??? Wandelverslag Kasterlee - Turnhout

Vallestappers op het Sniederspad

Kasterlee - Turnhout: 22 juli 2014

FOTOVERSLAG
flickr

Eindelijk, eindelijk, heeft Pieter een datum kunnen vastleggen voor deze etappe!!
Het volgende goede nieuws is, dat Henk vandaag kan mee wandelen. Wij zijn weer als vanouds met z’n vijven.
Om acht uur zitten wij aan de koffie met koek bij Pieter.

Henk heeft flink geoefend en gaat het proberen. De afstand is wel wat verder, maar hij durft het aan. Henk: “Hoe ver is het vandaag?”. Jan “Een kilometer of achttien-negentien”. Ron en Wim: “Dus dat zullen er dan wel 21 worden! Het is altijd dik 10% meer”. Pieter: “Binnenkort heb je een nieuwe bijnaam: Jan + 10% !”

Na deze introductie vertrekken we rap richting België. Pieter doet wat somber over het weer: “Hebben jullie een regenjas, poncho of paraplu mee genomen? We hebben kans op een bui, vooral net ten zuiden van Turnhout”. Gezien de route kan het meevallen, maar je weet ooit niet. Wij denken, dat hij zich wil indekken.

Na een voorspoedige rit denken we een redelijke parkeerplaats voor de auto van Henk gevonden te hebben in de Duivendongenstraat in de woonwijk Zevendonk. Een bus van de Lijn kan redelijk passeren. Een mevrouw van de naast gelegen woning komt kijken en Jan spreekt haar aan om te zeggen wat wij van plan zijn. Ze reageert met: “Ik zou de auto hier niet zo parkeren, want dat mag niet”. Na wat overleg gaan we toch maar een klein eindje terug en vinden langs de Kapelweg/Zevendonkplein een prima parkeerplek. Het begint te regenen Vervolgens rijdt Ron via het centrum van Kasterlee naar de Watermolen aan de Houtum.

En verdorie nog aan toe, Pieter begint nog gelijk te krijgen ook. Het begint zachtjes te druppelen: “Ja, ja, heb het toch gezegd!!” Afijn paraplu’s bij de hand en even na half tien vertrekken we.

OP PAD - - - - - - OP PAD
  • Het valt op, dat er bijna op elke hoek van de straat wel een uitspanning, café of restaurant is. Vlak voor de Kempense Heuvelrug links een goed gelegen midgetgolfbaan. Rechts zijn ze de Keesesmolen aan het restaureren, oftewel op z’n Vlaams “Dringend noodzakelijke herstellingswerkzaamheden”. De geraamde kosten van dik dertig duizend euro vallen ons mee. Na herstel gaat de molen weer terug naar het centrum van Kasterlee.
    Mangrovebomen op de heuvelrug Aan de andere kant van de Geelsebaan ligt een oorlogskerkhof met precies 100 Britse soldaten en op de genoemde Heuvelrug ligt een Kabouterberg. Leuk ingericht voor de kleintjes. Het is behoorlijk heuvelachtig en met dennenbomen, die groeien als een mangroveboom.


  • De regen zet niet door en het is prima wandelweer. Via de heuvelrug passeren we Kasterlee als het ware door een groene zone. In de bossen zien we ineens een bunkerachtige gebouw en links enkele luchtuitlaten in het terrein. “Is dit een atoomkelder?” Even later wordt het duidelijk. De N19, waar we net op gereden hebben, gaat hier met een tunnelbak onder de heuvelrug door richting Geel.
    Het domein Al met al is het vooral een groene route. Tamelijk veel bos en soms wat open. We lopen richting natuurgebied De Goorkes en de Hoge Rielen.
    Links en rechts veel terreinen aangeduid met Privaat, Privaat Domein of Militair Domein. Afijn je mag er niet in, maar gelukkig loopt er wel een pad tussendoor, waar onze route over heen gaat.


  • De Hoge Rielen wordt veel gebruikt voor schoolkampen. Een bekend fenomeen tijdens de zomervakantie in België. Over het terrein loopt een pad, het zogenaamde Jogpad en voor een gedeelte ook onze route.
    Bij een uitspanning vragen we of we onze boterham op het terras mogen op eten: “Geen probleem”. Zelfs een consumptie is niet verplicht. Langs de route zowaar bloeiende heide en nog smaakvoller, bramen! Ron en Jan kunnen er niet van af blijven. De anderen: “Ze zijn nog te Bramen voor de liefhebbers zuur”, maar dat viel best mee.


  • Bij het verlaten van het gebied Hoge Rielen maken we gebruik van een rand met veel hazelnoten struiken om te doen wat een “kip niet kan”. Het effect lijkt op “Vier op een rij” en Ron legt het discreet vast.
    Zo, daarna kunnen we met een gerust hart en een lege blaas verder door de bebouwde kom. Ineens veel geparkeerde auto’s op een weide en mannen die zeulen met visgereedschap. Rechts een terrein met een visvijver. We mogen een foto maken en als we willen ook wel een pintje pakken in een clubgebouwtje: “Het is niet duur!”.
    Maar ja, dat is tegen onze principes: onderweg geen bier of iets dergelijks. Gezien het weer, wel verleidelijk, want het is steeds verder opgeklaard en regelmatig komt de zon te voor schijn. Het is flink warm en benauwd aan het worden.


  • Nog even pauze Ergens in de buurt van punt 31 op de kaart, in de buurt van Balderij, pauzeren we. Af en toe worden met name Jan en Ron gestoken door een daas of mug, maar het valt wel mee. Gezien de vroegere ervaringen zijn meestal Henk, Pieter en Wim de klos, maar nu zijn de rollen omgekeerd.
    Wij wandelen door en langs de Duivendonken, een tamelijk nat natuurgebied, maar we blijven op goed begaanbare paden en asfaltweggetjes. Bij een volkstuin, waar twee mannen aardappelen aan het rooien zijn slaan we linksaf.
    Jan: “Passen jullie voor de aardappelen ook wisselbouw toe”.
    Reactie: “Hier wordt niet zo scherp gecontroleerd als bij onze Noorderburen”, want ze hebben meteen gehoord, dat we van Nederland zijn! En wisselbouw passen ze uit eigen beweging toch toe!


  • Weer de natuur in Na de volkstuin wandelen we de natuur in. Het mooie pad met enkele houten bruggetjes moet onze route zijn, maar plotseling zien we geen markering meer.
    Ron: “Zul je zien. Maak je net complimenten over de prima markering en dan gaat het fout”!
    We hebben even gezocht, een stukje terug gelopen, maar geen markering meer te zien.
    Goede raad is duur en dus terug naar het asfaltweggetje. Een man, die bezig is een boom om te hakken en in mootjes in een bestelwagen te leggen kan geen uitsluitsel geven: “Het Sniederspad? Onbekend!” Wij houden vervolgens de asfaltweg aan richting Zevendonk. Via de Kapelweg komen we rond drie uur bij het kruispunt met de Duivendongenstraat, punt 31 op kaart 4 van het routeboekje. Het eindpunt van vandaag. Iets verder om de hoek staat de auto van Henk. We hebben 19.620 meter gelopen met een gemiddelde van 4,9 km per uur.
Wandelschoenen gaan uit en sandalen aan. Daarna naar Kasterlee. Onderweg krijgen we de eerste regendruppels, derhalve een groot compliment voor onze weerman Pieter.
Hij was wel bang, dat we de paraplu of poncho nodig zouden hebben, maar slechts even bij het begin en daarna was het prachtig, zelfs behoorlijk warm weer.
In Kasterlee op de parkeerplaats bij de Watermolen trekken we droge kleren aan, want we hebben flink gezweet. Vervolgens via Retie naar de autobaan richting Eindhoven.
Op het stukje naar Retie krijgen we zowaar een forse plensbui, maar in de auto is dat uiteraard geen probleem. Al snel wordt het droog en hoe dichter bij Nuenen, hoe meer opklaringen we krijgen. Resultaat: In Nuenen kunnen we bij Café Schafrath buiten op het terras genieten van lekkere bieren en natuurlijk de niet te versmaden bitterballen!!
Deze heerlijkheden smaken ineens nog beter, want Ron zegt: “Deze ronde betaal ik, want ik ben zeventig geworden en nog belangrijker: Opnieuw opa van een mooie en gezonde kleindochter Britt”.

En …. Henk heeft het prima vol gehouden. Hij voelt het wel, maar daar hebben we allemaal last van. Ook dit smaakt naar meer.


Terug naar boven