Vallestappers op het Brabants Vennenpad

Heeze - Eindhoven : 17 en 24 februari 2006

Heeze (De Zwaan - Schaapskooi):

Vandaag, op 17 februari 2006 beginnen we aan het Brabants Vennenpad, zoals het nu is gaan heten.
Het regent behoorlijk en we twijfelen of we zullen gaan. Misschien wordt het toch wel wat droger en we hoeven niet zo ver te rijden, dus we gaan, nadat we bij Pieter de gebruikelijke koffie hebben gedronken.

In Heeze starten we bij de bij ons goed bekende Tapperij De Zwaan. Gewapend met poncho's en paraplu's gaan we beginnen aan de 223 kilometer van het pad en de ruim 22 kilometer van vandaag. Naast De Zwaan begint de slotlaan naar Kasteel Heeze. Al snel staat rechts langs de weg van kleine klinkers het Duifhuis net voor de toegangspoort, die altijd open staat.
Alles is kletsnat en de Strijper en Sterkselse Aa, die vlak bij Kasteel Heeze samen komen, stromen hard door de neerslag van de laatste dagen. Alles is wat grauw en somber. We hebben hier ook gelopen bij veel mooier weer en dat maakt een groot verschil. Dus geen foto's van het Kasteel, waarna we de fraaie maar nu natte Herbertusbossen inlopen.
Een eindje verder gaan we de Strabrechtse Heide op. De immense heide met vennen ziet er vandaag heel anders uit dan bijvoorbeeld in augustus. Nu donkere luchten met regen, opgejaagd door de wind en zonder mensen. In de zomer erg fraai, paars gekleurd met veel meer fietsers en wandelaars.

Wij gaan verder. Hopen dat de wat dunnere en lichtere bewolking onze kant op komt, maar intussen zorgt de wind en de regen ervoor, dat onze onderdanen tot aan de knieën nat worden.
Wij hebben bijna geen oog voor het Waschven en gaan daar linksaf richting de schaapskooi. Wij weten, dat daar een schuilmogelijkheid is. Het laatste stuk staat de wind pal op kop, zodat ook de laatste droge plekjes aan de benen nat worden. De lichtere bewolking komt niet en maakt plaats voor donkere luchten en inderdaad er valt steeds meer water uit.
Bij de schaapskooi staan schapen wat triestig in de regen naar ons te kijken. Ze begrijpen niet dat wij daar vrijwillig lopen en wijzelf begrijpen het eigenlijk ook niet. Iets voorbij de schaapskooi is de schuilplaats. Er zitten enkele gaten in het dak, maar het is gelukkig groot genoeg om met z'n vijven droog te kunnen staan en daar te genieten van meegenomen koffie en water en een heerlijke koek. Het is nog steeds erg nat en goeie raad is duur. "Gaan we door of stoppen we!" "Vanaf deze plek is het een kilometer of drie terug naar de auto", weet Wim, want hij heeft nog niet zo lang geleden hier gewandeld. Doorlopen (nog zo'n zestien kilometer) heeft geen meerwaarde en we kunnen we dan niet genieten van de mooie stukken. We kennen de route namelijk al en zouden het graag nog eens lopen, maar dan bij beter weer.

TIME OUT

Het besluit staat al snel vast: "We gaan terug naar Heeze". Via een ander pad duurt dat ongeveer een half uur en vervolgens gaan we snel naar Eindhoven de andere auto halen en daarna terug naar Nuenen.
Hennie, de vrouw van Pieter, maakt snel soep klaar en koffie. Wij eten de boterhammen op en genieten daarna van de heerlijke soep!
Afhankelijk van het weer gaan we volgende week dinsdag of vrijdag de rest van deze etappe lopen. Dinsdag is het nat en druilerig weer en de door ons aangestelde weerman Pieter beslist dat het niet doorgaat.

Vrijdag 24 februari lijkt het prima weer te worden. Wij krijgen geen telefoontje en reeds om acht uur is iedereen present en vertrekken we snel.

Heeze (Schaapskooi) - Eindhoven (Amazonelaan):

Om ongeveer tien voor negen beginnen we met steeds meer blauwe plekken aan het zwerk aan de resterende zestien kilometer bij een temperatuur rond het vriespunt. En met succes, want een paar honderd meter verder springen twee reeën weg en lopen de heide op. Een goed begin en het uitzicht over de heide is onvergelijkbaar met een week geleden.
Aan het einde van de Rulse Dijk staat vlak bij de A67 een wegkruis. Op een kaartje staat "Ter nagedachtenis aan dit corpus 1929-2005". Een typische plek voor een kruis zo dichtbij de autobaan. Maar nog duidelijk is te zien, dat de fraaie eiken laan vroeger rechtdoor liep naar Geldrop, maar daar nu hardhandig is onderbroken door veel beton en met vooral veel vrachtverkeer.
Wij steken de A67 over en na enkele woonstraten gaan we over een pad langs een sloot naar de Kleine Dommel, die ze hier ook wel Rul noemen.
Een week geleden stond het riviertje letterlijk boordevol, maar nu is water weer flink gezakt. Het is een echte regenrivier.

De Kleine Dommel zorgt voor een bijzonder fraai stukje natuur in Geldrop. De eenden, reigers en ganzen brengt ons al snel op de opstekende vogelgriep. De intussen welbekende H5N1-variant, die ook voor mensen gevaarlijk kan worden. We gaan onder een brug door en zien iets verder een dooie gans liggen. Zo te zien nog niet zo lang dood en enkele kauwtjes proberen al letterlijk het een en ander mee te pikken. "Moeten we de AIVD bellen?", vragen we ons af. We hebben het niet gedaan, omdat hier zo dichtbij het centrum van Geldrop er al veel mensen langs gewandeld moeten hebben. Later meldt een krantenbericht, dat pas bij een stuk of vijf dooie ganzen gebeld behoeft te worden. Een dag later wordt dit door een advertentie van het Ministerie weer anders gesteld: "Bel bij grotere vogels als zwanen, reigers en ganzen nummer 045 5464230". Bij deze en we zullen het in de gaten houden op onze verdere tochten.

We gaan dicht langs het centrum en lopen direct door naar het Kasteel van Geldrop. Eigenlijk meer een groot landhuis. Hier lopen altijd veel kippen en eenden. Maar op twee hanen na is alles opgehokt. Voorbij de weg naar Nuenen komen we weer in de buurt van de Kleine Dommel. Jan heeft hier een keer een ijsvogeltje gezien. De Kleine Dommel ligt er fraai bij, maar vandaag is het mooie vogeltje niet te bekennen.
Wel staat een bank uitnodigend in de zon en we maken daar gebruik van om even te pauzeren. Het is daar heerlijk in de zon(!), ondanks een temperatuur van net boven nul, maar bij weinig wind is het prima uit te houden. Dit is het weer zoals wij het graag hebben.
Verder maar weer en we lopen onder begeleiding van carnavalsmuziek en een nabij gelegen Basisschool in de richting van de Hulsterbrug over het Eindhovensch Kanaal. Aan de andere kant gaan we eindje langs het kanaal terug en daarna beginnen we aan één van de mooiste stukjes natuur van Brabant. We lopen langs de westkant van de Kleine Dommel door de Urkhovense Zeggen. Vorige week hadden we door het hoge water hier niet kunnen lopen, maar nu gaat het op de licht bevroren ondergrond redelijk goed.
Jan: "Hier iets verder naar links richting Doolstraat en Urhovenseweg ligt een bijzonder fraaie orchideeënweide. Begin juni staan ze in bloei".
De rietvelden zijn gemaaid en de rietschoven liggen op stapels te wachten op vervoer. Wij genieten volop.
Dit bijzonder mooie stukje eindigt bij de Collse Watermolen (www.collsemolen.dse.nl/ ).
Vincent van Gogh heeft deze molen vereeuwigd in 1884. De molen is nog steeds in bedrijf en te bezichtigen.

Wij steken het riviertje over en komen op Eeneind, zoals ze dat hier zeggen. Op Eeneind staat een fraaie kapel ter ere van Sint Antonius. De kapel is hier vlak langs de spoorlijn Eindhoven-Helmond in 1987 gebouwd ter vervanging van de kapel aan de Opwettenseweg, waar we straks nog langs komen. Henk is broeder van het Antoniusgilde van Eeneind en heeft daarmede een bijzondere band met deze kapel.
We gaan het spoor over, lopen door Eeneind en na de autobaan Eindhoven-Helmond komen we op "eigen terrein", onze woonplaats Nuenen. Henk woont hier vlakbij, maar van de huizen zien we niet veel omdat via het Wettenseind al weer snel door velden lopen richting Opwetten. Ook hier worden we begeleid met carnavalsmuziek uit een school. Dit weekend barst het feestgedruis los.

Bij de Opwettenseweg komen we langs de watermolen, die genoemd is naar deze buurt.
Deze molen bezit het grootste rad van alle watermolens in Nederland. Vandaag hangen de ijspegels aan het rad, omdat het toch nog steeds rond het vriespunt is. Op internet is veel informatie te vinden (google op: Opwettense Watermolen).
Hier heeft dus vroeger de Antoniuskapel gestaan, gebouw in 1450 en de kapel heeft dienst gedaan tot 1915. De kapel stond ook bekend als Wolvenkapel. Een schaap vluchtte de kapel in, omdat het achterna werd gezeten door een wolf. Het schaap overleefde het avontuur volgens de overlevering.
De naam van de straat, Wolvendijk, herinnert hier nog aan.

We steken de Kleine Dommel weer over en gaan over de Wolvendijk richting Tongelre, een Eindhovens stadsdeel. Al snel gaan we rechtsaf naar en door een fraai stukje natuur. Het staat bekend als het Eckartse Bos, maar heet eigenlijk De Bogten en Lage Heide.
Na de passage van de zeer grote afvalwaterzuivering van het Waterschap De Dommel komen we uit bij de Dommel, die voor veel natuur zorgt in Eindhoven.

Aan de andere kant van de Dommel zijn we al snel bij het eindpunt van vandaag: de Amazonenlaan in de wijk Oude Gracht in Eindhoven. We hebben vandaag een heerlijke wandeldag gehad!!