??? Wandelverslag Vosselaar - Zoersel

Vallestappers op het Sniederspad

Vosselaar - Zoersel: 14 oktober 2014

Net voordat het "vakantievirus" onze agenda's weer in beslag gaat nemen lukt het om vandaag een etappe in te plannen. Om 8 uur aan de koffie met koek bij Pieter en daarna rijden Henk en Wim ons naar België.
Het gaat vlot over de autobaan, maar voor de afslag 20 Zoersel op de E34 komen we in de staart van de file vanaf Oelegem.
Gelukkig hoeven we nog slechts een halve kilometer. Even zoeken in Zoersel. De Kapelstraat bestaat uit twee stukken, maar het parkeerterrein bij de sporthal vinden we toch vrij vlot.
En verdorie ... het gaat miezeren!

Vraag aan Pieter: "Het zou toch droog blijven?". Reactie: "Ja, maar aan de kust was meer kans op neerslag".
De kust blijkt vandaag een flink eind landinwaarts te liggen. Afijn we zien wel.

Wim rijdt terug naar Vosselaar en tegen 10.00 uur beginnen we in de straat Renier Sniederspad aan onze etappe. En ... het is vrijwel droog!!

OP PAD -

- OP PAD Wandelaarstoilet

Waar de straat overgaat in een pad een fenomeen, dat we niet eerder tijdens onze wandeltochten in een bos gezien hebben. Een "bouwvakkerstoilet" bij een picknicktafel. Jan: "Eens kijken of hij open is?" En jawel hoor. Het toilet ziet er netjes uit met zelfs een reserverol toiletpapier. Dat kan hier nog! In Nederland zou het binnen de kortste k eren worden vernield of besmeurd.

Het eerste deel van de wandeling lopen we onder een dicht bladerdak en merken we niets van de miezerregen. We steken de drukke N132 naar Beerse over. Henk heeft in het boekje een ven gezien, dat naar hem is vernoemd. Helaas is het Dekkersven vanaf het pad niet te zien.
Via de Beerseheide lopen we achter langs het recreatiegebied De Lilse Bergen. We zien er niks van. Wel ziet Pieter een bekende plek, namelijk het Golfterrein van Lille. Met klanten van zijn werkgever kwam hij geregeld om op een gezellige manier enkele uurtjes vol te maken.
Een stukje verder ligt een lange kale boomstam. Prima geschikt voor een korte pauze.

Wij vervolgen de route en komen langs een typisch gegroeide dennenboom. Volgens een bordje de Achtzalighedenboom. Overigens telt Jan zeven stammen. Volgens het boekje, pagina 48, klopt dat ook en er zit een heel verhaal aan vast.
Via het gebied Visbeek gaat ons pad richting Wechelderzande. In dit dorp veel grote panden, niet altijd even mooi. De Vlamingen bouwen graag groot op een eigen stuk grond.

Achter grote bomen aan de Pastorijlaan staat het kasteeltje Hof d'Intere, gebouwd in 1649. Een bordje geeft informatie over de verschillende eigenaren, vooral pastoors. Tegenwoordig is het van de gemeente en wordt het gebruikt voor gemeentelijke plechtigheden en de Openbare Bibliotheek. Op een groot bord wordt dit fraaie gebouw een "Uitleenpost" genoemd.
Op het terrein staan een bord met wat gedragsregels en een picknicktafel. Wim: "Het komt erop neer, dat we op het terrein mogen wanneer we ons netjes gedragen. We gaan een boterham eten en ruimen het afval op, zoals gewoonlijk.

We lopen verder het dorp in en steken de N153 over. Kruip door, sluip door langs paadjes gaat het verder. Het dorp is niet het mooiste deel van de route. Een groot terrein van een houthandel ziet er troosteloos en verwaarloosd uit.
Iets verder staat op een veldje enorm veel opgeslagen brandhout. Enkele grote plastic containers met een opening aan zijkant staan daar tussen. Enkele bokjes hebben hier hun schuil- en slaapplek. Zo te zien hebben ze het naar hun zin.
We hebben al opgemerkt, dat de Vlamingen erg grote panden bouwen in allerlei stijlen. Hier in Wechelderzande zien we groot modern huis, wit geschilderd. De blokkendoos wijkt qua vorm sterk af van de andere huizen. Bovendien is de grote tuin afgezet met een hoge afrastering, bedekt met een zwarte doek. Henk: "Het zal wel een nudist zijn, of zo. Zo'n afrastering past toch eigenlijk niet!".

Gelukkig komen we weer in de natuur, in een gebiedje dat Middelburg heet volgens de kaart. Bordjes waarschuwen, dat we niet van het pad af mogen, want ze doen daar aan wildbeheer. Achter de bosschages verscholen ligt een vliegveld. Het is een Militair Domein, niet toegankelijk, maar wel belangrijk om zijn natuurwaarden. Het NAVO-vliegveld uit 1953 is als zodanig niet meer in gebruik.
Langs de betonbaan door het bos staat een rododendron. Het kleine struikje is kennelijk wat in de war, want het bloeit. We lopen steeds meer in de richting van de autobaan. Het lawaai van auto's en vooral het vrachtverkeer op de betonbaan is goed te horen.
De bladeren beginnen al behoorlijk te verkleuren. De Herfst is duidelijk begonnen. Jammer, dat vandaag de zon niet te zien is. Een dode boom heeft enorme zwammen aan zijn stam. Al oud en verweerd, maar heel mooi trapsgewijs gevormd. Het is een prachtig gezicht.

We lopen over een indrukwekkende dreef met grote eikenbomen. In de verte een groot wit kruis. Het staat op een rond pleintje, waarop zes dreven uitkomen. Het is het Kruis van Blommerschot.
Aan een picknicktafel eten we een heerlijk koek van Peijnenburg, die Ron heeft meegenomen.
Het kruisbeeld staat tussen het vliegveld en het gehucht Einhoven. Het scheelt maar één letter met de grote stad bij ons in de buurt.
Ron informeert naar de knie van Jan: "Hoe gaat het? Het is nog maar een kilometer of vier". Jan: "Ik voel hem nog steeds, dus hij zit er nog aan! Rustig aan, dan zal het wel lukken".

In het gehuchtje Einhoven hebben ze een route uitgezet, de "Pol en Mariëtte wandeling". Op verschillende punten staat een informatiebordje met afbeeldingen van houtsculpturen van het Zoerselse kunstenaarsechtpaar Pol van Esbroeck en Mariëtte Coppens. Een bordje geeft informatie over nudisten. Pol verwijst via de afgebeelde sculptuur naar het nudistenkamp, dat was gesitueerd in het gebied Visbeek, waar we eerder vandaag gewandeld hebben.
Voor de inwoners van Einhoven en Zoersel was dat in de jaren dertig van de vorige eeuw een vreemd verschijnsel. Er gingen dan ook veel geruchten over de "blootgatters", zoals zij ze noemden. Op een plek, kwam volgens een legende een "blootgatter" acht naakte vrouwen tegen. Hij is daar uiteindelijk in slaap gevallen en op die plek gevonden. Later heeft de pastoor een kruisbeeld opgericht. Het Kruis van Blommerschot, dat we straks hebben gezien.

Het nudistenkamp is er niet meer, maar misschien is er eentje verhuisd naar dat huis in Wechelderzande, waar we eerder vandaag langs kwamen. We lopen hier in het buitengebied van Zoersel over asfaltweggetjes. Alles kleinschalig. Een oude woning uit begin 1800 is netjes opgeknapt. De witte muur is voorzien van een muurschildering. Op de geschilderde boomstam staan alle eigenaren van toen tot nu toe vermeld. Daarnaast zijn op twaalf houten planken spreuken geschilderd:

Langs de uitgestrekte jachtgebieden van de Maai
Zat een kanjer van 'n haas volgens Claes

Wil ik hem slagen zei Verhaegen
Niet doen ik schiet hem op zijn wekker zei de Dekker

Hij ga al op de vlucht zei Van de Lucht
We volgen op de voet zei Van de Vloet

We zullen hem delen zei den Eelen
Ik wil de billekens zei Willekens

'n Kanjer het is een scharminkel zei Van Ginkel
Gij hebt gelijk zei Van Dijck

Risiko vermijden zei Verheyen
Hij is godverdomme al weg riep Mit van de Heg

Langs kerkebos tuschen De Breuker en Mil Janssens
Weer naar de Maai

Zo terug langs Neefs zijn brug
Naar zijn leger in het gebroekt

Maar den haas wou weer naar de Maai zoals juffer kraai
Nu langs de houte brug

Daar trok iemand aan den trekker
Trof den haas vlak in zijnen wekker

Ja zo is een hazen leven
Hij had beter ginder gebleven ...

Nostalgie +/- 1898

In het gebied Maai zien we in de verte de kerk van Zoersel. Het begint, zeker voor Jan op te schieten. We slaan linksaf de Kapelstraat in, die iets verder overgaat in een fietspad. Aan het einde van dit pad komen we rond half vier aan bij het parkeerterrein bij de sporthal, waar de auto van Henk staat. Vandaag 18630 meter gelopen met een gemiddelde van 4,3 km per uur.
"Niet snel" zegt Henk, maar Jan vindt het snel genoeg.

We hebben prima wandelweer gehad, Pieter bedankt!. De route is niet spectaculair maar veel groener dan gedacht. Het stuk door Wechelderzande en het geluid van de autobaan nemen we maar op de koop toe.

We gaan terug naar Vosselaar om de auto van Wim te halen. De rit naar Nuenen verloopt vlot. In Nuenen bij Café Schafrath tot slot genoten van heerlijke bieren en uiteraard de bitterballen.

Terug naar boven