Airbornepad Market Garden
DAG-5
Son - Veghel (ZW-vaart)

Afstand 21,8 km - Gelopen op Vrijdag 17 december 2004

-> -> Voor grotere foto's klik op afbeeling of op fototoestelletje ( ) !!

• Ze hebben slecht weer voorspeld, maar de zon schijnt en dus vertrekken we vol goede moed voor de etappe van vandaag van bijna 22 kilometer. We passeren vanaf het startpunt in de nieuwe woonwijk 't Zand in Son al snel de A50 en na een stukje Wilhelminakanaal lopen we de bossen van de Nieuwe Heide in. Ter hoogte van de aansluiting van de alternatieve route langs de westkant van Eindhoven letten we even niet goed op en lopen warempel verkeerd en staan al snel voor de deur van het Joe Mann Paviljoen (zie ). Dus terug en dat betekent een extra kilometer.



• Na het museum De Bevrijdende Vleugels gaan we in oostelijke richting en lopen door een fraai gebied met stuifzand en een fraai ven, het Oud Meer. Tijdens de korte koffiepauze zien wij een medewerker van Brabant Water de grondwaterstand in een peilbuis opnemen. Hij: "Dit gebeurt landelijk één keer per maand, zodat de ontwikkeling van de grondwaterstand goed kan worden gevolgd". Hij smult even heerlijk mee van de koeken, die Henk net heeft uitgereikt.
  We kunnen er weer tegen en gaan via een klaphek het afgerasterde gebied verlaten. De doorgang wordt echter versperd door een stuk of vier flinke Schotse Hooglanders. De lobbesen doen echter niks en de "dame", die voor het hek staat is na zachte aandrang van Jan best bereid vijftig centimeter opzij te gaan.
  Wij kunnen in elk geval verder en verlaten het bosgebied, waarin tijdens de oorlog veel onderduikers waren verborgen. Tijdens de zware bombardementen, voorafgaand aan de luchtlandingen, zijn er enkele in dit gebied omgekomen.



• Wij komen nu in de velden langs de weg Sonniuswijk, waar de luchtlandingen hebben plaats gevonden. De grote open vlakte is destijds ook als provisorisch vliegveld gebruikt. Alleen bij de boerderij Paulushoef herinnert het embleem van de 101ste Airborne Division en een monumentje met een parachute aan wat hier heeft plaats gevonden.
  Via het erf van de Paulushoef lopen wij door de landerijen en het voormalige landingsgebied naar de Airborneweg. Daar beginnen de eerste druppels te vallen bij een behoorlijke wind. Bij de boerderij Berkenrode komen we weer op een asfaltweg, de Vernhout. Aan de Kalvereeuwsel, een verhard (fiets-)pad, vinden we enkele banken om te pauzeren. In de luwte van de bomen en een berghok annex leegstaand kippenhok, kunnen we nog redelijk buiten zitten.



• Wij gaan verder richting Rooi, zoals wij dat hier in de omgeving zeggen. In Sint Oedenrode passeren we al snel het mooi gelegen kasteeltje Henkenshage, dat aan het eind van de oorlog als hoofdkwartier heeft dienst gedaan voor de 101ste Airborne Division.
  In Rooi missen we een stukje route, maar lopen daardoor wel over de Markt in het Centrum. Voorbij de Dommel komen we weer op de route. Via het halfverharde Achterpad en een nieuw wijkje in aanleg komen we weer in velden ten noorden van Rooi terecht. Via diverse zandpaden met vliegdennen, berken en eiken komen we uit op een mooi asfaltweggetje langs een grote voormalige afvalstortplaats. Rechts in de bosjes liggen de restanten van vermoedelijk een voormalige militaire opslagplaats. Juist daar waar we het niet verwachten rent een drietal reetjes door bosrand weg. Tijdens het doorkruisen van diverse grote groengebieden tijdens onze wandelingen hebben we dit nog niet eerder gezien.



• Vlak voor Eerde lopen we door de Eerdsche Bergen. Hier hadden de Duitsers zich verschanst en hebben zij het de Airborners nog knap lastig gemaakt met vele doden, ook onder de burgerbevolking. Een monumentje voor het 501ste Regiment van de Airbornes bij de Eerdse molen en overzichten van de gesneuvelden getuigen hiervan. Men zamelt geld in om de molen te herstellen. Van de benodigde zeshonderdduizend is honderdduizend euro binnen.



• Intussen is het gedruppel overgegaan in regen, maar gelukkig is de wind weggevallen. Wij gaan langs de westkant van Eerde en komen uit op het goederenspoor van Boxtel naar Veghel, het zogenaamde Duits lijntje. Vroeger liep dit verder via Gennep naar Duitsland. Bij het begin van de Tweede Wereldoorlog is in de omgeving van Mill er nog flink om gevochten, maar het heeft de Duitse opmars slechts een beetje vertraagd. Het spoor wordt slechts af en toe nog gebruikt en vandaar wellicht dat het Airbornepad er langs mocht lopen.
  Het is wel flink hobbelig en lastig te belopen met de grote kiezels en steenslag van het spoor. Het wordt wel steeds natter en na het viaduct in de A50 bereiken we de spoorbrug over de Zuid-Willemsvaart. Deze is omhoog gedraaid en dus moeten wij naar de links gelegen fiets-en voetgangersbrug. Aan de andere kant van het kanaal staat de auto en hebben we het eindpunt van vandaag na bijna zes uur bereikt.
  Omdat het behoorlijk hard regent gaan we direct met de auto pendelen naar het beginpunt en nemen opnieuw in het Joe Mann Paviljoen enkele welverdiende biertjes en uiteraard de bitterballen!