 Vallestappers op Pieterpad
 De derde tweedaagse, waar we vandaag aan beginnen zal met wat beter weer verlopen dan de verregende dag tussen Anloo/Gasteren en Schoonloo, aldus Pieter, onze weercoördinator. We zullen zien. Bij het vertrek uit Nuenen is het in elk geval droog. Het openbaar vervoer laat ons opnieuw niet in de steek en exact volgens het speurwerk van Ron stappen wij enkele minuten over twaalf in Beilen uit de trein. Pieter tracteert ons op een loempia van de Vietnamees, die met zijn wagen voor het station staat. Het smaakt! )
En even later stopt een minibus bij de halte en lijn 235 van Connexxion brengt ons voor 7
strippen de man naar Schoonloo. Samen met enkele andere reizigers zit het busje vol!
Keurig op tijd stappen we precies op de wandelroute bij de rotonde van Schoonloo uit.
Bovendien staan daar keurig een paar banken en kunnen wij daar bij een grote "TREKKERSKEI"
onze boterhammen opeten. De titel zal wel op het Pieterpad slaan. - - - - - OP PAD
Binnen genieten we van een heerlijk biertje en uiteraard van bitterballen. De smaak en zo staan keurig genoteerd in de Bitterballentest. Pieter heeft intussen nog contact gehad met Harriet Nieuwenhuis, waar wij zullen overnachten in haar Gastenboerderij. Na het bier gaan we naar Harriet om ons te wassen en te verschonen. Het bier hoeven we niet af te rekenen: "Dat komt straks wel", want wij gaan daar vanavond warm eten. 
Hier vertrouwen ze de mensen nog gewoon en dat zien we ook nog in het dorp. Hier en daar
staan kraampjes en zo om dingen te kopen van hoefijzers tot bloemen. Je mag het zelf pakken en
het geld in het geldkistje of een trommel stoppen.)
Harriet heet ons van harte welkom. Een kopje koffie moeten we helaas afslaan, omdat we voor
zeven uur weer terug moeten zijn bij het restaurant. Ze laat de slaapkamers zien en wij gaan
onze spullen daar neerleggen en daarna wassen en omkleden.Op tijd zijn we klaar en gaan terug naar Wielens om te eten. Het is niet druk en de kok maakt voor ons een heerlijk maaltijd klaar. Het is genieten. Zo tegen half elf gaan we terug naar de gastenboerderij. We kletsen nog even gezellig met Harriet en haar Henk en gaan daarna naar onze bedden en genieten van een welverdiende nachtrust. De volgende ochtend zijn we al op tijd wakker en om acht uur bezorgt Harriet het ontbijt op de grootste kamer boven. Henk ziet intussen een Zwartkop in de tuin van de Gastenboerderij en daarna gaan we ontbijten. Het is werkelijk een prima ontbijt en tevens kunnen we een lunchpakketje maken voor onderweg. De rugzakken worden ingepakt en omgedaan en we gaan naar beneden om af te rekenen en onder het motto van Harriet: "Als vrienden ga je met elkaar om, maar bij geld als vijanden" krijgt Pieter nauwkeurig het wisselgeld terug, terwijl dat eigenlijk van hem niet hoeft. Na een hartelijk afscheid vertrekken we al ruim voor negen uur om te beginnen aan onze tweede etappe van deze tweedaagse naar Coevorden. - - - - - VERDER
Net voor half vier nemen we de stoptrein naar Zwolle. Gelukkig hebben wij een coupé voor ons alleen, want we willen ons nog even omkleden. Schoenen en kleren gaan uit en vliegen in het rond. Schoon spul wordt aangetrokken. Afijn een fraai schouwspel, maar gelukkig staan er geen mensen buiten te kijken in het ontginningsgebied waar we doorheen rijden. Wij krijgen ook geen controle en bij het eerstvolgende station Gramsbergen zitten we weer keurig gekleed op de banken. Onderweg zitten hier en daar al mensen in hun tuin te genieten van het fraaie weer, dat we vandaag hebben. Wat een verschil met vrijdag drie weken geleden. In Zwolle stappen we over in de vertraagde intercity naar Utrecht, maar dat deert ons niet zoveel, omdat we in Utrecht toch uitstappen om bij de intussen voor ons bekende chinees Tai-Soen te gaan eten. Wim, deskundige op chinees-eten gebied, vraagt naar de speciale kaart, waar de chinezen zelf altijd uit kiezen. Met wat hulp van de vriendelijke bediening worden enkele heerlijke gerechten besteld en opgegeten. Lekker!! De trein van 19 uur 34 brengt ons naar Eindhoven, waar we keurig op tijd nog even moeten wachten op Ann en Annie met Nellie, die ons met hun C5's komen ophalen. We hebben weer een fijne tweedaagse gehad en deze keer met uitstekend wandelweer, hetgeen goed te zien is aan onze wat bijgeleurde hoofden. De volgende tweedaagse zal ergens na juni worden ingepland, omdat in mei en juni andere zaken in de agenda's staan, zoals onder meer vakanties. Wij zitten dus na driemaal een tweedaagse in het hoge noorden van ons landje bijna op de grens van Drenthe en Overijssel. Volgens het Pieterpadboekje hebben we tot en met kaart 26 een afstand afgelegd van ruim 126 kilometer. In werkelijkheid hebben we al ongeveer 135 kilometer (zie Navigatie-overzicht) gelopen, omdat we met name bij Gasteren en Anloo en in Noord-Sleen van de route zijn afgeweken om de adressen voor onze overnachtingen te bereiken. We denken met veel plezier terug aan de afgelopen dagen en zien uit naar het vervolg.
Deze keer dus de tweede bitterballentest in Noord-Sleen:
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||
)
)
)
Wij lopen verder door het Orvelterveld. Op een groot stuk akkerland is men bezig bloembollen
te poten met een enorme machine. Er komt geen hand meer aan te pas. De bollen van Pater
Bloembollen uit Spierdijk (ligt ergens in Noord-Holland tussen Hoorn en Heerhugowaard) gaan
met enkele grote bakken op een pallet boven op de machine in verdeelbak, waarna ze machinaal
gepoot worden.
)
Een richtingaanwijzer van het Pieterpad, die daar ook staat, laat zien, dat we al een aardig
eind hebben gelopen:
94 kilometer afgelegd vanuit het noorden, vanaf Pieterburen. Dat hebben we gehad! Richting het
zuiden staat Pieterberg met een afstand van 396 kilometer. We kunnen dus nog ruimschoots
vooruit.
In dit bos staat ook een stenen beeld, dat is opgedragen aan de initiatiefneemsters van het
Pieterpad: Toos Goorhuis en Bertje Jens. We maken "eerbiedig" een foto, maar gaan wel snel
verder richting de Galgenberg. Gelukkig niet meer in gebruik.)
)
Het landschap is duidelijk anders dan de vorige dag. Gisteren veel bossen en zandpaden. Vandaag veel
asfalt door een open landschap. In de buurt van het recreatiecentrum Ermerzand zien we in de weilanden
een fazant en een grutto, die we al eerder hadden gehoord. Wim ziet nog een mooi geel vogeltje, maar we
kunnen het niet traceren in de natuurwaaier van Natuurmonumenten.
)
Nou dat willen we wel. Het is een aangename onderbreking van het wandelen. De fles van Henk wordt door
de boerin weer gevuld met water en wij krijgen uitleg bij de koeien en na bezichtiging van de
melkcarrousel en de koeltank gaan we weer verder. Hartelijk dank aan de boerin van de Maatschap
Kuipers en Geers.
)
is zo fijn, dat we op het terras gaan zitten, waar ons wandelechtpaar ook is neergestreken. Zij zijn
bezig aan de laatste delen van het Pieterpad, dat ze steeds her en der lopen. Ze moeten bijvoorbeeld
ook nog een stuk in Limburg lopen.)
op en vragen aan de juffrouw, die buiten zit: "Mogen we hier even gaan zitten om te eten?". Dat mag
en wij genieten daar even van de zon en eten onze boterhammen op. Op de straat zien we intussen het
wandelechtpaar passeren en wij zwaaien naar elkaar.)
)
)
)
)
