?? Wandelverslag Bladel - Retie

Vallestappers op het Sniederspad

Bladel - Retie: 6 maart 2014

Half negen komen we samen bij Pieter voor koffie met koek. Vandaag de eerste etappe van het nieuwe pad, de GR 565 "Sniederspad". Het weer ziet er fantastisch uit voor vandaag. Pieter verwacht veel zon.
Fysiek is het wat minder. Jan en Ron hebben beide wat last van hun rug. Jan: "Ik kon mijn sokken bekant niet aan krijgen, maar de doktersassistente adviseerde vooral veel bewegen".
En Ron had gisteren een zware tenniswedstrijd en dat was naderhand te merken.
Beide zijn toch vol goede moed, dus we vertrekken richting Antwerpse en Nederlandse Kempen. Eerst naar het eindpunt van vandaag in een villawijkje een eind buiten Retie nabij het Berkenstrand en het Kanaal Dessel - Schoten. Er staan inderdaad grote villa's op Mie Moors

riante percelen. Vervolgens met de andere auto naar Bladel, binnendoor via Postel en Reusel.

Het is ongeveer tien voor half elf wanneer we op de Markt in Bladel aan onze etappe beginnen. We zoeken naar een beeld van Mie Moors. Wim heeft meer belangstelling voor de viskraam: "Even haringen kopen voor onderweg". Ron en Pieter sluiten aan. Jan gaat op zoek naar het beeld. Hij is niet zo'n haringliefhebber. Ze kopen er wel eentje voor hem.

Rechts van het Gemeentehuis staat een beeld ter herinnering aan de overhandiging van een Giftbrief van Karel de Eenvoudige aan Dirk I Graaf van Holland in 922. Een gemeenteambtenaar, die bij een vrachtwagentje voor het Gemeentehuis staat brengt uitkomst: "Het beeld van Mie Moors stoat hier krek um d'n hoek"!
En inderdaad daar staat Mie Moors, een bekende koopvrouw in Bladel. Geboren in 1872. Ze was bijna 93 jaar toen ze in 1965 stierf. Ze was een sterke koopvrouw, heeft vier echtgenoten overleefd. Met de vijfde heeft ze nog een zilveren bruiloft mogen vieren!

OP PAD -

- OP PAD

In het begin geen markeringen, maar het routeboekje brengt uitkomst. Dat is wel een beetje lastig want we lopen richting Antwerpen, terwijl de beschrijving in het boekje net andersom is. We lopen als het ware "tegen de tekst" in. Links wordt dan rechts. De bondige Vlaamse tekst is wel heel bijzonder. Derhalve "dwarsen" we de Europalaan, lopen door de Bleijenhoek, slaan linksaf de Leemkuilen en dwarsen met gevaar voor eigen leven de drukke N284.
We brengen het er levend van af. Asfalt wordt zand en langs het pad staan herdenkingsbomen voor overledenen. Volgens de bordjes zijn het vooral jonge overleden mensen. Twee vrouwen, die ons tegemoet komen, weten er van. Langs een ander pad staan nog meer herdenkingsbomen. Het doet ons denken aan de Herdenkingsdijk bij Nisse op Zuid-Beveland, langs het Grenslandpad, LAW 11.

Wij gaan richting 't Neerven. Pieter ziet in een flits iets oversteken: "Het is een reetje. Althans het was een stuk groter dan een haas of konijn"! De anderen hebben niets gezien! 't Neerven blijkt een mooi gelegen ven te zijn, waar mannen en ook een groepje jongens zitten te vissen. Ze vangen niks "Ze bijten niet!", maar genieten wel van het heerlijke voorjaarsweer. Wij boffen dus ook en op een bank bij het ven genieten we in de zon van een stroopwafel van Wim.

We lopen de Peelsche Heide in. Tegenwoordig zijn het vooral dennenbossen. Echter bij De Groote Cirkel is het een open terrein. Het gras wordt afgeplagd. Het moet weer een heide gebied worden en men probeert het ook natter te maken. Zo te zien gaat dat lukken.
Wij vinden het een prima een idee. Een tegemoet komend echtpaar met een klein hondje is het daar hardgrondig mee oneens. Hij heeft wat last van astma en zweert bij bomen. Mevrouw: "Nu gaat het wel. In de zomer is het veel te warm en in de winter hebben we hier last van een koude wind". Zo blijkt maar weer, dat het niet gemakkelijk is het iedereen naar de zin te maken.

In het routeboekje is de betekenis van De Groote Cirkel toegelicht. Verderop ligt ook nog een kleine cirkel. Een ambtenaar heeft het idee opgedaan naar aanleiding van een dienstreis naar Parijs. Het moet verwijzen naar de pleinen Place de l'Etoile en Place de la Concorde in de Lichtstad. In elk geval is het tijdens de oorlog een orientatiepunt geweest voor piloten op weg naar Duitsland. Zoals ons routeboekje het noemt "bocht" het pad een eindje met de Groote Cirkel mee en vervolgens gaan we rechtsaf richting grens.

De zon, de temperatuur, weinig wind. Alles werkt mee om het lentegevoel op te wekken. Jonge lammetjes in een weide om dat te bevestigen hebben we niet gezien. Echter een gele citroenvlinder fladdert voor ons uit boven het pad en verdwijnt tussen de struiken. De lente komt er aan!
Hier pauzeren we op een bank, helaas niet in de zon. We doen het er mee. En er wordt volop genoten van de gekookte eieren, die Wim heeft meegebracht en uiteraard van de in Bladel gekochte haringen. Jan is van beide niet zo'n liefhebber, dus de andere mannen boffen. Jan: "Geniet ervan. Ik neem wel enkele paracetomollekes tegen mijn rug". Later blijkt de malse haring toch zwaarder op de maag te liggen dan gedacht.

Bij de grens met Grenspaal nr. 200 komen we in meer open terrein en loopt het Sniederspad een stuk gelijk met het Grenslandpad. De overschrijding ontlokt bij Pieter de uitspraak: "Wij vallen niet meer onder Rutte, maar onder Di Rupo"! Gelukkig blijft het weer even goed.
Vlak voor de tamelijk drukke weg van Reusel naar Postel ligt een landgoedachtige uitspanning, nu hotel en zo. In de weide lopen enorm veel ponypaardjes. Enkele helpen elkaar. Ze bijten in elkaars staarten: jeuk!

We moeten een stukje langs deze drukke weg lopen teneinde de autobaan Eindhoven - Antwerpen te "dwarsen". Een bord vermeld Antwerpen 60. Wij zullen meer dan het dubbele moeten lopen om daar te geraken. Niet erg, want we hebben de tijd.
Aan de andere kant van de viaduct is de route een beetje aangepast. We moeten sneller rechtsaf en daarna door een bosgebied richting de Abdij van Postel. In dit gebied staan enkele stoeltjes, die je langs een tennisbaan kunt aantreffen. Het is een raar gezicht. We krijgen Pieter zover om erin te klimmen. Pieter: "Het is best hoog en je kunt toch een eind verder weg kijken".

In de buurt van de Abdij komen we op bekend terrein. Een brede asfaltbaan met steeds meer wandelaars en fietsers. We pauzeren even langs deze baan. Iets verder ziet Wim een watervogeltje in een snel stromend beekje met helder water. De anderen zien echter niets: "Hij is onder die wortels langs de kant geschoten. Hij is kleiner dan een waterhoentje".
Bij de Abdij is het druk. De terrasjes zijn goed bezet en de mensen genieten in het zonnetje van koffie of een pintje. De verleiding is groot, maar Pieter is niet te vermurwen: "Tijdens het wandelen geen terrasje"!

Vanaf de Abdij moeten we een stukje langs een drukke baan, maar gelukkig "bochten" we snel rechts. Ter plekke staat een schuilhut. Een bordje op deze hut geeft aan, dat je hier ook rechtsaf moet als je naar Santiago de Compostela wilt. Via Le Puy is dat nog 2618 kilometer!
We lopen hier over een betonnen weg met vooral fietsers. Verderop wordt het een fietspad met zandweg. Prima lopen hier met links en rechts veel Private Domeinen en dus Verboden Toegang. Wim ziet twee banken langs het pad: "Jan, hier gaan we even pauzeren voor jou, maar ook voor mij".

De banken zijn zeer solide, gemaakt van afvalplastic en geplaatst door de gemeente Mol. We zitten hier op een gedenkwaardig plekje. Ter plekke is namelijk op 10 juli 1885 Hendrik Brusselaers op 50 jarige leeftijd getroffen door een felle bliksemschicht toen hij aan het hooien was in Het Kraaienbosch.
De familie heeft een ijzeren kruis ter nagedachtenis opgericht en het kruis is in 1980 vernieuwd. Gezien de knuffelbeestjes en een pluche hart in de haag wordt deze plek erg gewaardeerd. Keurig gedaan door de Gemeente Mol, die volgens eigen zeggen "Pittig en attractief" is. Jan kon het niet laten om de knuffelhaas even aan zijn hoofd te pakken. En ja hoor de kop wordt van het onderlijf gescheiden. Hij zet het terug, maar krijgt wel de opmerking: "Jan heeft altijd wat beestjes. Hij kan er verdorie niet vanaf blijven"!

Ons pad bocht naar rechts en bij een meertje, een buitenbad "Familiestrand" geheten, gaan wij naar links richting het Kanaal Dessel - Schoten. Bij het kanaal moeten we naar rechts om via een brug aan de andere kant te komen. We gaan direct langs het kanaal terug. Een paar honderd meter verder lopen we over een brugje naar rechts en daarna vrijwel meteen de Prinsenlaan in.
We zijn hier een villawijkje van Retie en zien al snel de auto van Pieter langs de weg staan. Tegen tien voor vier arriveren we na een afstand van 17.290 meter te hebben gelopen, derhalve zeventien euro in de pot voor een Goed Doel. Het gemiddelde per km hebben we kennelijk aangepast aan het nog steeds fraaie weer, want het ligt slechts op 4,2 km per uur. Daar hebben we geen moeite mee, want we hebben volop genoten. En … Ron en vooral Jan hebben het vol gehouden!

We gaan nu opnieuw via Postel en Reusel naar Bladel om de auto van Ron op te halen.
Na een voorspoedig rit via de A67 moeten we in Nuenen op zoek naar een gelegenheid om een biertje te drinken. Schafrath en Ons Dorp zijn gesloten. Ze zijn de carnavalsresten aan het opruimen. Bij Comigo, bij ons beter bekend als het vroegere Apollo, kunnen we terecht. De bieren smaken prima, maar de bestelde bitterballen van Van Dobbe vallen wat tegen. We hadden het kunnen weten. Een volgende keer wat anders bestellen.

Terug naar boven