Vallestappers op het Brabants Vennenpad

Sint Oedenrode - Boxtel : 17 maart 2006

Vandaag is het maar net boven nul. Tegen de verwachting in schijnt de zon een beetje en dus is het eigenlijk prima wandelweer.

Om bijna kwart over tien vertrekken we in Rooi voor onze derde etappe. Meteen al valt een bijzonderheid op. Café 't Pumpke doet zijn naam eer aan. Ze hebben op een afdakje aan de voorzijde een oude brandstofpomp geplaatst. Het merk van de benzinemaatschappij is vervangen door Bavaria. Wij lopen door de Markt op, waar de wekelijkse markt is.
Midden op de Markt moeten wij een smal zijstraatje in. Henk zijn we even kwijt. Hij is tussen de kramen in een kleine file van rollators geraakt. Een paar honderd meter verder slaan we linksaf en lopen al meteen langs onze vertrouwde Dommel. Dwars over de Dommel zijn kabels gespannen en daaraan hangen rood-witte stokken. Ze zijn bedoeld voor wildwater kanovaarders om hun stuurmanskunsten te oefenen.

Wij lopen Rooi uit en via de straat Kinderbos (wat een typische naam) komen langs een oude boomgaard.
Er wordt flink gesnoeid en een kleine witte schuur (of is het een huisje) ligt daar mooi te zijn. De blauwe plekken aan het zwerk worden steeds breder, dus meer zon.
Wij steken de weg naar Olland weer over en gaan het Dommeldal in. Een week geleden stond de Dommel erg hoog, maar het is een regenrivier en na enkele droge dagen zakt het meteen weer snel. We hoeven dus gelukkig niet langs de hoger gelegen asfaltweg te lopen.
De route langs de Dommel is opnieuw weer geweldig. Duidelijk is te zien hoe hoog het water heeft gestaan. Bij een "klein strandje" is het net te fris om te pauzeren, maar iets verder is het tussen het riet en struikgewas heerlijk luw en genieten we van een lekkere koek van Wim.

We lopen daarna van de Dommel af langs een wat hoger gelegen akker. Op kaart 12 staat "Berg" vermeld.
Zo zal het daar plaatselijk wel heten en inderdaad is te zien dat het wat hoger ligt, maar het is zeker geen Zuid-Limburgse heuvel of zo. Achter "de berg" liggen enkele dode armen van de Dommel. In dit waterrijke gedeelte zien we allerlei vogels als ganzen, reigers, eenden en kieviten. Het heet daar Het Hoefijzer, genoemd naar de vorm van het water en op de kaart herkenbaar.
Na zandpaden, omgewoeld door landbouwmachines, en een stukje asfaltweg, De Maai geheten, gaan we weer in de richting van de Dommel. Achter een bosje staat warempel een bank en daar, in de luwte, gaan we onze boterhammen opeten.

Het pad gaat over en langs een hoge akker verder. Links moet in het dal de Dommel liggen, maar we zien hem daar niet terug. We komen wel langs de plek, waar we al weer lang geleden tijdens een fietstocht samen met onze vrouwen heerlijk in de zon en in het gras hebben gelegen.
De afrastering langs de weide is intussen weg en de maïs staat er nu half maart ook niet. Gelukkig maar, want als die erg hoog is kun je niet meer zo fijn ver wegkijken.
Een eindje verder komen we langs een boerderij, Het Groot Duifhuis. Het is een restant van een adellijke behuizing. Naast de boerderij staat nog een duiventoren als symbool van een oud feodaal recht. We zouden de toren best even van dichterbij willen bekijken, maar deze behoefte ebt snel weg door een enorme stier, die bij de toren ligt. Een bezoek zou wel eens erg slecht kunnen aflopen.

Iets verder komen we uit op De Maai en komen bij een splitsing uit bij een kapel van Sint Antonius Abt. Dezelfde Antonius met het varken als van het kapelletje op Eeneind. Enkele kaarsjes worden aangestoken in de kapel, die in 2002 is gereed gekomen. Op deze plek heeft al een kapel gestaan vanaf ongeveer de vijftiende eeuw. Na de Vrede van Munster moet het worden afgebroken. Later is een houten kapel gebouwd, die in de negentiende eeuw is afgebroken. Nu herinnert deze mooie stenen kapel aan het "Sint Theuniskapelletje".
Via de Kasterense straat komen we uit bij Café 't Groene Woud, vlak naast het Duitse Lijntje, de spoorbaan van Boxtel naar Goch en Wezel, die overigens alleen nog maar tot Veghel in gebruik is. Tijdens de fietstocht, waar we het net over hadden, hebben we hier gepauzeerd. Bij fraai weer zaten we op het terras en vooral de vele wespen herinneren we ons. Vlak bij het café staat een "Insectenhotel". Een opbouw met daarin boomstamschijven, waar insecten in kunnen nestelen. Toeval of niet: een bordje vermeld, dat Tonny Sanders, een naamgenoot van Pieter, als laatste een gaatje in een stam heeft geboord.
Zo toevallig is het niet, want de naam Sanders komt in deze streken meer voor. Pieter: "De voorouders komen uit de streek van Rooi en Olland".

Aan de overkant van het spoor nemen wij de nog niet gemarkeerde route door de Geelders. Dit fraaie gebied wordt geherstructureerd en uit een mededeling van Staatsbosbeheer op een boom blijkt dat ze door slecht weer in de herfst van 2005 vertraging hebben opgelopen. De maatregelen hebben wel effect, want de sloten staan vol water, zodat het gebied veel natter zal worden.
Wij gaan door fraaie bomenlanen en lopen ook een stuk verkeerd. Die twee of drie kilometer extra zijn niet zo erg. De etappe van vandaag is niet zo lang en het stuk extra erg mooi.
De bodem van de sloten zijn zwart en het water stil. Het water in de sloten weerspiegelen de wereld daarboven.
Een stukje natte heide wordt in ere hersteld en iets verder staan geknotte knotwilgen "stil te staan" op een natte weide. Erg mooi. Wij gaan over een kronkelpad verder en verlaten daarna het gebied bij Savendonk en via de zandweg, Hoogstraat geheten, gaan we in de richting van Boxtel.

We bekijken met een verrekijker een Buizerd in een populier aan de andere kant van de weide en lopen door een bomenkwekerij, links en rechts van het pad. De zon is in de loop van de dag langzaam verdwenen en de noordoosten wind brengt steeds meer koude lucht. Met de wind in de rug valt het wel mee, maar de handjes worden toch kouder.
Bij de viaduct over het Omleidingskanaal en de A2 nemen we de korte route tegen het steile talud op. Het Omleidingskanaal voert bij hoogwater het water van de Dommel buiten Boxtel om, zodat ze daar droge voeten houden. We komen langs een nieuwe woonwijk, waar zoveel mogelijk milieubewust wordt gebouwd. Eigenlijk wel logisch zo pal naast de Kleine Aarde, waar milieu ook hoog in het vaandel staat geschreven.

Het Brabants Vennenpad heeft ons vooral door de natuur geleid. Het stukje door Boxtel is echter voor ons ook een meevaller, want meestal rijden wij met de trein of auto door of langs het stadje en stoppen daar vrijwel nooit.
Het parkje bij de Sint Petruskerk herbergt een kruisweg. De beelden van de staties zijn helaas door baldadigheid onthoofd. Het centrum is intiemer dan gedacht en bij mooi weer moet het goed toeven zijn op de Markt met de platanen. Achter het gebouw met de grafische opleiding van Sint Lucas staat een fraaie gevelwand, die je niet in Boxtel zou verwachten, maar misschien toch weer wel gezien het karakter van de opleiding, die ze hier verzorgen.
Bij de basisschool van Sint Petrus staan ouders te wachten op hun kroost en wij gaan daarna over de Dommel en lopen door het park rond het kasteeltje Stapelen. Henk krijgt veel informatie van een mevrouw, die een eindje mee oploopt. De geschiedenis van het kasteel gaat terug tot de dertiende eeuw en de Gravin, die het bewoonde had geen nazaten en zij heeft het kasteel in de 19de eeuw verkocht. Het is in 1915 uiteindelijk betrokken door de paters Assumptionisten. Het klooster, dat zij vlakbij het kasteel hebben opgetrokken, wordt nu bewoond en is in beheer bij een Woningstichting. Het fraaie parkje op het natuurlijke eilandje in de Dommel wordt helaas ook voor andere doeleinden gebruikt. Enkele kleine gedachtenis-stenen herinneren aan jonge mensen, die hier een einde aan hun leven hebben gemaakt.

Na het kasteel Stapelen lopen via de gelijknamige weg naar de spoorbaan. Langs het spoor en het nieuwe station komen we bij het eindpunt van vandaag. De auto van Henk staat daar nog keurig op het parkeerterrein. Wij pendelen terug naar Sint Oedenrode en stoppen onderweg in Liempde en drinken een biertje in café 't Huukske. Wij hebben het in onze spreektaal altijd over "Liemd". De "p" wordt nauwelijks uitgesproken. Dat de mensen uit Liempde zelf het ook niet precies weten blijkt wel uit de bon, die we krijgen. Volgens de stempel op de bon ligt het café in "Liemde". Afijn, het bier en de worstenbroodjes smaken er niet minder om en het is lekker warm en gezellig in dit cafeetje.

We hebben weer een bijzonder mooie etappe gehad vandaag met prima wandelweer!