| |
Vallestappers op het Brabants Vennenpad
|
Borkel - Soerendonk : gelopen op 19 april 2007 |
Vandaag lopen we, na verschillende etappes van het Pieterpad, de één na laatste etappe van "ons Vennekespad".
Twee maanden geleden zijn we geëindigd in Borkel en daar starten we vandaag, wel op een vroeg tijdstip!. Jan en
vooral Henk moeten op tijd terug zijn en daarom zitten we om zes uur aan de koffie bij Pieter. De zon komt op
tijdens de autorit naar Soerendonk, het eindpunt van vandaag. We pendelen door een klein stukje België en langs
de Achelse Kluis naar Borkel. Vlak vóór zeven uur beginnen we op het dorpsplein voor de café´s aan de etappe.
De zon is al duidelijk boven de horizon, maar door de kerk en hogere bomen nog niet zichtbaar.
-
We gaan een populierenlaan in en het is al meteen "een plaatje". Mist boven de sloten en de weilanden. Daarachter
de zon, die probeert boven de bomen uit te komen.
Via een stukje bos komen we bij de Malpie, een mooi heidegebied met vennen. De zon verdwijnt daar achter een
mistbank. De meeuwenkolonie laat een luid gekrijs horen, maar is door de mist niet te zien. In de verte de roep
van de koekoek en een buizerd draait ook al zijn rondjes. Boven de heide en de vennen hangen mistflarden,
langzaam voortgedreven door de wind. De sfeer van de omgeving waarin wij wandelen is heel apart en zelfs een
beetje mysterieus.
-
We lopen over een knuppelbrugje en zien bij een ander ven de meeuwen op hun nesten zitten. Ook de kikkers laten
zich overduidelijk horen. Wij trekken door in de richting van de Venbergse Watermolen. Langzaam wordt de mist
dunner en de zon weer zichtbaar.
Bij de molen is een groep ganzen niet gecharmeerd van onze aanwezigheid, maar ze laten ons passeren. Hier ligt
het eindpunt van kanotochten over de Dommel en vanaf het terras is dat een mooi gezicht en natuurlijk vooral als
het uitstappen fout gaat! Na de molen lopen we de route naar Valkenswaard niet. We mijden de bebouwde kom, slaan
al snel rechtsaf en lopen over het asfaltweggetje De Hoeve. Voorbij de Maastrichterweg op De Sil pikken we de
route weer op. Op een bankje vlakbij een begraafplaats pauzeren we even. Iets verder bij Zeelberg, waar we
rechtsaf moeten staat een eenvoudig Mariakapelletje met enkele spreuken met onder meer de volgende tekst:
"Hier veur dees kléin kapèlleke
vlakbij de Linderhéi
daar ruste we `n welleke
bij ons Moeder van de Méi"
|
-
Wij rusten niet en gaan meteen door naar de "Linderhei". Bij de brug over de Tongelreep zijn duidelijk de
resultaten te zien van de werkzaamheden om de beek terug te brengen naar zijn oorspronkelijke meanderende loop.
De vistrap zorgt voor het opstuwen van het water, terwijl de vissen toch stroomopwaarts kunnen.
De zon is intussen in volle glorie te zien en te voelen. Het is een prachtige dag met een strak blauwe lucht.
Na het Laagveld, waar ook druk "aan de natuur" wordt gewerkt, lopen we langs de Hasselsvennen, nauwelijks
zichtbaar door het pijpenstrootje. Een paar grazers het hoge gras wat in toom te houden, maar dit lijkt
onbegonnen werk.
Het Dorven is beter te zien en een klein eindje verder weet Ron een bank (hij heeft kort geleden de route in
omgekeerde richting gelopen samen met zijn vrouw). We pauzeren en hebben daar een mooi uitzicht over de beemden
langs de Tongelreep. In de verte achter de bomen, steken de torens van de Achelse Kluis scherp af tegen de lucht.
-
Iets verder wordt het zo mogelijk nog fraaier in het dal van de Tongelreep. Via brugjes passeren we de natte
delen en de beek zelf. De steile wanden langs de beek lijken ideaal voor oeverzwaluwen en het ijsvogeltje, die
we overigens niet te zien krijgen in tegenstelling tot Ron toen hij hier passeerde.
Na een stuk bos komen we bij een groot kruisbeeld uit op de Abdijweg. Achter de muren bevindt zich het grote
complex van de Achelse Kluis, een klooster. Behalve voor vrome doelstellingen kun je daar ook terecht voor een
trappist en wat dies meer zij. Het is voor ons een bekende uitspanning, maar vandaag slaan we linksaf om onze
route te vervolgen.
Langs een weide (Pieter: "Kijk eens wat mooi groen!") lopen we verder en gaan daarna rechtsaf en lopen ongeveer
parallel aan de grens met België. Hier ergens vinden we gelukkig een bankje en gaan zo rond de klok van twaalven
pauzeren. Het klokje van de Abdij is nog net te horen.
Jan wisselt van " lang naar kort", want hij heeft een korte broek meegenomen. Het weer is er in elk geval prima
voor.
-
Wij vervolgen ons pad en een eindje verder komen we precies uit bij grenspaal 178. Het heet daar "Grenspaal aan
de Kattenput". Een vreemde benaming, die misschien iets te maken heeft met de vroegere grenzen van de Baronie
van Cranendonck en van Hees en Leen, die vermeld staan op een natuurstenen grenspaal. Pieter gaat tussen de
palen in staan, maar lost het raadsel van de Kattenput niet op. De oude benamingen zijn overigens nog terug te
vinden in de dorpen Heeze en Leende en de gemeente Cranendonck, waar we vanaf deze paal door heen gaan lopen.
Wij lopen verder door de Gastelsche Heide over enkele bijzondere mulle zandpaden. Het lijkt wel een oud
militair oefenterrein. Uiteindelijk kunnen we over een fietspad in de richting van Soerendonk. Bij paddenstoel
21347 nemen we even een korte pauze. Vooral om de wat onwillige rechterknie van Jan wat rust te gunnen.
Veel helpt het niet, want van zitten worden de ledematen snel stram. Onze leeftijd zal er wel mee te maken
hebben. Daarom maar vlug verder om de laatste kilometers te overwinnen. Na een stukje bos en een mooi open
gebiedje vlakbij een grote plas van het natuurgebied Het Goor, lopen we via een pad en een weg, de Eikenschoor,
Soerendonk in.
Aan het einde van de Damenweg bij restaurant De Valk ligt het eindpunt van de etappe van vandaag. Wij slaan
daar rechtsaf en zo´n honderd meter verder staat de auto van Henk te wachten. Om half twee staan we op het
parkeerterrein tegenover de kerk en Pieter geeft enkele kengetallen van vandaag door, die op zijn GPS-apparaat
staan:
25.860 meter gelopen in 5 uur en 27 minuten, zodat we gemiddeld 4,7 kilometer per uur hebben afgelegd en
daarnaast hebben we ruim één uur gezeten, gerust of stil gestaan. Mooie cijfers!
Wij gaan snel naar Borkel, waar we om ongeveer twee uur neerstrijken op het terras van Grandcafé "De Zwaan".
De biertjes gaan erin "als koek" en de bitterballen zijn echt prima!
We hebben een bijzonder fraaie wandeldag gehad langs een prachtig deel van het Brabants Vennenpad. Dit alles
ondersteund door fijn weer, waarbij wij denken aan onze eerste wandeldagen van het Pelgrimspad van Den Bosch
naar Visé. Toen hebben we dertien etappes gehad met steeds prachtig weer. Wie weet is deze dag een voorbode
voor de volgende etappes, die echter pas na de nodige vakanties gaan plaatsvinden vanaf ongeveer juli van dit
jaar.
|
|
)
)
)
)
)
)