| |
Airbornepad Market Garden
DAG-8
Overasselt/Ewijk - Groesbeek
|
Afstand 19,7 km -
Gelopen op Vrijdag 8 juli 2005
De etappe is samengesteld uit de kaartjes 21 t/m 24 uit het boekje.
September 1944
| Het lukt B-Compagnie van het 504de Regiment van de 82ste Airborne Division om de laatste brug
over het Maas-Waalkanaal bij Heumen ongeschonden in handen te krijgen. De andere bruggen zijn
teveel beschadigd of volledig vernield. De opmars richting Nijmegen moet daardoor wel een omweg
maken via Nederasselt, Overasselt, Heumen en Malden. Op 20 september bedreigen de Duitsers nog
eenmaal deze belangrijke verbinding. Ongeveer één kilometer voor de brug bij Heumen wordt de
Duitse opmars tot stilstand gebracht.
|
Juli 2005 -> -> Voor grotere foto's klik op afbeeling of op fototoestelletje (  ) !!
Vandaag de achtste juli gaan wij eindelijk na bijna vier maanden de achtste etappe lopen van het
Airbornepad. We lopen de etappes met z'n vijven samen en dan blijkt, dat je door ziekte, andere
verplichtingen en vooral vakanties ineens vier maanden verder bent.
Afijn vandaag weer op stap! Nederland zit precies in de kern van een depressie: bijna geen wind
en grote onzekerheden wat betreft het weer. We zien wel. Gisteren viel het best mee in het
Nuenense en vanmorgen is het nog wat mistig.
-
Om kwart over tien staan we aan de start in de buurt van Overasselt aan het begin van de
Gaasseltse Dam in het buurtschap Schoonenberg. En ……..het regent. Niet hard, maar met een grijze
lucht en vrijwel geen wind. Het zou zo de hele dag wel door kunnen gaan, maar we gaan uiteraard
toch beginnen. Met paraplu's, poncho's en zo moet het lukken.
De kaartjes uit het boekje voorspellen een wat meer gevarieerde route wat landschap betreft.
En dat gaat kloppen. Na een stukje vlak rivierenlandschap trekken we het gebied van de
Overasseltse en Hatertsche vennen in. Een aannemer is daar druk bezig om dwars door dat gebied
een sleuf te graven voor het leggen van een kunststof oranje pijp. Het zal wel een onderdeel
van de "digitale snelweg" zijn en er zal wel een glasvezelkabel door worden getrokken.
-
Dichtbij de ruïne van de aan Sint Walrick gewijde kapel is een ploeg landmeters al bezig om de
exacte ligging van de nieuwe pijp digitaal vast te leggen. Later kan dan bij graafwerkzaamheden
het tracé worden opgevraagd bij KLIC, het informatiecentrum voor kabels en leidingen. Wij mogen
even door de kijker van de landmeters kijken.
Via Sint Walrick kun je de genezing afsmeken van koorts. Koortslijders binden daarvoor een lapje
stof in een boom vlak bij de restanten van de kapel. Dit gebruik is nog steeds vanaf de 15e eeuw
tot op heden in zwang. Een hele serie zogenaamde "koortslapjes" in een boom getuigen hiervan.
-
Een klein eindje verder lopen we door een fraai vennengebied. In de druilerige regen staat een
herder braaf de wacht te houden bij zijn kudde schapen. Een idyllisch plaatje. Jammer dat de zon
niet schijnt.
We struinen zo door en dan komt al snel de loslopende poema op de Veluwe ter sprake. Ze kunnen
hem niet vinden en misschien loopt hij intussen hier wel rond. Wij zien niks, maar Ron wel en
hij weet dit toch digitaal vast te leggen. Ze zoeken dus op de verkeerde plek naar de poema (zie
).
We kunnen nergens een droog plekje vinden, dus we gaan toch maar ergens staan om de heerlijke
koeken, die Pieter heeft uitgedeeld, op te eten. Hij heeft ze meegekregen van zijn vader als
traktatie voor zijn 91ste verjaardag (!), precies vandaag (zie onder).
-
Verder maar weer en via het Heumensche Bosch trekken we zo tegen half een het natte Heumen binnen.
En het is tijd voor de lunch maar het regent nog steeds. De droge plek onder de viaduct van de
A73 is niet ideaal door het gebonk van het drukke autoverkeer daar boven. Een eindje verder vinden
we voldoende droge ruimte in de portiek van de katholieke kerk.
Een sportieve dame pauzeert daar ook. Nu wij erbij komen gaat ze toch maar vertrekken met haar
fiets: "Het wordt beter met het weer", belooft ze nog.
En warempel. Een half uurtje later breekt de zon voorzichtig door de wolken. We stappen weer op
en kunnen de paraplu's en de regenkleding in de rugzakken opbergen. Heerlijk.
Aan de andere kant van het Maas-Waalkanaal lopen we al snel in de zon. Op de Maasbandijk is het
helemaal geweldig. Een mooi uitzicht over de Maas in de volle zon. Onze natte broeken zijn in
een mum van tijd weer droog. Ron heeft geen last gehad van natte pijpen. Hij heeft een korte
broek aan. De andere vier niet, maar Ron krijgt hier op de dijk toch nog zijn gelijk.
-
In Mook zien we, dat het daar prachtig wonen is langs de Maas. Fraaie appartementen en bungalows.
We maken nog een rondje om het oude kerkje van Sint Antonius abt. De kerk ligt hoog genoeg om
zelfs aan de hoogste waterstand van 1995 te ontsnappen. Bij het kerkje ligt een eenzaam graf
van een negentienjarige soldaat.
Een eindje verder zien we in Mook het oorlogskerkhof. Hier liggen 322 soldaten. Het ligt er
fraai bij in de zon. Als je de leeftijden ziet op de grafstenen: 18, 19 jaar en ouder, word je
toch stil. Zo jong en zover van huis voor ons gestorven.
-
We trekken verder in de richting van Groesbeek over de Mookerheide. De heide is op enkele
stukken na verandert in een mooi bosgebied. Het is hier flink klimmen en dalen op de stuwwallen.
We zullen er nog wel meer zien in de omgeving van Nijmegen.
Een eindje verder lopen we precies over de grens van Limburg en Gelderland. Bij de uitspanning
't Zwaantje is dit op een fraaie wijze tot uitdrukking gebracht.
-
Al vrij snel daarna komen we in het open veld terecht. Het is jammer genoeg weer een klein beetje
gaan regenen, waardoor het uitzicht over de heuvels toch een stuk minder is.
Wel hebben ze hier veel moeite gedaan om de vlinders te plezieren door de aanleg van stroken met
veel veldbloemen. Zelfs in de regen een fraai gezicht.
Wim leent van Jan de paraplu, zodat hij zijn regenjack uit kan laten. Dat is in elk geval minder
warm. De hoed van Wim zit wat te wringen onder de paraplu en daarom zet hij hem op Jan zijn hoofd (zie
).
Hij is dit helemaal niet gewend en krijgt het al vrij snel behoorlijk warm.
-
In Groesbeek zien wij net na een rotonde met een fraaie en ook forse sculptuur het monument van
Generaal James Gavin (zie
). Hij is in deze omgeving met zijn 82e All American divisie geland om dit
gedeelte van Market Garden met zijn manschappen te bevrijden en te verdedigen voor de
tegenaanvallen van de Duitsers. Het is hem gelukt.
Iets verder vraagt Henk: "Hoever is het nog?".
Jan: "Nog maar een klein eindje" en omdat het
gelukkig weer vrijwel droog is vouwt hij zijn al wat beschadigde paraplu in elkaar en stopt hem
in een afvalbak. Opgeruimd staat netjes! Precies op dat punt zijn we even van de route afgedwaald,
maar vinden toch weer vrij snel de goede weg terug. Daar zijn we ook bij het eindpunt van vandaag
en lopen we naar de parkeerplaats, waar de auto van Henk staat. Een molen markeert deze plek op
een fraaie wijze.
-
We gaan daarna met de auto terug naar het beginpunt. Pieter heeft nog een verrassing. De jarige
Pa Sanders zal ook het gebruikelijke slotceremonieel betalen. Waar zullen we hiervan gaan
genieten? Na enig dubben wordt het 't Zwaantje, waar we straks langs zijn gekomen.
Nog net op Limburgs grondgebied genieten wij van het bier en de bitterballen en wij proosten op
zijn jarige vader.
Wij halen de andere auto op in Overasselt en rijden door naar Nuenen.
Bezadigd door de week... |
Pa Sanders blijkt nog bij Pieter thuis te zijn en zo kunnen we hem ook nog even persoonlijk
feliciteren met zijn 91ste en wensen hem nog veel gezondheid toe en hopen het volgend jaar weer
op hem te kunnen proosten!
De 91-jarige
Pa Sanders :
| 
...flitsend in het weekend |
|
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)