Airbornepad Market Garden
DAG-10
Nijmegen - Driel

Afstand 21,2 km - Gelopen op 5 augustus 2005

De etappe is samengesteld uit de kaartjes 27 t/m 30A uit het boekje.

September 1944 -> -> Voor grote afbeelding klik op foto !!

Oversteek van de Waal De bruggen over de Waal zijn nog intact, maar er moet zwaar voor gevochten worden. Na het zekerstellen van de landingsgebieden bij Groesbeek beginnen op 20 september het 504de en het 505de Regiment een Waalbrug 20-9-1944 aanval op de bruggen. In 26 canvasbootjes steken troepen de Waal over. Het rookgordijn waait echter te vroeg weg en slechts de helft bereikt de overkant. Na felle gevechten verjagen zij de Duitsers uit hun stellingen en worden de spoorbrug en de verkeersbrug ingenomen.
Om zeven uur ’s avonds rollen de eerste tanks over de Waalbrug, maar ze stoppen in Lent. In het vlakke en natte gebied tussen Waal en Nederrijn zijn de geallieerden een gemakkelijk doelwit van de bij Elst verschanste Duitse troepen. De opmars richting Arnhem vordert maar moeizaam en komt tot stilstand.
Het wordt nog erger. Na het mislukken van Market Garden is hier nog maandenlang gevochten en nadat de Duitsers een Rijndijk hebben opgeblazen komt de Betuwe onder water te staan en is deze volledig geëvacueerd.

Augustus 2005 -> -> Voor grotere foto's klik op afbeeling of op fototoestelletje ( ) !!

Ze verwachten niet zo'n gunstig wandelweer vandaag. Wij zitten al om half acht aan de koffie bij Pieter en op dat tijdstip is het nog prima. We gaan na de koffie eerst naar het eindpunt in Driel en daarna naar het Hollandsch-Duitsch gemaal bij Nijmegen, het startpunt van de etappe van vandaag.
  • Waalhaven Nijmegen Om negen uur beginnen we te lopen. Via trappen naar beneden gaan we een stukje langs de Waal en onder de verkeersbrug door. De Waalbrug waar in 1944 zo hard om gevochten is. Direct na de brug gaan we via trappen, een wegoversteek en weer trappen naar het Valkhof en komen uit bij de voet van de replica van de Donjon. Vandaar hebben we een fraai uitzicht richting Waalbrug (zie Uitzicht Waalbrug) en Lent.
    De echte Donjon is al in 1796-97 in opdracht van de provincie afgebroken om als bouwmateriaal te worden gebruikt!!.
    Waalhaven Nijmegen De Donjon is met behulp van steigermateriaal en doeken nagebouwd en het ziet er best imposant uit en dat alles om het tweeduizend jarig bestaan van Nijmegen luister bij te zetten. Wij lopen verder over deze historische plek van de voormalige Valkhofburcht, waarvan nog enkele restanten te zien zijn.


  • Latijnse spreuk Op een hekwerk op het Valkhof staat een latijnse spreuk
    QUEM DABIS HAEC POSSIT QUI DARE CUNCTA LOCUM?
    Wat zou dit betekenen? Een kleine zoektocht op internet levert de volgende vroeg 19de-eeuwse vertaling op:
    'Weet ge mij een plaats te noemen, die op zoo veel schoons kan roemen?'
    Het uitzicht is inderdaad nog steeds mooi.


  • Kronenburg park Wij vervolgen ons pad door Nijmegen. Er is heel wat te genieten en dat doen we ook uitgebreid. Dat is niet zo erg, want wij zijn vroeg vandaag en het is nog heerlijk weer. In het gerestaureerde Kronenburgerpark nemen wij even een koffiepauze.
    Zandsculptuur Nijmegen 2000 Verder maar weer. Op een open veld op de Hessenberg is een fraaie zandsculptuur gemaakt van historische gebouwen van Nijmegen. Kort daarna gaan we met trappen omhoog naar de Stevenskerk met oude gebouwen, waaronder de oude Latijnse School (zie Uitzicht Waalbrug), aan het straatje rondom de kerk.
    Bij een onderdoorgang zien we een stel bepakt en gezakt met een boekje in de hand. Zij zien ons en hebben kennelijk een vraag: "Waar ligt het Raadhuis, dat hebben we gemist". Zij lopen ook het Airbornepad. Ze komen uit België en zijn erg sportief, want zij lopen het hele traject in een dag of vijf! Een kilometer of vijftig (!) is geen probleem. Wij doen het wat rustiger. Wij wijzen hen de weg (zie Belgische wandelaars) en misschien zien we ze nog wel.


  • Brug over Waal Het is al bijna een tien uur en we moeten de Waal nog over. De pas erin en op naar de nieuwe fiets- en voetgangersbrug, die aan de spoorbrug hangt. Een fraaie oplossing en het geeft een mooi uitzicht op de altijd fascinerende Waalkade met heel prominent de replica van de Donjon boven de bomen van het Valkhof.
    Op de dijk naar Oosterhout heb je wat last van het autoverkeer, maar de mooie uiterwaarden en de bloemen langs de dijk maken veel goed. Er staan nogal wat wilde lavatera's (zie Lavatera's langs de dijk) in fraaie kleuren.


  • Op de dijk ook twee grote stenen, die zijn opgericht ter herinnering van de heldhaftige Monument Waalcrossing oversteek van de Waal door 82ste "All American" luchtlandingsdivisie.
    In totaal vielen 47 slachtoffers, die hier allemaal worden vernoemd.
    Bij Huize Oosterhout gaan we dijk af en via een overwoekerd klinkerpaadje lopen we door manshoge brandnetels naar het landhuis.
    Dit moet een vervelend stukje worden voor onze Belgische medelopers, want die zijn in korte broek.


  • Feitelijk beginnen we hier aan de oversteek van de Betuwe. Een typisch vlak rivierenlandschap. Wij zoeken een plek om te pauzeren. Na Oosterhout zien wij geen banken en dus eerst maar de drukke A15 en de Betuwelijn over, waarna wij bij de boerderij Haesbaert aan de Reethsestraat onder de bomen langs een oprijlaan een redelijk plek in het gras vinden.
    Bramen plukkers Het begint zachtjes te regenen, maar het wordt steeds grijzer in het westen. Krijgen de weermannen toch gelijk? We zullen toch naar Driel moeten, dus poncho's aan en weer verder door de regen. Het is zo al niet erg prettig en we kunnen ons voorstellen, dat de geallieerden in dit vlakke natte land zijn vastgelopen. We passeren de Linge, die hier erg recht getrokken is en zo eigenlijk tot een afwateringskanaal is verworden.
    Het is nu even de tanden op elkaar en met de blik op oneindig vorderen we goed door de regen. Als afleiding vinden we eigenlijk alleen wat rijpe bramen aan struiken en blauwe pruimen. Volgens Wim zijn ze goed, want hij heeft ze geplukt en opgegeten, maar er zijn plukkers bezig en die kunnen het niet waarderen, terwijl de bomen vol hangen.


  • Knotwilg In dit vlakke land maakt Ron de opmerking, dat hij al een tijd geen foto heeft gemaakt van een knotwilg. Hij heeft iets met knotwilgen en prompt wordt hij op zijn wenken bediend met een fraai exemplaar aan de andere kant van de sloot en die gaat uiteraard meteen op de foto.
    In de verte zien we al de Veluwezoom met daarvoor het kerkje en het stuwcomplex van Driel. Rechts in de verte een televisietoren en de hoge gebouwen van Arnhem. We vorderen goed. Soms is het even droog, maar even later valt het er toch flink hard uit. Zo zijn we toch nog behoorlijk nat als we om kwart over drie de auto van Henk bereiken in Driel. Snel de natte spullen in de achterbak en op naar café Zelden Rust in Driel. In deze omgeving hebben ook veel Polen mee gevochten. Een standbeeld en de naam van het plein getuigen hiervan.


  • Hier het gebruikelijke tafereel: Bier met bitterballen en de onvermijdelijke vraag aan de kasteleinsvrouw: "Van welk merk zijn deze ballen?". Ze weet het niet, maar zoekt het op: "Kern". Wim weet dat ze van de Sligro zijn.
    Napraten in Driel We zitten hier van te genieten en dan stappen ineens onze Belgische medelopers binnen. Ook flink nat leggen ze hun bepakking weg en wij nodigen hen uit bij ons aan de tafel. Ze hebben vandaag ongeveer veertig kilometer gelopen. Ze komen uit Hechtel en overnachten vandaag in Driel. Wij hebben bewondering voor hun wandelprestatie. Wij zijn al dik tevreden met ongeveer twintig kilometer om de veertien dagen. Het zijn echte sportmensen, die regelmatig grote afstanden lopen en onlangs ook de Nijmeegse vierdaagse. Eigenlijk zijn ze vandaag op bekend terrein geweest.
    De verhalen komen los en na nog enkele pintjes nemen we afscheid en wensen hen voor de laatste dag morgen het beste toe. Voor onze Belgische vrienden is die laatste dag een peulenschilletje. Wij gaan terug naar Nuenen met nog steeds behoorlijk wat regen onderweg.