looptijd hebben we ook nog negenenveertig minuten en vierentwintig seconden iets anders gedaan, namelijk pauzeren en stil gestaan bij de diverse zaken waar we vandaag langs zijn gekomen.
Wij gaan nu weer pendelen naar het startpunt Genooi en daarna, het is al bijna een vaste gewoonte, op naar Nuenen. In Café Schafrath pakken we een biertje en de inmiddels welbekende bitterballen. Bij Schafrath wordt de zaak ook opgetuigd voor de carnaval, dat vrijdag zal losbarsten met "Schon vrouwkes-avond".

Wij hebben inderdaad vandaag geen zon gezien, maar het was desalniettemin een mooie en droge wandeldag, die ons weer wat dichter bij de Sint Pietersberg heeft gebracht. Of we deze berg voor de grote vakantieperiode, die in mei al begint, nog zullen halen gaan we de volgende keer inplannen.

BITTERBALLENTEST:

Nuenen, Schafrath: heeele goeie ballen

Prima Nuenense ballen, alleen weten we het merk nog steeds niet.

LOCATIE	GROOTTE	TEMP.	KORST	VLEES %	STEVIGHEID	SMAAK	TOTAAL	merk
Anloo Koningsherberg	5	7	6	8	8	7	6,8	Beckers
Noord-Sleen Wielens	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Hardenberg Café The Pub	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Vorden Hotel Bakker	7	7	8	8	8	8	7,7	Van Dobbe?
Groesb./Mook 't Zwaantje	6	7	7	8	8	8	7,3	?
Nuenen Schafrath	7	8	7	9	8	9	8,0	??

Terug naar boven