Vallestappers op het Maarten van Rossumpad

Loenen - Apeldoorn: 20 februari 2014

VERSLAG FOTO'S





Bijna zeven maanden geleden stuurt Pieter, onze weerman, een mailtje: "Mannen, we hebben een probleem. Er is een hittegolf op komst en op onze wandeldag wordt het 34 graden! Wat doen we?". We hebben toen gewandeld! Zie het verslag.
Dit keer geen mailtje en matige weersvooruitzichten. Toch gewoon om kwart voor acht aan de koffie + kruidkoek bij Pieter.
Pieter: "Het gaat wel. In Apeldoorn begint het tegen vier uur te regenen en wij zijn geen watjes"!

Zeven maanden geleden!
Door diverse oorzaken hebben we geen wandeldag kunnen plannen. Prettige redenen, zoals vakanties, die op elkaar aan sloten, maar ook minder prettige:
Henk heeft nogal last gehad van "de interne huishouding" in zijn lijf, waardoor hij niet kon wandelen. Uiteindelijk heeft hij de knoop door gehakt en ons gemeld, dat wij (de andere vier) een wandeldag niet langer moeten uit stellen. Ons credo "met z'n vijven of niet", vindt hij, kunnen we niet langer volhouden. Het wandelen schiet er zo bij in! Helaas moeten we ons daar bij neer leggen. Henk haakt weer aan, wanneer het volgens hem weer gaat.
Middelste Molen
Dus vandaag met z'n vieren op pad.
Na een voorspoedige rit met af en toe zelfs zon onderweg parkeert Wim rond kwart voor tien z'n auto bij de Middelste Molen in Loenen. Mijnheer Koens, een vrijwilliger en gids van de authentieke papiermolen, nodigt ons uit om eens een kijkje te nemen. Wij: "Eerst wandelen, we zien wel". Hij wenst ons een prettige wandeldag en tegen tien uur beginnen we aan de etappe van vandaag.
  • Het is intussen al volledig bewolkt, maar prima wandelweer. We herinneren Pieter nog eens aan zijn belofte, dat het pas tegen vier uur in de omgeving van Apeldoorn gaat regenen. Eerst ongeveer twee kilometer langs het Apeldoorns Kanaal. Vervolgens linksaf naar de Scherpenberg, een militair oefenterrein volgens de bordjes, maar we mogen er wel in.
    Vlak voor de spoorlijn van de Toeristische Spoorweg gaan we naar rechts. In de buurt van een golfterrein staat een picknicktafel. Dat komt prima uit voor de eerste pauze met een heerlijke stroopwafel van Wim.


  • Halte Immenbergweg Na een kilometer of zo komen we weer bij de spoorlijn uit, die hier onder de A50 door gaat. Bij het viaduct ligt de Halte Immenbergweg van de Veluwsche Stoomtrein Maatschappij, die in het seizoen een toeristisch rit verzorgt tussen Apeldoorn en Dieren. Ergens in deze omgeving kijken we elkaar aan en vervolgens in de richting van Pieter: "Het miezert een beetje! En het is nog lang geen vier uur. Hoe zit dat?" Pieter: "Ik heb een nieuwe app op mijn iPad en die zei dat! Het is trouwens nog niet zo erg en wij zijn geen .... watjes".


  • We lopen even parallel aan de spoorbaan richting Lieren en slaan bij de Hulhorstweg linksaf. Hier staat een richtingbord van ons pad en het Marskramerpad, beide paden hebben hier enkele kilometers dezelfde route. Dit richtingbord is wat beschadigd, maar verderop staat een ander exemplaar en in goede staat.
    Gele anemonen Rechts van ons velden en links vooral bossen en groen met daarin verschillende grote villa's. Even verder bereiken we Beekbergen en daar zien we een tuin in lentetooi met bloeiende Helleborus en gele anemonen. Deze winter bijna geen vorst gehad en overal beginnen de planten al uit te lopen en te bloeien.


  • Aan de rand van Beekbergen in de buurt Engeland zoeken we een bankje voor de lunch, maar geen bankje te bekennen. Wel is het terras open bij Het Spelderholt, maar dat is tegen onze "principes", dus gewoon in de natuur een boterham eten. Overigens blijkt het een Instituut voor Pluimveeonderzoek te zijn. Erg groot en riant gelegen. Je zou bijna zeggen "Waar doen ze het van?".
    De route gaat over een pad langs dit terrein en daar liggen op een gegeven moment voldoende boomstammen om op te zitten. Dus eindelijk: "Eet smakelijk".


  • We lopen het pad verder omhoog. Inderdaad staat daar bovenaan toch een bankje, te laat voor ons. In het Van Schaiksbosch zitten we behoorlijk hoog en waarschuwt een bordje fietsers voor een sterke daling! Een helling is een beetje lastig voor de krakkemikkige knie van Jan, die een tijdje de rol van Het Salamandergat Henk heeft overgenomen door voorop te lopen. Jan: "Ik neem maar wat voorsprong dan kom ik misschien als tweede aan".
    Het pad daalt behoorlijk snel naar Het Salamandergat. Een mooi venneke aan de voet van de Bakenberg. En dus weer omhoog. Boven meet Pieter op z'n Garmin-GPS "61 meter"! We dalen nu vrij rap naar uiteindelijk 44 meter.


  • We steken een fietspad over. Links zijn ze een camping aan het uitbreiden en wij gaan over een mooi paadje omhoog. Bovenaan komen we uit bij een zogenaamde sprengkop. Lang geleden gegraven om welwater te vinden. Het is een enorm karwei geweest om de gehele beekloop uit te graven, inclusief verschillende zijstrengen. In opdracht van de gemeente Apeldoorn heeft de kunstenaar Paul de Kort met zijn kunstwerk "Fossiele regen" in de Koppelsprengen Fossiele regen uitdrukking gegeven aan het fenomeen van het eeuwen oude water, dat hier opwelt en uiteindelijk via de sprengen de Ughelse beek vormt met kraakhelder water.
    De zilverkleurige objecten van de kunstenaar zien wij regelmatig terug op de bodem van de beek. Het verbeeldt de regendruppels van de pre-historische regenbui en elk object is verschillend van vorm.


  • Een prachtig pad langs deze beek brengt ons in de richting van Ugchelen.
    Al die sprengen hebben een behoorlijke beek gevormd. Bij Ugchelen is de stroom krachtig genoeg om het waterrad van een oude molen aan te drijven. Dankzij de inspanning van vele vrijwilligers verkeert de molen in goede staat en levert tegenwoordig continue energie op.
    Een mooi staaltje als bijdrage aan groene energie. Intussen is het wel harder gaan regenen, maar, het moet gezegd, het is niet nodig om een poncho of paraplu te gebruiken.


  • Struise vogel Iets verder gaan we onder de A1 door en lopen direct daarna langs de A1, verscholen achter een enorm hoge geluidswerende muur. Bij de N304 moeten even naar rechts. In een weidje staan enkele struisvogels ons achterdochtig te bekijken.
    We steken de N304, de Europaweg, over, lopen door een aardig bosgebiedje, steken een beekje over en belanden vervolgens op een pad parallel aan de spoorbaan. Via een overgang voor fietsers en wandelaars geraken we aan de overzijde.
    Een grindweg brengt ons naar de Berghuizerweg in de wijk Orden van Apeldoorn. Tegen kwart voor drie komen we aan bij de auto van Jan, die daar geparkeerd staat. Helaas voor Pieter was de app niet nauwkeurig genoeg, maar al met al mogen we niet mopperen.
We hebben de 18310 meter keurig gelopen en het was ondanks het sombere weer toch aangenaam. En het gemiddelde?: 4,3 km per uur. Niet zo hoog, maar dat komt natuurlijk, omdat Henk er niet bij was. Hij loopt doorgaans voorop in een aardig tempo!

Jan rijdt terug naar de Middelste Molen in Loenen. Gezien het tijdstip gaan we niet naar binnen, zodat we rapper en zonder fileproblemen in Nuenen bij Cafe Schafrath een pintje kunnen drinken met de overheerlijke bitterballen.

Het vervolg van de route willen we, gezien de rijafstand, in tweedaagse etappes afleggen met ergens een overnachting. We wachten daarvoor op langere dagen en hopelijk beter weer.
In de tussentijd maken we een begin aan een ander pad, dichter in de buurt, namelijk het "Sniederspad".

Terug naar boven