Vallestappers op het Brabants Vennenpad

Rovert - Netersel : 15 augustus 2006

VERSLAG FOTO'S

Eigenlijk zouden we gisteren en vandaag een stuk gaan lopen van het Pieterpad, maar in verband met het slechte weer is dat afgelast. Het Vennenpad is dichterbij huis en dus zijn we dan meer flexibel om wel of niet te gaan lopen. Vandaag, dinsdag de 15de augustus, is er niet veel aan de hand meldt Pieter, onze weercoördinator, en dus zijn we om negen present. Het is inderdaad droog na de overvloedige regen van gisteren en vannacht. Na de koffie snel op pad en tegen half elf starten we bij het gehuchtje Roovert.
  • Het regent, tegen de afspraken in, toch nog een klein beetje en wij verlaten al snel het asfaltweggetje De Rovertse Leij en gaan linksaf langs de Rovertse Leij. Het beekje is na de forse regenval van de laatste dagen flink gestegen en stroomt nu snel. De regen, of misschien liever het gedruppel, houdt al snel op en de Leij buigt van ons af en gaat al meanderend België in en krijgt in de buurt van Poppel de naam Aa.
    Wij vervolgen over zandpaden ons pad door het landgoed Gorp en Roovert en komen daarna terecht op de Aalstheide. De Aalstheide De heide, voorzover niet overwoekert door het pijpenstrootje oftewel Molinia caerulea, bloeit al mooi paars.
    Wij komen op een asfaltweg, de Roovertse Baan, die wij vervolgen. Op dat punt lopen we eigenlijk verkeerd en volgen daar de "oude route". De nieuwe route, rechtsaf over de "Oude Trambaan" hebben we gemist. Overigens niet zo erg, want in het gebiedje Tulder komen we weer op het pad en nemen meteen even de tijd voor een pauze.


  • Lunchpauze Daarna komen we in het Landgoed De Utrecht en na heel wat kilometers gaan we op de eerste en beste bank onze boterhammen opeten. Het is intussen lekker weer geworden en af en toe schijnt de zon een beetje. Bij de bank begint ook de aftakking naar de bushalte, maar die hebben we niet nodig en dus vervolgen we direct ons pad door het landgoed.
    Belgische ruiters Op de paden staan hier en daar grote plassen, maar gelukkig is het op de zandgronden verder geen probleem. Het is goed te lopen.
    We steken de drukke Provinciale weg, de N269, over en gaan verder over de zandpaden, waar we gepasseerd worden door enkele groepen met paarden. Ze lopen bereidwillig door een grote plas op het pad (voor de foto) en zijn daarna weer snel verdwenen.


  • We lopen in een boog om de uitspanning In den Bockenreijder heen door een fraai gebied met veel loofbomen en een onderbegroeiing met koningsvarens. Houthandel Van Dal heeft gezorgd voor een mooie houten brug over de Reusel, die we al eerder bij Moergestel hebben gezien en die hier nu ook boordevol met water is. De beek stroomt dus behoorlijk hard.
    Het Reflectiepunt Iets verder staat een zeer grote bank, ook aangeboden door Van Dal en onder meer gesteund door de oud-werkgever van Pieter. Het is een "Reflectiepunt", althans dat staat op de bank. Het "Land van de Hilver" geeft verder de wijze woorden: "Stromend water blijft helder, Stilstaand water wordt troebel". Het bewijs ligt zeer dichtbij, de nu snelstromende Reusel.


  • Na de korte pauze gaan we door, want nu is het nog droog en de zon schijnt vrolijk door de bladeren van de enorme beuken. Maar het kan snel veranderen. Nauwelijks een kilometer verder, vlakbij het ven De Flaes begint het te druppelen.
    Iets verder komen we twee stellen met kinderwagens tegen en het regent intussen al wat harder: "Hoe ver is het nog naar den Bockenreijder?". Het antwoord: "Nog een dikke kilometer". We hopen, dat ze het redelijk droog gehaald hebben, maar voordat we bij het volgende grote ven Het Goor zijn, trekken de eersten al een jas aan. Het regent steeds harder.
    Het Goor Een mooi ven en in de verte zien we zelfs de onafscheidelijke vrienden van Pieter, de reiger. Onder de bomen gaat het nog wel, maar de lucht is enorm grijs geworden. Het is zo te zien geen kleine bui en "Dat is niet afgesproken", moppert Pieter onze weerman.
    De regen slaat toe Dus de poncho aan en Pieter met een grote paraplu en zo trotseren we de regen, die af en toe rijkelijk uit de lucht valt. De paden door de Neterselsche Heide zijn intussen al kletsnat geworden en hetzelfde gebeurt met onze onderdanen vanaf ongeveer een stukje boven de knieën. Manmoedig lopen we door en een eindje voor Netersel, kunnen Ron en Jan de bramen die daar staan, niet weerstaan. Ondanks de nattigheid smaken ze goed.


  • Aan het einde van het graspad langs de sloot lopen over het fietspad langs de asfaltweg, De Lei, Netersel binnen. De bui van een dik uur lang is dan net voorbij en dus met droog weer komen we precies om vier uur bij de auto van Henk, die daar keurig op ons staat te wachten. De natte spullen achter in de kofferbak en direct naar het startpunt om de andere auto van Ron op te halen.
Vanaf Roovert gaan we over de intussen bekende paden en wegen via Gorp naar Hilvarenbeek. In Eetcafé De Zwaan, al bekend van de vorige etappe, genieten we van een heerlijke Grolsch Bekenaar, zoals ze die hier noemen. Uiteraard zijn er ook weer de bitterballen. Niet van een bekend merk, maar van de groothandel meldt de kasteleinsvrouw. Ze smaken overigens niet onverdienstelijk.

We hebben een paar mooie etappes gehad door "Het Land van Hilver"! Met deze zesde etappe zijn we ruimschoots over de helft van het Vennenpad door het Brabantse land. Van de 223 kilometer resteren nu nog ruim 95 kilometer verdeeld over vier etappes.