Vallestappers op het Maarten van Rossumpad

Wageningen - Heelsum: 21 februari 2013

VERSLAG FOTO'S

In de planning staat een etappe van Wageningen naar Kasteel Doorwerth van 19 kilometer. In de praktijk komt er meestal nog wat bij en dat is wat veel voor de slechte knie van Jan. We stoppen wat eerder in Heelsum.

Om acht uur zitten we aan de koffie met koek bij Pieter en vertrekken rond half negen. Start in Wageningen Richting Eindhoven gaat het langzaam, maar op de A50 geen problemen. Na de afslag Renkum zijn we snel bij het eindpunt van vandaag: Heelsum, de Kastanjelaan vlak bij het pad Aan de Beek, waarover de route loopt.

De auto van Jan wordt geparkeerd en na een korte rit parkeert Ron zijn auto op de Veerweg in Wageningen, het startpunt.

  • Wageningse berg op Een minuut of vijf over half tien vertrekken voor de etappe en gaan naast nummer 83 over een pas vernieuwde trap de stuwwal op. Meteen behoorlijk pittig, maar onze spieren zijn wel snel opgewarmd.
    Het pad over de stuwwal biedt een mooi uitzicht over het dal van de Nederrijn. Alleen geen sneeuw zoals de vorige keer, maar wel behoorlijk koud. Ofschoon het tussen de bomen wel meevalt.


  • We kruisen de weg van het Lexkesveer naar Zetten en gaan vervolgens opnieuw met een trap de stuwwal op en komen uit in een botanische tuin: het Arboretum Belmonte.
    Fraaie panorama op de Wageningse Berg. Alle bomen en struiken zijn voorzien van een naambordje. Uiteraard niet zo gek met de Landbouw Universiteit in deze stad. Uitzicht vanaf de Wageningse berg


  • Op deze berg ook het voetbalstadion van de semiprofclub Wageningen, die al een tijdje failliet is. Wij verlaten de berg, lopen een klein stukje langs de N225 en gaan aan de overzijde het landgoed Oranje Nassau's Oord in.

    Hier heeft koning Willem III voor zijn vrouw een zomerverblijf laten bouwen. Momenteel is het grote en prachtige gebouw in gebruik als verpleeghuis. Wellicht daardoor veel zitbanken. Samen met enorme gevelde sparren is er voldoende zitruimte voor ons voor een korte pauze. De gevulde heren, die Wim traditiegetrouw bij zich heeft, gaan erin als koek.


  • Wij lopen verder. Af en toe dwarrelt er een eenzaam sneeuwvlokje naar beneden. Het geeft wel aan, dat het wat vriest, maar kleurt de aarde niet wit. Wel liggen er op enkele beschutte plaatsen nog sneeuwresten van veertien dagen geleden. Anders gezegd, de lente, waar iedereen naar verlangt, wil nog niet komen. Onze witte reiger
    Voorbij het restaurant Nol in het Bosch komen we uit bij de Molenbeek. Een mooi helder beekje met een nog mooier dal ligt voor ons.


  • Wij volgen eerst links en voorbij het oude Rijksmonument Everwijnsgoed rechts het dal van de Molenbeek in noordelijke richting.
    Enkele koeien met van die brede banden, lakenvelders, zijn meer dan een foto waard. Ook een witte reiger volgt ons een tijdje. Later zien we ook nog de trouwe vriend van Pieter, de blauwe reiger.
    In het dal een beeldentuin met beelden uit Zimbabwe. Links en rechts in de bossen de resten van prehistorische grafheuvels. Volgens de toelichting erg oud tot wel zo'n 2450 jaar voor onze jaartelling. De asresten werden gevonden in klokbekers.


  • Lunchpauze Op vrijwel het meest noordelijke punt van de route door het dal van de Molenbeek vinden we voor onze lunchpauze een prima zitplaats op enkele gevelde bomen. Op dit beschutte plekje komt zelfs de zon af en toe voorbij en dan is het vrijwel ideaal.
    Op de plek, waar de Paradijsbeek, een sprengenbeek, in de Molenbeek komt, lopen we over twee bruggen van bielzen en gaan aan de andere zijde in zuidelijke richting.


  • Vervolgens gaan we linksaf door een bos, waarin kennelijk met groot materieel boswerkzaamheden worden verricht. Na dit bos steken we een open gebied over en daar merken we hoe venijnig de koude noordoostenwind is. Nabij de Sinderhoeve lopen we weer in de luwte langs het bos. Tegen de wind in naar eindpunt
    Een pad langs onder meer een golfterrein brengt ons na enkele kilometers in Heelsum. Hier loopt de route dwars door een volkstuinencomplex. Op het pad Aan de Beek, vlak voor het eindpunt, staat een gloednieuwe bank uitnodigend in de zon. We maken er graag gebruik van om een koek te happen en even te rusten. Vanaf de bank is de kerk op een heuveltje te zien en die gaan we de volgende keer passeren.


  • Na een korte pauze zijn we snel bij de kruising met de Kastanjelaan/Kerkweg. Om zes minuten over twee zijn we bij de auto van Jan. We hebben 16660 meter gelopen (toch meer dan de geplande 15 km) met een gemiddelde van 4,5. Iets minder dan de vorige keer, maar wel met een gunstig gevolg voor het knietje van Jan!
We rijden naar Wageningen en daarna terug om via de A50 koers te zetten naar Nuenen. Dankzij vakanties en het redelijk vroege tijdstip geen files bij Nijmegen en derhalve zijn we mooi op tijd terug in Nuenen.

Ons "stamcafe" Schafrath is gesloten en daarom zijn wij uitgeweken naar cafe Ons Dorp. Het is warm binnen en ze hebben Ron's lievelingsbier Erdinger, een witbiertje uit Duitsland. De bitterballen smaken goed en we besluiten met nog een rondje Erdinger. Het witbiertje smaakt iedereen en het is extra heerlijk, omdat Pieter alles betaalt met dank aan de Postcodeloterij, waar ook hij in de prijzen is gevallen.

Vijf Erdingers

Terug naar boven