Vallestappers op het Sniederspad
Na de koffie met koek bij Pieter vertrekken we kort na acht uur richting Wijnegem, het startpunt bij punt 8 op kaart 1, nabij de Hyppolite Meeusstraat. Aan de Turnhoutsebaan ligt de bushalte met dezelfde naam. Het is de bedoeling, dat wij daar vanavond met de bus vanuit het Centrum weer aankomen. Wij verwachten veel files, zoals de vorige keer. We riskeren het maar en rijden niet via Breda om. Het valt achteraf mee. De file op de autobaan tot de afslag Zoersel was minder lang dan verwacht. Ook langs de Turnhoutsebaan van Zoersel naar Schilde 
rijdt het redelijk vlot door.
In de Hyppolite Meeusstraat vinden we een parkeerplaats. Een mevrouw wil net naar binnen gaan. Jan spreekt haar aan en vertelt, waarom we de auto bij haar voor de deur parkeren. Zij vindt het prima en wenst ons een fijne wandeldag. Ze is op de hoogte van het Sniederspad, maar wist niet, dat de route bij haar door de straat loopt. We vertrekken een minuut of vijf voor tien en op dat moment komt de heer des huizes naar buiten: "Ah, de heren gaan stappen?" Wij beamen het. Hij is ook een stapper en wij verklaren de naam van onze wandelgroep De Vallestappers. Opnieuw krijgen we een prettige dag toegewenst en wat dat betreft moet het dus lukken. Naar boven kijkend, geven we Pieter een compliment: "Het is prima wandelweer, veel blauw aan de hemel en de zon doet zijn best". De voortekenen zien er goed uit.  - - - - - OP PAD
We lopen even naar binnen en ondergaan de geweldige aankomsthal. Vroeger een kopstation, maar tegenwoordig is er diep onder de grond
een doorgaande spoorlijn. Jan ontwaart beneden de intercity naar Essen, die net vertrekt. In Essen woont zijn Monique!
Na deze korte kennismaking weer naar buiten. Tegenover het Station een moderner hoog gebouw, het hotel Radisson. Het kan wat ons betreft niet tippen aan het Station. Rechts de ingang van de Zoo. Nu verstopt achter een felgekleurde en verlichte ingang met grote giraffen. Het zal wel met de Kersttijd te maken hebben. 
Pieter zet zijn Garmin weer aan, want we zijn behoorlijk vroeg in Antwerpen en we gaan nog wat verkennen. De Keyserlei nemen we en op
nummer 29 pakken we een pintje in de Duke of Antwerp. Een fraaie drankgelegenheid in Engelse stijl. Hier wordt het vier bier en een tonic.
Henk bestelt tonic, omdat hij vandaag de BOB is. Hij vraagt naar een stamper, om het citroenschijfje in zijn glas wat uit te persen.
Dit simpel stukje gereedschap is niet bekend en Henk lost het met zijn vingers op. De heerlijke hartige hapjes, prachtig geserveerd
zijn geweldig lekker.
Wij gaan in de richting van de Grote Markt via onder meer de Meir. Aan de Meir lopen we De Stadsfeestzaal binnen. Even genieten van de mooi
gerestaureerde zaal, waarin nu winkels, terrassen en dergelijke zijn te vinden. Op de Meir wordt Pieter een "diepte-interview" afgenomen.
Hij krijgt een microfoon voor gehouden en de jonge dame vraagt: "Als de elektriciteit wordt afgeschakeld en er energietekort is, wat zou
u het eerste uit doen?"Pieter: "De kerstverlichting". Wij bieden nog aan, dat ze gerust naar Nederland mogen komen, wanneer hier de stroom gaat uitvallen. 
Antwerpen is al aardig in de kerstsfeer door de verlichting, een kermis, een ijsbaantje op de Groenplaats en een redelijk eenvoudige kerstmarkt op de
Grote Markt. We brengen een kort bezoek aan de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal, maar café Den Engel laten we rechts liggen, omdat we net een biertje hebben gehad. Wim kent het Centrum goed en wijst de weg
naar het MAS, het Museum Aan de Stroom en dus niet de Schelde, zoals vaak wordt gedacht.
Het is nog een eindje lopen. De route naar het MAS loopt via het Schipperskwartier achter het Stadhuis. We hebben vandaag veel groen en natuur gezien, meer dan verwacht. En warempel Wim leidt ons aan het slot van deze dag door dit gebied met veel natuur, echter van een andere schoonheid en achter glas. De dames bieden zich aan voor speciale geneugten en dat uiteraard tegen betaling. Wij verbazen ons, dat het er zo ontzettend veel zijn. 
Wim houdt het doel scherp in de gaten en dus slaat niemand links of rechtsaf. Onder het motto "Alleen maar naar kijken, maar aankomen niet" bereiken we toch redelijk rap het MAS, een nieuw en monumentaal gebouw. En het is nog open. Gelukkig kunnen we via roltrappen naar de tiende etage. Langs de wanden enorme indrukwekkende vergrotingen van foto's over de Eerste Wereldoorlog, De Grote Oorlog. Op het grote dakterras hebben we op 63 meter hoogte een geweldig uitzicht over een donker, maar mooi verlicht Antwerpen. De hoogte heeft Pieter aan zijn Garmin ontleedt, die alle informatie geeft. Behalve de temperatuur zeggen de anderen dan. 
Na een rondje op het grote vierkante terras gaan we naar beneden. Terug naar het Centrum om een eetgelegenheid te zoeken. En zeker en
vast, we moeten weer het Schipperskwartier passeren. Tot zelfs in de donkere uren blijven we vandaag van het natuurschoon genieten.
Nochtans, wij lopen gewoon langs de natuur en gaan niet in op de avances van enkele dames. Het is rond dit uur tamelijk rustig. De
behoeften zijn kennelijk groot, want anders kunnen niet zoveel dames hun diensten aanbieden.
Overigens is dit misschien een aardige gelegenheid om een mopje te vertellen, dat Jan een keertje in het centrum van Brugge heeft gehoord van een gepensioneerde postbode. In het kort als volgt: Postbode vooraf: weet u wat een kabberdoeske is. Jan wist dat niet, maar het is op z'n Vlaams gezegd een "hoerenkot". Een café, waar behalve bier ook dames hun diensten aanbieden. De mop dan: "Mijnheer Pastoor, in vol ornaat, komt een mevrouw tegen, kennelijk van een kabberdoeske en hij zegt: Dame gedraagt u zich en maak geen reclame. De mevrouw reageert heel ad rem: mijnheer Pastoor, wees een heer, kom een keer". Wij lopen braaf door de donkere straten met de verlichte ramen en oriënteren ons op een andere menselijke behoefte: eten. Dus op zoek naar een eetgelegenheid. Al vrij snel vinden we nabij de O.L. Vrouwekathedraal aan de Lijnwaadmarkt het restaurant Het Vermoeide Model. Het ziet er niet verkeerd uit en de naam spreekt ons aan, want wij voelen ons verwant als Vermoeide Wandelaar. 
Wij krijgen op de eerste etage, verdiep op z'n Vlaams, een tafel voor vijf personen in een knusse nis. Door het raam ontwaren we in het
donker de muren van de Kathedraal. In dit mooi gerestaureerde gebouw worden we op een gezellige en attente wijze bediend. De menukaart
geeft genoeg mogelijkheden en we bestellen voor- en hoofdgerechten. En het moet gezegd; "Het was heerlijk en meer dan voldoende".
Tijdens de maaltijd ontspint zich zoals zo vaak een aardige discussie over allerlei onderwerpen van de Nederlandse gedoogpolitiek, de 
burgemeester Bart de Wever en zijn Antwerpen, voetbal en nieuwe wandeluitdagingen. De Nederlandse gedoogpolitiek en -democratie krijgt
een aardig staartje, want thuis gekomen blijken ze tijdens ons etentje in Antwerpen er in Den Haag een gedoogpotje van gemaakt te hebben
in de Eerste Kamer. We wisten nergens van, maar het leek wel een profetische discussie in Het Vermoeide Model.
Op de vraag waar Het Vermoeide Model op slaat kan het personeel geen verklaring geven. Wel hangt er een schilderij met dezelfde titel. Het toont een eigenaardig tafereel. Op het schilderij staan allemaal paters. Op een stoel een slapende pater als model. Op de schildersezel afgebeeld een veel minder moe uitziende pater. Verder nog twee paters, de schilderende pater en eentje die toekijkt. Wij hadden een ander model verwacht, maar het is hier wel goed toeven en eten. 
Geheel voldaan moeten we de afstand naar het Station zien te overbruggen. Dat is na de vele kilometers, tweekeer de Schippersbuurt, het MAS en het heerlijke eten geen sinecure. Pieter heeft zijn GPS-apparaat weer aangezet. Wij halen gelukkig het busstation om de bus naar Wijnegem te nemen. Even zoeken en met wat hulp vinden we het juiste perron. Over een kleine twintig minuten vertrekt de bus, lijn 410. Keurig op tijd, want de stakingen zijn voorbij, vertrekt de bus naar Wijnegem. Het is behoorlijk druk in de bus rond dit uur. Na een rustige, prima rit van ongeveer een half uur laten we de bus stoppen bij de halte Hyppolite Meeusstraat. De auto van Henk staat nog keurig geparkeerd, onder het toeziend oog van "onze stapper" van hedenmorgen. Als dank stoppen we een kaartje van ons in de brievenbus. We hopen, dat het de goede bus is. En de afstand van vandaag? Pieter geeft uitleg: "Wij hebben 28.510 meter gelopen. In Antwerpen dus toch nog zo'n negen kilometer". Dit overtreft ruimschoots onze verwachting en de beentjes doen het nog steeds. Henk zou graag de dertig hebben vol gemaakt, maar dat doet hij maar niet, want dan moet hij een rondje alleen lopen. Henk is bovendien aan de bak of beter gezegd aan het stuur en wij mogen netjes meerijden. Vanavond geen fileproblemen en de rit verloopt voorspoedig. Rond half elf in de avond arriveren we in de Vallestap. Bij het uitstappen blijken de beentjes toch wel behoorlijk te kraken. Na een goede nachtrust zal het wel weer gaan lukken. HEERLIJKE, LANGE, VERMOEIENDE EN PLESANTE WANDELDAG geworden. En nu op naar een volgende uitdaging op wandelgebied. |
|||||||||
in een slinger over het kanaal heen is gebouwd.
Aan het einde van deze weg rechtsaf en opnieuw langs een domein. Aan deze weg allemaal grote villa's, zeg maar landhuizen. Links en
rechts is duidelijk te zien, dat men van snoeien houdt. Struiken, coniferen en hagen staan er super strak en netjes bij.
Wij zijn toe aan een korte pauze. Een een flinke boomstam langs het modderpad geeft voldoende zitruimte. Gelijktijdig bekijken we
het jagersritueel vanaf de eerste rang. "Ja, daar vliegt een vogel, een fazant". Schoten vallen, maar de fazant missen ze. Even later
gaat, waarschijnlijk een patrijs, er te voet van tussen. Hij rent tussen de jagers door. Erg slim, want nu durven ze niet te schieten.
Vlak voor ons verstopt hij zich in een berm met wat struiken. Verschillende vogels komen er minder goed vanaf. Regelmatig zien we na
een of meer schoten een vogel abrupt in een steile duikvlucht naar beneden komen. De honden brengen het wild naar de jagers. De drijvers
komen het bos uit en dus is het gedaan.
we nog niet eerder gezien hebben, een aardappelautomaat.
Na de uitleg van Ron reageert hij met: "Zou het voor mij nog wat uithalen, want ik ben al zesentachtig". Als hij verder uitlegt wat hij
doet om fit te blijven, zoals fietsen op een hometrainer en dat niet zo maar eens een keertje, maar heel gedisciplineerd elke dag, moeten
wij concluderen, dat hij heel goed bezig is en ondanks kunstheupen best honderd kan worden! En zegt hij: "Hier wonen zo'n 170.000 duizend
mensen in de buurt en ik zie hier bijna nooit iemand!"
We steken de Schotensesteenweg over en daarna is het wandelcorvee. Meestal over brede straten. Enkele kilometers verder, zien we de
hoge bomen van de Rivierenhof. Na het oversteken van de N12 met twee trambanen gaan we de Hof binnen. Bij een hof, denk je eerder aan
een moestuin, maar dit "hofje" is van een andere orde. Het is een prachtig groen- en recreatiegebied met een fraaie uitspanning. Bij
deze uitspanning ligt het formele eindpunt van het Sniederspad. Wij zullen echter ook de Aanlooproute lopen naar het Centraal Station
en daar zal ons eindpunt liggen.
op, dat zij een tijd terug de laatste vlucht van Amsterdam naar Deurne mocht meemaken, waarna ze heerlijk op haar fiets naar huis kon!!
Misschien kan dat binnenkort dus weer.
door. Pieter "We zitten verkeerd, zegt de hemel", oftewel zijn Garmin-GPS.