Vallestappers op het Maarten van Rossumpad

Empel - Hurwenen: 8 november 2011

VERSLAG FOTO'S

Vandaag de tweede etappe van het M. van Rossumpad. De Vallestappers gaan "als vanouds" op pad, namelijk met twee auto´s. Wij hebben zelf de tijd in de hand en met z'n vijven in één auto bij het pendelen tussen begin- en eindpunt is gezellig en goed vol te houden, want de afstand is meestal niet te groot.
Om half negen aan de koffie met koek bij Pieter en dan vertrek naar Hurwenen. In Hurwenen dus in één auto via Alem en het veerpont naar Empel. Een pont is altijd leuk en een rustmoment. De route is aangenaam rustig ná de grote drukte op de A2 vanochtend.
In Empel vertrekken we om ongeveer kwart over tien.

  • Op de Empelsedijk, de Maasdijk, rechtsaf. Aan de Maaskant ligt een wiel. Het plasje doet zijn naam eer aan, het is bijna perfect rond. Bij kilometer 17 op de kaart nog zo'n wiel.
    Koeien langs de Maas Richting Gewande nog meer plassen in het stroomgebied van de Maas. Het levert fraaie uitzichten op en het wordt steeds mooier, want schoorvoetend komt de zon steeds beter door de lage dunne bewolking heen. Dus ook prima weer om te pauzeren op een bank bij het Hertogsgemaal.


  • Even verder wordt de beton van een spuisluis gerepareerd. Niet eenvoudig. Een joekel van een kraan zorgt er voor, dat een werkkooi keurig boven het water blijft hangen. Een metselaar smeert de open gaten vol met specie. Één man in de kraan, één man op een stoeltje voor toezicht en de metselaar, die smeert. Pieter: "Kun je nagaan wat dat kost! Die kraan alleen al kost € 900 per uur".


  • Voorbij het gehucht Het Wild proberen we het pad te vervolgen door de route, die met een onderbroken lijn op de kaart staat. Daarvoor moeten we wel tussen prikkeldraden door kruipen en dat lukt zonder kleerscheuren. De route dicht langs de Maas is in elk geval beter dan over het asfalt op de dijk. Alleen je moet erg opletten, waar je de Knollen langs de Maas voeten neer zet. Ron: "Het is een koepad" en dus erg hobbelig, maar gelukkig niet al te nat, want anders was het in de klei een grote glibberpartij geworden.
    Behalve jong vee lopen daar ook twee knollen, paarden dus. Je weet wel van die lobbussen, die wanneer ze hun behoeften doen, een hoop produceren waar je "u" tegen zegt en waar de strontvliegen een hele tijd mee vooruit kunnen.


  • Een bord langs de Maas kondigt voor schippers aan, dat één kilometer verder een veerpont vaart. De pont, waar we vanochtend met de auto zijn overgezet voor € 1,80 en nu met vijf wandelaars zijn we in totaal € 3,50 kwijt. Wij vinden het niet eerlijk. Afijn, het moet gezegd, de pontbaas kwam wel van de andere kant zonder auto's naar deze kant om ons op te halen.
    Op de dijk aan de Alemse kant pauzeren we. Vanaf de bank hebben we een mooi zicht over het Maasdal. In de zon, maar het is redelijk fris door de oostenwind.


  • Sfeervol langs de Maas We lopen in westelijke richting, dus wind in de rug, over de Maasdijk. Rechts een wit geschilderd gemaal met de naam 't Laag Hemaal. Je denkt aan een taalfout, maar ook op de kaart staat het ook zo. Na een bocht verlaten we de dijk en nemen een pad door de Alemsche en Drielsche Uiterwaarden. Enkele kleine pony's bekijken ons nieuwsgierig en wij genieten van de natuur, want de wind voelen we daar vrijwel niet. We maken een praatje met een oudere heer op een invalidenscooter. Hij kent het gebied goed: "Ik kom hier elke dag drie keer. Er zit niet meer zoveel wild als vroeger, maar nog wel veel konijnen". Zo, dat weten we ook weer en hij rijdt terug naar Alem.
    Vlak voor Alem ziet Jan veel peren hangen. Bij gebrek aan bramen kan hij het plukken niet laten. Jan: "Ze smaken eigenlijk best goed". In het dorp zien we onze "scooteraar" op nieuw. Jan zegt hem nog gauw, dat hij maar moet regelen, dat ze de peren gaan plukken en geeft hem één van de peren en zegt: "Houdoe"!


  • Even een klein stukje over het fietspad langs de N266 (eigenlijk konden we aan de andere kant over een pad onder langs de weg) en dan rechts de Alemsche Overwaard in via een zeer smalle doorgang bij de poort. Het pad loopt hier over het terrein van een steenfabriek, maar is toegankelijk voor "DOORGAANDE VOETGANGERS". Toch wel aardig van de eigenaar.
    Aan de andere kant eenzelfde smalle doorgang. Ron: "Pieter, je mag daar niet eten, want anders blijf je vast zitten". Pieter mompelt: "Ja, ja…. ". En de rest is onverstaanbaar.


  • Zicht op Rossum We lopen Rossum in, genoemd naar de familie Van Rossum. Wim en Pieter: "Jan, daar staat een bank bij de kerk, dan kan jouw knie wat rusten" Jan mompelt iets van: "Ja, ja, dat komt ook goed uit voor jullie". Op die bank vlak bij de kerk genieten we van een eierkoek van Ron en uiteraard van het zicht, wat hier tussen de grote rivieren mooi en wijds is.
    Voorbij de kerk verlaten we de dijk om het dorp in te lopen. Een stukje verder staat het Slot Rossum, waar de gelijknamige familie heeft gewoond. Het is nu gemeentehuis. Slot is een wat grootse titel voor dit gebouw in tudorstijl. Het is in de 19de eeuw gebouwd op de resten van het kasteel. In het boekje staat een hele toelichting over hoe ze met de overblijfselen van Maarten van Rossum hebben gesold, die in het kerkje was bijgezet.


  • Wij kunnen over het terrein van het Slot in de richting van de Waaldijk. Een kinderspeelplaats is afgeschermd door een muur. De jeugd heeft de muur mooi beschilderd en voorzien van een verhaal over Prinses Zoetelieve, dochter van Koning Gozewijn van Rossum. Ze werd hopeloos verliefd. Afijn, het is een heel verhaal en het eindigt een beetje voorspelbaar met "Ze trouwden en leefden nog lang en gelukkig" en dat allemaal dank zij het sap uit de Holwortel.
    Scheepvaart op de Waal Op de Waaldijk opnieuw een wijds uitzicht in de zon en met veel vrachtschepen. Wim geeft uitleg over bakboord en stuurboord en hoe je moet aangeven als je links gaat varen. De hoogspanningsmast is benut door ooievaars om daar enkele nesten in te bouwen. Of ze ook daadwerkelijk benut zijn is niet te zien, want de "ciconia ciconia's" zijn al vertrokken.


  • De Waaldijk blijven we enkele kilometers volgen, want wij lopen in de richting Zaltbommel. De zomervariant is voor ons niet weggelegd gezien het jaargetijde, maar lijkt zeker zo mooi. Het is niet anders.

    Bij restaurant 't Hoekje op de Waaldijk gaan we links over de dijk verder. Pieter: "Nog 401 meter naar de auto van Jan". En inderdaad we naderen het eindpunt van vandaag. Om kwart over drie en ná precies 18 kilometer gaan we ons klaar maken voor de rit naar Empel en vervolgens naar Nuenen.
Terug naar boven