Vallestappers op het Hertogenpad

Dongen - De Efteling : 13 april 2011

VERSLAG FOTO'S

Het is de tweede etappe en we zitten een uur vroeger aan de koffie bij Pieter. Fris weer met een graad of vijf, zes. Maar een blauwe lucht. De zon schijnt en dus een compliment aan onze weerman Pieter, die dit een week geleden al had voorzien.
Op naar De Efteling bij Kaatsheuvel via Tilburg-Noord. Een prima parkeerplaats gevonden bij het nog gesloten café De Efteling. Op de parkeerplaats maken Nordic Walkers zich gereed voor een oefenwandeling. Wij gaan naar het beginpunt van vandaag op de Rijensestraatweg ter hoogte van de Planetenstraat in Dongen.

Om tien over half tien beginnen we aan deze nieuwe etappe:

  • Een stuk door Dongen met een oude verroeste wals voor een nog ouder fabriekspand en door enkele straatjes naar de fiets- en voetgangersbrug over het Wilhelminakanaal, toepasselijk De Oversteek geheten.
    Wim en Pieter proberen een hangplek uit en beantwoorden daarmee de vraag: “Mag ik hier hangen”?, die in de open container wordt gesteld.

    Ron vindt dit hele stuk eigenlijk maar niks, maar, ja: “Het leven van een wandelaar over LAW/paden gaat niet altijd over rozen”. Af en toe is het wandelcorvee, zoals Joyce Roodnat dat treffend weet uit drukken.


  • Overigens het graspad onder langs het talud van de dijk langs het kanaal is best aangenaam. Uit de wind en in de zon is het heerlijk warm. Dit stuk van ongeveer anderhalve kilometer wordt gevolgd door dik twee kilometer over asfalt van een landbouwweg en een fietspad langs de drukke Vierbundersweg. Bij de Uiterste Stuiver wordt deze weg verlegd en daarvoor wordt een viaduct gebouwd. Onze route is daar gebarricadeerd en het betekent wel extra meters langs die drukke weg.
    Galgeneind Gelukkig kunnen we eindelijk links af de Heidebloemstraat in. Direct daarna voorbij De Moerse Hoeve rechtsaf de natuur in van het gebied Galgeneind, dat deel uitmaakt van het Landgoed Huis ter Heide. Op het pad Achter de ruwe bossen is het helemaal heerlijk. Links het bosgebied, rechts weiden met daarachter een industriegebied met onder andere een vestiging van Sony. Dit is een wat minder mooi uitzicht, maar het wordt goed gemaakt, zullen we merken.


  • Een reetje vlucht weg Het is tijd voor de boterham en we gaan in de berm zitten om te genieten van de zon. Bijna tegelijk zien we in de weide voor ons ineens een reetje staan. Stil, gespitste oren en het kijkt naar ons met een uitdrukking van: “Die mannen lagen daar vanmorgen nog niet. Wat moet ik daar nu mee aan?”. Het antwoord laat niet lang op zich wachten. Onder draden door snelt het hertenbeest naar rechts weg en verdwijnt het bos in. Het is erg zeldzaam, dat we op onze wandelingen van meer dan tweeduizend kilometer levende have zo dichtbij hebben ontmoet. Dus uniek.
    Afijn, van dit geluksmoment genieten we nog wat na. Jan doet het wel heel uitdagend en languit in de zon. Ogen dicht: “Nu denk ik aan Charco del Palo. Heerlijk”. Ron: “Op Lanzarote lag je er volgens mij anders bij. Met wat minder aan!” Jan: “Dat klopt, maar de ondergrond prikt te veel en zonder Monique is het niet leuk”. Pieter: “Inderdaad, ik zie al mieren lopen”. En het mag niet langer duren, want Ron maant ons: “Vooruit, we moeten verder”.


  • Op de vlonderbrug De weiden houden op en zijn hier afgegraven. Daar zijn zo’n 25 mooie plassen en vennen voor teruggekomen. Een karwei van Natuurmonumenten van 1992 tot 2010. Een verandering ten goede. Wij maken daar gebruik van door een klein ommetje over een knuppelbrug door het watergebied te maken. Wij danken Fujifilm, die deze aanleg financieel mogelijk heeft gemaakt. Het is de moeite! En nu lezen we ook wat er in het water te ontdekken valt: witte waterranonkel, moeraswolfsklauw, kleine zonnedauw, gewone waternavel, moerashertshooi, bloedrode heidelibel, vinpootsalamander en de heikikker. Een andere keer misschien deze natuur ontdekken. Nu hebben we geen tijd!


  • Ter hoogte van de knuppelbrug moeten we naar het noorden door het bosgebied Galgeneind. Saai, maar dan ineens een stuk of vier natuurbeheerders op vier poten met ….. zulke horens. Uiteraard staat er een precies op het pad. Wim tegen Jan: “Ga jij maar voorop” en dat heeft Jan te danken aan zijn boerenafkomst. Jan: “Hé, d’r staat nog een jong achter!”. Het beste kun je dan rustig doorlopen en er geen aandacht aan schenken. Pieter en Ron maken een kleine omtrekkende beweging en alles gaat goed.


  • De bank van Hylke Na het bos een pad door een meer open landschap en dus ook meer wind vanuit het westen. Het scheelt bijna een jas. Toch pauzeren we even vlak bij de 380kV hoogspanningsleiding op een bank met de volgende tekst van Hylke Arntzen: “Ik ben niet als een naaldboom, soms verlies ik mijn blad gewoon”. Hylke leefde van 1944 – 2006.
    Links zien we de te grote kerk voor het kleine De Moer, steken de Middelstraat over en volgen steeds de rand van het Landgoed Huis ter Heide. Bij de Eerste Dwarsbaan gaat het in oostelijke richting en meteen is het prettiger met de wind in de rug. Overigens niks te klagen vandaag, want het is heerlijk wandelweer met bijna continu zon.


  • We lopen hier langs de golfbanen van de Efteling. Ze zien er nogal ruw uit en even denken we aan boerengolf. Bij de Duiksehoef is een stuk van het Hertogenpad van onze route door de plaatselijke boer gewoon omgeploegd. Via een ander weg en met behulp van de kaart zitten we snel op de goede route, het Hooispoor.
    Machtige beuk We hebben al verschillende prachtige bomen, vooral beuken gezien. De boom op een veldje langs het Hooispoor spant echter de kroon; een geweldige mooi gevormde beuk. In de stam is menige liefde vereeuwigd door de namen erin te kerven.
    In de verte horen we gejoel vanaf De Efteling, wanneer zo’n gevaarlijk speeltuig als de Python naar beneden dendert. Wij naderen ons einddoel. Jan verstapt zich op de valreep door een kuil in het pad, die hij niet heeft opgemerkt. Zijn slechte knie krijgt een optater, maar gelukkig haalt hij de eindstreep. Pieter hoeft de auto niet te halen.

    Om vijf voor drie en na 18020 meter bereiken we de auto op de parkeerplaats in de rand van het bos nabij het gesloten café De Efteling aan de Horst in Kaatsheuvel, dat overigens valt onder de gemeente Loon op Zand.
Wij rijden naar Dongen om de auto van Wim te halen. In Dongen krijgt Pieter een telefoontje van Henk: “Ik zit op het terras van Schafrath in het zunneke”. Pieter: “Dat komt goed uit. Bestel mar vast. We zen er zo”. Da’s gezellig en het verkeer werkt mee op de rit naar Nuenen. Pieter loodst Jan door de binnenlanden van Rijen, die hij beroepshalve van vroeger goed kent. In zo’n drie kwartier rijden we naar Nuenen en parkeren dicht bij Schafrath.

Op onze gezondheid Inderdaad, Henk zit heerlijk in de zon en wij kunnen aanschuiven. Bieren worden besteld met uiteraard bitterballen en het is als vanouds: “Proost op de gezondheid en op de slotdag van de vierdaagse etappe wandeling van Breda naar Den Bosch, want dan gaan we het in Den Bosch nog eens dunnetjes overdoen”. Wanneer? Pieter zoekt dat wel uit, want behalve het weer is hij ook de beheerder van de agenda’s. Het komt allemaal goed!!

De dag wordt geëvalueerd en ook nog veel andere zaken komen voorbij. Voldaan gaan we daarna naar onze “thuizen”.

Terug naar boven