| |
Airbornepad Market Garden
DAG-9
Groesbeek - Nijmegen
|
Afstand 18,4 km - Gelopen op 15 juli 2005
De etappe is samengesteld uit de kaartjes 24 t/m 27 uit het boekje.
September 1944
|
|
James Gavin is de jongste divisiecommandant met zijn 37 jaren als hij met de 82ste Airborne Division
landt bij Groesbeek.
Het landingsterrein ligt in de velden tussen Groesbeek en het Duitse Reichswald
bij Kleve.
Hij breekt zijn enkel bij de landing, maar voor de rest verlopen de landingen redelijk.
Het 508ste Regiment bevrijdt Groesbeek op 17 september. Kort daarna zet echter de 10de SS-pantserdivisie
vanuit het Reichswald de aanval in. Reserve-troepen, die al Nijmegen zijn, moeten ijlings terug om het
landingsgebied tegen elke prijs te heroveren, omdat er meer landingen moeten plaatsvinden in de komende
dagen. Het lukt, maar het vertraagd de opmars naar Arnhem. |
Juli 2005 -> -> Voor grotere foto's klik op afbeeling of op fototoestelletje (  ) !!
-
Wij gaan vandaag ons pad vervolgen. Meestal is het om de veertien dagen, maar de volgende week
vrijdag is het de slotdag van de Nijmeegse Vierdaagse met een enorme drukte van bezoekers.
Bij het vertrek in Groesbeek is het al behoorlijk warm met ongeveer dertig graden.
Wij wandelen door het stadje en zien hier en daar wandelaars. Ook wij worden gevraagd of we aan
het oefenen zijn voor de 4-daagse. Wij geven de vragenstellers met behulp van het wandelboekje
uitleg. Aan het begin van de Wylerbaan ligt het Nationaal Bevrijdingsmuseum 1944-1945.
De architectuur aan de zijde van de weg ziet er niet bijzonder uit. Vanaf de gedenksteen in het
park Canada-Nederland is het wat fraaier door vooral een soort tent, die met enorme staanders
omhoog wordt gehouden.
-
Wij gaan richting de Zevenheuvelenweg tussen Groesbeek en Berg en Dal. Deze beruchte weg van de
3de dag van de vierdaagse pakken we niet, maar gaan een eindje verder over een pad evenwijdig aan
de weg. Het gaat nu voortdurend stijgen en dalen. Bij de tweede heuvel lopen we toch nog een
eindje op het fietspad langs de Zevenheuvelenweg naar de tweede heuvel met daarbovenop de
Canadese Begraafplaats.
Op 3 mei van dit jaar heeft de Koningin samen met ongeveer 1700 Canadese veteranen de slachtoffers
herdacht. Op deze begraafplaats liggen 2617 gesneuvelde militairen, waaronder veel Canadezen (2339).
Zij zijn op deze begraafplaats verzameld en vielen dus niet alleen tijdens Market Garden, maar
vooral tijdens de bevrijding van het Duitse Rheinland begin 1945.
-
Na de begraafplaats gaan we al snel rechts een pad in door de velden met fraaie uitzichten.
We dalen en komen daarna in de bossen op de stuwwallen. Het gaat hier af en toe behoorlijk stijl
omhoog en omlaag. Het is een fraai gebied. Op enkele omgevallen bomen houden we even een kleine
koffiepauze. Wim heeft aangekondigd, dat Daniël Mulder, redacteur van het blad Grasduinen, zal
bellen over een artikel in WandelActief/Grasduinen van september, dat zal gaan over wandelgroepen
zoals wij, die hun ervaringen vastleggen op een website. We stappen weer op en prompt gaat het
mobieltje van Wim. Daniël is het en Wim spreekt af om hem terug te bellen tijdens de middagpauze.
Wij hebben Daniël ontmoet tijdens een "ingelaste" wandeling in april op het Duno-plateau bij
Heveadorp. In het verslag van de 11de etappe besteden we hier wat meer aandacht aan.
-
Wij trekken verder in de richting van de Duivelsberg. De route wordt steeds fraaier met mooi
gelegen boerderijtjes en andere huizen. De Duivelsberg zelf gaan we niet op. Misschien een andere
keer bij een volgende uitdaging: het Pieterpad. Wij zien overigens wel de rood-witte markering.
Wij lopen wat meer westelijk door een bosgebied met eeuwenoude beuken en andere bomen. Hier zijn
het de echte stuwwallen, steile hellingen.
-
We komen na een afdaling langs een beekje. Henk: "Kijk, er stroomt warempel water".
Een toelichting in het boekje vermeldt, dat in dit gebied inderdaad verschillende bronnen
ontspringen, die behoorlijk wat water produceren, dus ook bij droog weer toch water.
Naar deze beken is het dorp Beek genoemd, waar we nu naar toe gaan. Echter een beetje in beslag
genomen door een idyllisch gelegen huisje in het fraaie landschap letten Jan en Henk niet goed op.
In plaats van rechtsaf gaan ze linksaf omhoog. Het keienpad klimt behoorlijk en komt uiteindelijk
uit bij huizen en op een asfaltweg. Aan de andere kant ligt een uitspanning Park Tivoli.
Dit staat gelukkig op de kaart: We zitten helemaal verkeerd en wel aan de Oude Kleefse Baan vlakbij
Berg en Dal. We nemen na rijp beraad maar gewoon hetzelfde pad terug. Ongeveer halfweg nemen we
op advies van Wim de rood-witte markering van het Pieterpad. Het gaat behoorlijk stijl naar
beneden, maar we komen gelukkig toch in Beek uit op onze route.
-
We gaan daar linksaf naar het dorpscentrum. Tegenover hotel 't Spijkert staat een fraaie fontein
met een beeld van een wasvrouwtje. Het is het kenmerk voor Beek. Verschillende wasserijen
gebruikten het zuivere bronwater uit de beken om te wassen. De fontein wordt gevoed door bronwater.
Het heeft zo'n grote druk, dat het op eigen kracht zo'n kleine twee meter omhoog spuit.
Op de website www.waterwerkt.nl is een fraaie uitleg te vinden over de beken en de betekenis van
het water in het verleden en de moeite, die men doet en heeft gedaan om het water weer terug te
brengen in Beek. Op de muur bij de fontein beginnen we aan de pauze. Het is echter nogal druk met
autoverkeer en Wim wil Daniël nog even bellen. We trekken ons terug op een kerkhof rond een oud
kerkje (zie
) vlak achter de fontein.
-
Het is daar een stuk rustiger.
Omdat er geen bankjes zijn vleien we ons in het gras in de schaduw
van enkele bomen. Wim belt Daniël en geeft tekst en uitleg over het hoe en waarom van onze
wandelgroep en het maken en bijhouden van de website over onze wandelprestaties tot nu toe.
We krijgen een presentexemplaar toegezonden. We zijn benieuwd.
-
Na een ruim half uurtje gaan we weer op pad. Op weg door het dorp passeren we een Rabobank.
Pieter heeft nog maar enkele weken te gaan bij de Rabobank als zijn werkgever.
Ron maakt hem attent op een beeldengroep (zie
) bij het bankgebouw: "Het lijken wel drie accountmanagers,
die in hun blootje om het geld heen dansen". Maar Pieter is al doorgelopen en komt niet terug.
-
Wij steken de N325 over en gaan de Ooijpolder in.
Het contrast met de stuwwallen kan niet groter
zijn. Voor ons ligt een vlakke polder met aan de linkerkant het kerkje van Persingen op een kleine
verhoging, vermoedelijk een zandwal van de oude Waalbedding. Wij gaan in de richting van het kerkje
van het kleinste kerkdorpje van Nederland (ca. 100 inwoners). Bij het parkeerterrein pauzeren we
even en hebben een fraai uitzicht op het gebied van de stuwwallen bij Beek en Ubbergen.
Volgens informatiebordjes heeft het gebied inspirerend gewerkt op schilders.
-
We trekken verder over een verharde weg langs een breed water 't Meertje. De beken van de
stuwwallen monden hierin uit en het dient tevens als afvoer van water van het poldergebied op
zowel Nederlands (6500 ha.) als Duits gebied (10000 ha). Langs 't Meertje hebben we een fraai
uitzicht op de bruggen bij Nijmegen. Het lijkt dichtbij maar het is nog een flink eind lopen.
Boven de bomen van het Valkhof zien we een toren, Het is een tijdelijk bouwsel ter herdenking
van het 2000-jarig bestaan van Nijmegen. Het moet de Donjon verbeelden van de Valkhofburcht.
Daarover de volgende keer meer.
-
Vlakbij Nijmegen, vrijwel aan de voet van de Waalbrug, staat het Hollandsch-Duitsch gemaal van 1933,
die de polder droog houdt. We steken de brug bij het gemaal over en zijn daar ook meteen bij het
eindpunt van vandaag. Het is op enkele druppeltjes na droog gebleven en daar beginnen we aan onze
terugtocht via Groesbeek naar Nuenen. De afstand was niet zo erg ver vandaag, zodat we ondanks de
extra kilometers bij Beek al op tijd kunnen beginnen aan een heerlijk biertje bij de intussen voor
ons bekende uitspanning 't Zwaantje tussen Mook en Groesbeek.
|
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)