Vallestappers op Pieterpad

Bisselt - De Brem : 23 oktober 2007

De agenda's zijn na ruim twee maanden van vakanties en dergelijke eindelijk voor ons vijven weer gelijk gestemd, zodat we vandaag de volgende etappe kunnen afleggen op weg naar Maastricht. Het is kwart voor tien wanneer we bij uitspanning 't Zwaantje tussen Groesbeek en Mook gaan lopen in oostelijke richting om ongeveer een kilometer verderop uit te komen op de route van het Pieterpad.

Een kraakheldere lucht en bij een temperatuur van rond het vriespunt is het wel wat fris, maar prima wandelweer. Dat het licht heeft gevroren is goed te zien aan rijp op de velden, althans op de plekken waar de zon nog niet bij kan komen.
We lopen hier op de grens van Limburg en Gelderland over de Zevendalse Baan. Het boekje belooft mooie en markante uitzichten. Dat is inderdaad niet teveel gezegd.

Iets verder het bordje St Jansberg van Natuurmonumenten. We blijven een heel eind redelijk aan de rand van dit fraaie gebied en worden voortdurend getrakteerd op vergezichten, die met elkaar lijken te strijden om de titel "Mooiste uitzicht".
Tussen de bomen hangt een lichte nevel, waar de zon mee speelt. Het is echt genieten.
We wandelen hier over de meest zuidelijk gelegen stuwwallen. Onder het bladerdak van machtige loofbomen beginnen we aan een stuk met steile hellingen, dwars door het St. Jansbos. Rechts, behoorlijk diep gelegen, een spreng, een bron, die het water via een smal beekje de hellingen afvoert.
Het water wordt verderop opgevangen in enkele achter elkaar gelegen stuwmeertjes, waar we over een mooi pad langs kunnen lopen.

Aan de zuidkant gaan we in oostelijke richting. Links de steil opgaande stuwwallen en rechts weiden en drassige gronden. We komen uit op de asfaltweg, de Holleweg van Grafwegen naar Milsbeek. Gelukkig maar een meter of vijftig. Bij grenspaal 589 slaan we linksaf en volgen daar een fietspad pal langs het Reichswald en de grens met Duitsland.
Af en toe zien we een lelijke grenspaal van beton. Op basis van de nummers kunnen we ons prima oriënteren. Heerlijk in de zon en vrijwel geen last van de toch behoorlijk straffe wind gaan we oostwaarts. Achter een clubje koeien in een wei zien we "de vrienden" van Pieter, vier reigers. Vrijwel op elke wandeling hebben we wel één of meer exemplaren gezien.

Bij gebrek aan een bank nemen we voor een korte pauze plaats op de wal aan de kant van het fietspad. In de zon is het overigens prima. Wim: "Je zou bijna de kleren uit doen en gaan zonnebaden". In de verte veel "gegak", een zwerm ganzen strijkt neer om te foerageren. Dit lijkt een rare plek zo dicht bij de bossen, maar aan de andere kant is de Maas ook weer niet zo gek ver weg. Zoals het boekje beschrijft ligt de Maas ongeveer vijf kilometer vanaf de grens, ongeveer de afstand van een kanonsschot vanaf de Maas.
We stappen weer op. Het fietspad maakt een flauwe bocht en nog geen vijftig meter verder staat warempel een picknicktafel in de buurt van grenspaal 586. Ron: "Had ik het niet gezegd", maar zeker weten deed hij het toen ook niet. Niet getreurd, want we hebben net lekker gezeten.

Bij grenspaal 583 verlaten we de grens en wandelen over de Hondsiepsebaan, een asfaltweg, linea recta naar Gennep. Ja, zo af en toe heb je een stuk, dat van "A naar B" gaat oftewel wandelcorvee volgens Joyce Roodnat. Na dit stuk van enkele kilometers bereiken we de rand van Gennep> Via de brug over de Niers en door de Niersstraat komen we uit in het centrum van het stadje in.
In de zon tegen het oude raadhuisje aan vinden we een heerlijke plek om onze boterhammen te verorberen en beginnen na een halfuurtje aan het laatste stuk van vandaag op kaart 19.
Gennep laat zich vanaf de Markt niet van zijn mooiste kant zien. Gelukkig wordt dit net voorbij de rotonde vlakbij de Willem Boyeweg een beetje goed gemaakt door een fraaie locomotief, "de Loc 94". Dit moet de herinnering levendig houden aan het feit, dat Gennep ooit een station had aan de spoorlijn Londen-Vlissingen-Berlijn. Deze gelikt klinkende lijn heeft het echter niet kunnen bolwerken tegen de concurrentie.

Een eindje verder wandelen we over groen omzoomde voetpaden en verlaten Gennep. We komen uit op de Hezeland, een asfaltweggetje, dat later over gaat in een zandweg. Ook hier weer de meest fraaie herfstkleuren van de Amerikaanse eiken.
We overwinnen de steile taluds van een smalle asfaltweg, die met een viaduct over de nabij gelegen N271 voert. Het vervolg van het bospad brengt ons in de omgeving van het Heijderbos, een recreatie- en vakantiebungalowpark.
Wij vervolgen onze weg over het asfalt onder de A77 door en komen zo aan op de Brem. Na nog een stukje onder opnieuw prachtig gekleurde eiken bereiken wij rond half drie het eindpunt van vandaag.
In de verte zien we de auto van Henk al staan bij de Merelhoeve, een minicamping. We mochten hier van de familie Fleuren parkeren. We hebben bijna 18 kilometer gelopen met een gemiddelde van 4,6 per uur, aldus het GPS-apparaat van Pieter met werkelijk fantastisch fijn wandelweer.

Wij gaan terug naar 't Zwaantje en genieten daar van een paar porties bitterballen en heerlijke biertjes. De bitterballen hebben we hier de vorige keer ook gehad en staan dus al in de test.

BITTERBALLENTEST:

Mookse Baan, 't Zwaantje: wederom prima ballen

Dit keer dus een herhaling van de voorgaande test

LOCATIE	GROOTTE	TEMP.	KORST	VLEES %	STEVIGHEID	SMAAK	TOTAAL	merk
Anloo Koningsherberg	5	7	6	8	8	7	6,8	Beckers
Noord-Sleen Wielens	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Hardenberg Café The Pub	5	7	7	8	8	7	7	Kern?
Vorden Hotel Bakker	7	7	8	8	8	8	7,7	Van Dobbe?
Groesb./Mook 't Zwaantje	6	7	7	8	8	8	7,3	?

Terug naar boven