Vallestappers op het Brabants Vennenpad

Soerendonk - Heeze : gelopen op 7 augustus 2007

VERSLAG FOTO'S

Eindelijk weer aan de wandel. Na ruim 3 maanden onderbreking door vakanties en het tragische overlijden van Jan's vrouw Annie gaan we de draad weer oppakken.
Het overblijvende blessureleed aan de rechter knie van Jan belemmert hem (en ons) niet om tegen negen uur in Soerendonk te gaan beginnen aan de laatste etappe. Jan probeert het vandaag toch:
"Rustig aan, dan zal het wel lukken!"

Start in Soerendonk Na een klein beetje regen vanochtend is het nu droog en best lekker wandelweer met een lichte bewolking en hier en daar een blauwe plek aan het zwerk. In elk geval beter om te lopen dan gisteren met temperaturen van rond de dertig graden.
  • Bij de Putberg gaan we door een stukje heide, die al mooi in de bloei staat. En af en toe laat de zon zich al lekker voelen.
    Koffiepauze De Berkenputten Bij de Berkenputten komt met name voor Jan net op tijd een bank in beeld, waar we even pauzeren. De eerste muggen worden naar het hiernamaals geholpen. Op het fietspad zijn heel wat van die dikke naaktslakken op pad. Levensgevaarlijk voor deze beestjes, want er komen regelmatig fietsers langs.
    De eerste bramen worden geplukt. Een eindje verder passeren we Leender Strijp. Tot Heeze zullen we daarna continue door bossen en over heide lopen. Direct bij het begin van Het Leenderbos gaan we even rusten aan een picknicktafel.


  • Het bos is toch gevarieerder dan we dachten. Er komen steeds meer open plekken, waar de heide zich kan herstellen. En dan een grote verrassing: Twee hertjes springen rechts van ons weg en verdwijnen tussen de struiken en achter kleine heuveltjes. Een verrassing, omdat we tijdens onze wandelingen bijna nooit dergelijk groot wild te zien krijgen. Dit is in elk geval mooi meegenomen en dat nog wel op de laatste etappe.
    Verder maar weer door het bos en bij de Valkenswaardseweg, de N396, lopen we stoer voorbij aan het Pannenkoekenhuis "De Clown". Zoals gewoonlijk geen terras tijdens het lopen. Wat betreft het weer zou het echter niet te versmaden zijn geweest.


  • Pauze bij het Brilven Aan de andere kant van de weg lopen we door het gebiedje de Spinsterberg. Hier heeft in de jaren zeventig van de vorige eeuw een enorme bosbrand gewoed, daar is echter niets meer van te zien. Wel zijn er vennen te zien en Zicht op het Brilven wordt op deze manier de naam van het pad alle eer aan gedaan. Bij het Brilven pauzeren we op een pol gras in de heide, want er is geen bank te bekennen.
    Het is daar heerlijk genieten van de natuur en de rust. De A2 naar Maastricht ligt dichtbij, maar is niet te horen doordat de zachte wind uit de goede hoek waait. We gaan weer verder langs enkele vennen en over kleine heuveltjes. Vlak voor het verlaten van het afgerasterde gebied zien we rechts van ons een familie Schotse Hooglanders. Ze keuren ons nauwelijks een blik waardig.


  • Via de Oude Baan, vlakbij het tracé van de opgebroken spoorlijn van Geldrop via Valkenswaard naar België, het zogenaamde "Belse Lijntje", steken we de A2 over. Jan durft ondanks zijn slechte knie toch over het steile talud naar beneden te gaan, zodat we een stukje kunnen afsnijden. Vennetje Leenderbosch Na enkele tientallen meters over het fietspad langs de drukke A2 gaan we gelukkig rechtsaf over een smal paadje langs opnieuw enkele vennen, waaronder het Witven.
    Het paadje blijft smal en gaat een eindje verder over een zandrug dwars door het Diepe en Drooge Meerven. Direct na deze vennen maken we gebruik van een bank. Het staat ook direct langs een fietspad en zo gauw we opstaan melden zich direct vier fietsers. De bank heeft vandaag bij dit heerlijke weer een drukke dag.


  • Wij vervolgen ons pad over het fietspad en moeten regelmatig achter elkaar lopen om fietsers te laten passeren. Voorbij paddenstoel 21510 wordt het weer een zandpad en lopen we heerlijk rustig door de heide en langs vennen.
    Valkenhorst Mooie Boleet Wij gaan daar in een weide boog om het Veeven heen. Op het punt waar kaart 46 over gaat naar 47 staat ineens weer een hertje op het pad naar ons te kijken. Wij hoeven daar niet langs, maar desondanks is het beest weer zo snel verdwenen, dat Henk en Jan, die wat achter lopen het net niet meer hebben kunnen zien. Nu al drie reetjes op één dag. Het kan niet op.
    Bij P 21919 maken we even gebruik van een bank, die daar wat Jan betreft net op tijd staat. De paddenstoel verwijst op een onduidelijke wijze naar een modelvliegtuigterrein. Maar Henk weet, dat het in westelijke richting moet liggen, vlakbij het Veeven, waar wij straks aan de andere kant langs zijn gelopen.


  • We gaan weer verder over zandpaden in de richting Heeze. Hier wordt kennelijk veel met terreinwagens gereden, want er liggen enorme diepe sporen vol met water op de verschillende paden. Het zal niet meevallen om daar doorheen te rijden. Jan heeft hier een tijdje terug gewandeld. Het was toen nog natter en hij heeft een jeep letterlijk zien stranden in een enorme plas op het pad. Hoe ze er uit zijn gekomen heeft hij niet afgewacht, maar het zal wel gelukt zijn, want ze staan er niet meer. Aquitanes
    Vlak voor Heeze lopen we langs een hertenkamp. Weer hertjes, maar deze keer achter het gaas en dat telt eigenlijk niet. Iets verder nog een weide met van die bruine Aquitanes met jonge kalfjes en daarna de bebouwde kom van Heeze. Het einde van kaart 47 is niet ons eindpunt, want wij moeten nog een stukje van ongeveer één kilometer van kaart 1 lopen tot Tapperij De Zwaan aan de Kapelstraat. Op dit punt zijn wij namelijk op zeventien februari 2006 met het Vennekespad begonnen. Het is overigens nu veel en veel beter weer dan toen.
Klik op afbeelding voor vergroting Rond vier uur hebben we het eindpunt bereikt. Halleluja! We maken enkele foto's als bewijs:


Volgens de GPS van Pieter hebben wij 23.870 meter gelopen en dat is een kilometer meer dan volgens de kaarten van het boekje, terwijl wij toch nergens iets extra hebben gelopen. Het zij zo.

We gaan eerst de auto in Soerendonk bij het beginpunt halen. Dat is overigens vrij snel gebeurd en daarna rijden we terug naar Heeze naar De Zwaan. Er is nog plaats voor ons op het goed bezette terras. Mede op aanraden van de bedienster nemen we allemaal een heerlijk biertje van de tap, namelijk een "Brugse Zot" en dat traditiegetrouw aangevuld met bitterballen en deze keer van "ons merk".
Op "één Zot" kun je niet staan en omdat het hartstikke lekker is pakken we nog zo'n "Brugse".

Wij hebben een heerlijke wandeldag gehad. Van de dreigende hoosbuien volgens de weersvoorspellingen is gelukkig niets uitgekomen en Jan z'n knie zit er ook nog aan. Dus eind goed al goed.


Het Brabants Vennenpad blijft een prachtig "Vennekespad"!!