| |
Airbornepad Market Garden
DAG-7
Zeeland - Overasselt/Ewijk
|
Afstand 20,5 km - Gelopen op 18 maart 2005
De etappe is samengesteld uit de kaartjes 19 t/m 21 uit het boekje.
September 1944
Dit gedeelte van de Corridor komt voor rekening van de 82e Airborne Division. De E-Compagnie van
het 504de Regiment Parachute Infantery landt per abuis bij het gemaal Van Sasse en verrast de
Duitsers, zodat de brug zonder noemswaardige schade kan worden veroverd.
|
Grave wordt om elf uur
's avonds ingenomen, nadat het is verlaten door de Duitsers. De rest van het 504de landt aan de
overkant van de Maas bij Overasselt. Vanaf 19 september komt de aanvoer van tanks en andere
voertuigen op gang. Helaas, hebben we gezien, wordt de aanvoer in de omgeving van Uden-Veghel
regelmatig onderbroken door de Duitsers. |
Maart 2005 -> -> Voor grotere foto's klik op afbeeling of op fototoestelletje (  ) !!
-
Vandaag gaan we na een maandje weer op pad. Ze hebben prachtig lenteweer beloofd, maar helaas is
het vandaag nog bewolkt en ook nog behoorlijk fris, maar wel droog en dat is ook al heel wat.
Tegen half elf vertrekken we bij de kerk in Zeeland. Na een mooi stukje langs een waterpartij
lopen we Zeeland uit en passeren de Peelweg.
Aan de Kreitsberg zien we enkele edelherten achter
een afrastering lopen. Ze zijn erg schichtig. In de loods, waar je dwars door heen kunt kijken,
zien we honderden(?) hertenhoofden ons aankijken met gespitste oren. Ze zullen wel voor de slacht
zijn, maar eigenlijk zijn het toch geen huisdieren als koeien en varkens. Afijn, er zal wel vraag
naar zijn.
-
We beginnen nu eindelijk aan een stuk met zandpaden, die een eind verder de bossen van de Reeksche
Heide ingaan. We zien geen banken, maar houden toch maar even een korte koffiepauze met een
heerlijke koek, die Wim uitdeelt. Een mevrouw met een Sheltie: "Een eindje verder staan enkele
banken".
Wij bedanken haar, maar we zijn al bijna klaar met onze pauze. In het bos wordt met
linten een parcours uitgezet voor een fietscrosswedstrijd in het komende weekeinde. Vanaf het wat
hoger gelegen pad heb je een mooi uitzicht over het crossterrein.
Verder maar weer in de richting Grave. We komen langs een groot terrein waar met explosieven
wordt gewerkt respectievelijk geoefend (zie
) en via het gehucht De Kleine Elft komen na enkele
kilometers bij de Driehuizerweg, waar we gaan pauzeren om wat te eten en te drinken (zie
).
-
Na zo'n twee kilometer komen we bij Velp uit op de drukke N324. Gelukkig lopen we daar maar een
klein stukje langs en gaan rechtsaf in de richting van de Generaal de Bonskazerne. We passeren de
kazerne aan de achterzijde. Hier heeft Wim enige tijd zijn dienstplicht vervuld. De gebouwen staan
er nog maar zijn nu erg verwaarloosd. Er zit geen raam of deur meer in. Het zal allemaal wel
afgebroken worden. Het valt op dat ondanks de verwaarlozing op het terrein enkele bomen keurig
zijn gesnoeid.
Evenwijdig aan de Graafsche Raam, een riviertje, gaan wij door de velden naar Grave.
Bij de eerste woningen gaan we naar rechts en komen uit op een pad langs het water. Het is behoorlijk
breed. Jammer dat de zon niet schijnt, maar ondanks dat is het er toch mooi. Uiteindelijk komt
het pad uit bij de brug van de N234 over de Graafsche Raam.
-
Vanaf de brug zien we een serie ganzen keurig achter elkaar onder de brug uit komen (zie
).
Wij verlaten iets verder de N234 en gaan de vestingstad Grave in. Zien links het Arsenaal en rechts de Hampoort.
In de Hampoort is onder meer het Cloveniersgilde gehuisvest. Veel informatie over de vestingstad
op: www.bommeltje.nl/grave/grave.htm
Veel is hier bewaard gebleven, mede dank zij burgemeester René Gerrits in de jaren zestig van de
vorige eeuw, weet Henk. Hij heeft hem in een andere hoedanigheid gekend en is nog maar kort geleden
op zijn begrafenis geweest te Amsterdam. Het vestingstadje is ook vooral bekend door het
Blindeninstituut en dat is zelfs merkbaar aan de verkeersborden: Opletten voor overstekende
blinden
-
We missen alleen de zon in de mooie oude straatjes van Grave en daarom lopen we toch maar door en
zien onderweg een plaquette op een pilaar, die herinnert aan de eerste postvlucht van Amsterdam
naar Curaçao. Het vliegtuig, de Fokker F-XVIII PH-AIS "Snip", is gevlogen door Jan Hondong, die
in 1893 in Grave is geboren. Zowaar een flinke prestatie als je de afbeelding hiernaast ziet.
Langs de jachthaven en een betoncentrale bereiken we de brug over de Maas. We gaan onder de brug
door en zien aan de andere kant een monument staan ter herinnering aan de verovering van de brug.
De brug is vernoemd naar de luitenant Thompson, die de leiding had van een groepje van 15 soldaten
en die de Duitsers bij de brug bij verrassing hebben uitgeschakeld.
Het monument (zie
) is op 17
september 2002 onthuld door mevrouw Phyllis Thompson.
Wij steken de Maas over en kijken neer op de kolkende watermassa van de stuwen onder de brug. Wij
vragen ons af of die kracht niet voor energieopwekking kan worden gebruikt. Dat dit geen gekke
gedachte is blijkt uit verschillende websites over waterkrachtcentrales bij onder meer Alphen en
Linne in de Maas.
-
Aan de andere kant van de brug lopen we even verkeerd. Het kaartje geeft een andere route dan de
tekst. Alleen de tekst lezen we echter te laat. Het blijkt maar weer alle drie zijn onmisbaar: de
markeringen, de kaartjes en tekst van de routebeschrijving. Weliswaar via een andere weg komen we
toch op het Airbornepad langs de Maas terug.
Na klein stukje langs de Maas gaan we de uiterwaarden in. Het zijn hier trouwens historische
gronden. De vestingbouwer Menno van Coehoorn heeft hier in de zeventiende eeuw gevochten tegen
de Fransen. Een bord herinnert hieraan, maar wij zien hier vooral restanten van de meidoornhagen,
beter bekend als de Maasheggen, die vooral tussen Boxmeer en Sambeek nog volop te bewonderen zijn.
Er groeit van alles in deze hagen, zoals vlier en kornoelje, en het is een eldorado voor kleine
diertjes en vogeltjes. Op dit moment staat de gele kornoelje in de bloei.
-
Bij Nederasselt, nabij Molenhoek komen we op de Maasbandijk. Wat moet het een enorme watermassa
zijn als de uiterwaarden bij hoog water onderlopen. Wij hebben gelukkig de frisse wind in de rug
en dat is vooral plezierig voor Henk, die toch wat koortsig aan de tocht is begonnen en het is te
zien dat het zwaar voor hem wordt.
Nabij Ewijk gaan we van de Bandijk af en lopen min of meer evenwijdig terug naar het gehucht
Schoonenburg. Bij de Schoonenburgseweg kijken we uit op het voormalige landingsgebied van de
82ste Airborne Divisie. Een monument herinnert hier aan.
-
Aan het begin van de Gaasselsedam staat de wagen van Henk, die we tegen half vijf bereiken.
Vooral Henk is blij dat het erop zit, maar ook wij zijn toe aan een heerlijk biertje. Om hiervan
te genieten rijden we terug naar Zeeland en aan de stamtafel in café De Klokkenluider, waar we de
vorige keer ook zaten, pakken we enkele pinten of wat anders en dat uiteraard met de
onafscheidelijke bitterballen.
Het beloofde fraaie lenteweer is vandaag helaas uitgebleven. Wordt het nog lente? Overigens was
de route van vandaag al veel interessanter en afwisselender dan de vorige keer.
|
|
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)
)