Vallestappers op het Hertogenpad

De Efteling - Nieuwkuijk: 20 jui 2011

VERSLAG FOTO'S

De derde etappe lopen we vandaag. De weersvoorspellingen zijn niet al te denderend, maar Pieter heeft voldoende vertrouwen, dat het goed komt.
Dus …. om acht uur aan de koffie met koek bij Pieter en daarna vertrek naar de Langstraat van Noord Brabant. Eerst de auto geparkeerd bij de Emmamolen in Nieuwkuijk en daarna naar het startpunt bij café De Efteling aan de Horst in Kaatsheuvel. Het café is gesloten en ziet er wat verlopen uit. Voor ons geen probleem want we komen om te lopen. Om tien voor half tien beginnen we aan de etappe van vandaag:



  • Monument Meteen een doorsteek gemaakt naar het viaduct over de N261. Aan de andere kant lopen we de Loonse en Drunense Duinen in. Rechts een monument voor de Tweede Wereldoorlog in de vorm van een kogelpunt.
    Een groot gedeelte van de route loopt langs de wandelknooppunten van dit gebied. Wanneer ons pad afwijkt is echter niet steeds duidelijk. We moeten de kaart voortdurend in de gaten houden. In het begin hebben we nog wat lichte regen, maar paraplu of poncho is niet nodig. Het is zelfs wat klam en windstil weer. De tocht voert langs een mooi gelegen ven. Kringen van regendruppels in het water. Het is mooi en ideaal gelegen om in de winter heerlijk beschut te schaatsen.


  • Wij lopen door en het pad voert ons langs de bosrand met links een mooi uitzicht over de weiden naar de uitspanning De Roestelberg. Een punt, dat we kennen van een Herfstwandeling van heel wat jaren gelden.
    Bij De Roestelberg gaan we omhoog het duin op. Een mooi stuk door het losse zand en dus behoorlijk zwaar. Het tempo zakt flink naar nauwelijks vier km per uur, volgens het GPS-apparaat van Pieter.
    En het begint steeds meer op te klaren. Met de zon er bij is het zelfs warm aan het worden. Op een omgevallen boom vinden een prima zitplek voor een korte pauze. Truien en jacks gaan uit. Pieter, onze weerman, krijgt volledig gelijk.


  • Lunchpauze Verder maar weer door het zand. Een groep met vooral jeugd op paarden passeert ons. Een mooi gezicht in deze zandwoestenij.
    Boven op een heuveltje hebben we een mooi plekje voor de lunchpauze. Weliswaar geen zitbank, maar in het gras van het pijpenstrootje lukt het ook prima.
    Opnieuw verder door het zand en dan is het even gissen waar we vanaf de zandvlakte de bossen in moeten naar wandelknooppunt 44. Onze oriëntatie met behulp van de kaart blijkt te kloppen. Een lange beukenlaan voert ons langs en door de Achterste Hoeven.


  • Na knooppunt 39 opnieuw een flink stuk langs en over het zand en vervolgens door de bossen en langs velden naar Giersbergen. Dit is ook een bekend punt van de eerder genoemde Herfstwandeling. Toen hebben we gepauzeerd op een druk terras van De Drie Linden. Nu is het er erg rustig, terwijl het toch prima terrasweer is geworden. Het terras is nu niet aan ons besteed, want een biertje of zo drinken we doorgaans pas na afloop van de wandeling.


  • Voorbij Giersbergen opnieuw een mooi pad door de bossen en langs de velden, dat wat meer openheid bied. Hier ergens staan ook de eerste rijpe bramen langs het pad. Wim en Pieter lopen gewoon door, maar Ron en Jan kunnen ze niet laten hangen. Ze smaken prima!
    Natuur doet leven Voorbij de Helvoirtse Hoeve staat een mooie bank aan de rand van het bos met uitzicht over de weide. De bank gebruiken we en onze ruggen leunen tegen de spreuk "Natuur doet Leven" onder dankzegging aan Irene Hofman en Kees Buningh.
    Het laatste stuk naar Nieuwkuijk wacht op ons. Bij het Afwaterinskanaal 's Hertogenbosch naar Drongelen moeten we over de dijk een stukje naar links en dan het kanaal over.


  • In het verlengde van het kanaal, dus in westelijke richting hangt een enorme vette lucht. De vraag aan Pieter: "Houden we het droog?" Pieter geruststellend: "Nog een halfuurke lopen. Dat lukt!"
    Nieuwkuijk Het laatste stuk gaat over asfalt. In de verte herkennen we een wiek van de molen Emma. We lopen voorbij het plaatsnaambord van Nieuwkuijk, dat vriendschapsbanden heeft met Idstein. Volgens Pieter ligt dat ergens in de Eifel of zo. Dat klopt, want het ligt ten noorden van Wiesbaden en Frankfurt am Main langs de A3.
Aan de voet van de molen ligt een uitnodigend terras. Nu nog in de zon, maar de lucht wordt steeds dreigender. Dit terras laten we ook voor wat het is en om kwart over drie en na ruim achttien kilometer pakken we de auto om naar het beginpunt van vandaag te rijden.

In de buurt van Waalwijk begint het te regenen en even later plenst het. We hebben mazzel gehad. Bij de auto bij café De Efteling is het droog. Het café is nog steeds potdicht en dus snel naar Nuenen. Pieter heeft Henk gebeld en bij prima weer zien we hem in Het Park van Nuenen. Ons "stamcafé" Schafrath is gesloten en derhalve wijken we uit naar het terras van het pas verbouwde café Ons Dorp, ook aan Het Park.

De bieren en de bitterballen smaken heerlijk en zo sluiten we deze wandeldag op een gezellige manier af. Op naar de laatste etappe. IJs en weder dienende volgende week woensdag.

Terug naar boven