Vallestappers op het Kempen-Maaspad
dinsdag 27 oktober 2015Een behoorlijke file op de A2 door een kapotte vrachtauto en een nog langere kijkersfile op de andere baan. Voor de rest een vlotte rit naar Lanaken. Jan parkeert zijn auto op een prima parkeerplaats in de Onderwijsstraat. Daarna naar 
de Salamander in Maasmechelen. Op het inmiddels bekende parkeerterrein is plaats genoeg voor de auto van Wim. En ... het
moet gezegd worden: Geen ruitenwissers nodig gehad, zelfs een blauw plekje gezien, nu echter grijs, maar prima weer om
te wandelen. Het is net tien uur geweest, wanneer we aan de etappe van vandaag beginnen.
Direct naast de Salamander grote informatieborden: Wij gaan wandelen door het RURAAL INDUSTRIEEL TRANSITIELANDSCHAP HOGE KEMPEN. Het gebied wil zich nomineren voor de Werelderfgoedlijst. Zie de website www.rlkm.be/nl/hoge-kempen/: Een hoge ambitie! 
Wij zijn benieuwd. Na zo'n honderd meter lopen we door een "poort" van metershoge muren gemaakt van grote keien in een ijzeren
hekwerk, een soort keienwand. Er achter ontvouwt zich het landschap. Rechts een zandduin, daarachter, een beetje zichtbaar,
water. Recht voor ons een flinke heuvel, waar het pad met vele treden ons naar de top zal brengen.
Bovenop moet het 104 meter hoog zijn volgens het boekje. Aan Pieter de vraag: "Klopt dat volgens jouw GPS-apparaat". Pieter: "Het is 100, nee 101 meter". Reactie van Ron: "Maar niet gekalibreerd". Ondanks die paar meter verschil blijft 
de top het hoogste punt van de Kempen. Je kunt hier een flink eind weg kijken, zeker als het helder weer is. Op de top
is aangegeven wat in een bepaalde richting te zien is. Wij hebben pech. Het is grijs weer.
De natuur is echter prachtig. Een zonnetje zou het nog mooier hebben gemaakt, maar wij genieten en dat is op de foto's te zien. Wij krijgen flinke hoogteverschillen te overwinnen, die zijn ontstaan doordat de Maas het plateau van zand en grint grillig en diep heeft uitgesleten. De Maas heeft eveneens grote steilranden uitgesleten. 
Vlak bij een helder kabbelend beekje ligt een doorgezaagde boomstam, een royale zitbank. Wim heeft de beste stroopwafels
van Nederland bij zich: "Van de Lidl". Ze smaken inderdaad prima.
Wij vervolgen ons pad. Natuur, natuur, natuur, het blijft maar duren. Op een gegeven moment lopen we om een weids begrazingsgebied heen. Achter de open vlakte tussen de bomen een hoog gelegen witte villa. Jan: "Die hebben een prima uitzicht daar". Bestudering van de kaart leert: "Fridhem Koninklijke Villa". De villa ligt op een steilrand. De Belgische Koninklijke Familie kan de mooie plekjes wel vinden. 
Na open vlaktes gaat het pad door bossen. De paden zijn af en toe behoorlijk nat en modderig merkt Henk. Plotseling is het pad
afgezet met een rood-wit plastic lint. We lopen door, want we moeten de markeringen volgen. Een eindje verder weer een lint, maar
nu met een geschreven verklaring op een stukje karton, vastgemaakt aan het lint: "Weg in herstel. Enkel toegang voor wandelaars".
Gelukkig, geen overtreding gemaakt. We komen nog meer linten tegen vandaag.
Even pauzeren om de boterhammen op te eten. Niet voor Jan: "Mijn maag is wat onrustig. Ik durf niks te eten. Anders wordt 
het overgeven". De vraag terug: "Gaat het toch lukken met het lopen". Jan : "Het zal wel moeten, want anders geraken we niet
bij de auto". Verder maar weer.
Opnieuw veel natuur, natuur, ... en vrijwel geen mensen te zien. Een mountainbiker, die we enkele keren zien en een stel op een opzij geschoven boomstam in het struweel. Zij zitten echt in de natuur. Richting Lanaken door bosgebieden met paden flink kapot gereden door bosmachines op enorme brede rubberen banden. We komen er al slaommend door heen. Nabij Lanaken enkele rechte stukken van een paar kilometer en dan opnieuw een monumentale "poort" van keiwanden. Het is een fraaie toegang met informatie, zitplekken en een meanderend beekje. 
De uitgang van de Hoge Kempen is ook de ingang voor het domein Pietersheim. Het domein kent naast een ruïne van het kasteel en
een herbouwd kasteel vele voorzieningen voor jong en oud van Lanaken. Een kabouterpad, kinderboerderij, speeltuin, sportvelden.
Wij lopen over een weg met grote bomen. Verschillende bomen zullen binnenkort wel verdwijnen, want ze hebben een oranje markering.
Wim en Pieter zijn druk met elkaar bezig en missen hier een markering en lopen de verkeerde weg op. Henk ziet de markering wel en Ron en Jan roepen het dwalende duo hard tot de orde: "Héé, hier is de route!". Ze komen terug. Ron: "Kijk hier. Een duidelijke markering!". Wim: "We hebben het niet gezien. Ik dacht al, we zitten niet goed, want de weg gaat naar een voetbalveld". Overigens, 
de markering is prima vandaag, dit in tegenstelling tot de vorige etappe.
Wij passeren de ruïne van Pietersheim. Alleen stukken muur en een poort staan nog overeind. Binnen de ruïne-muren is een nieuwe voorziening gebouwd. Wel apart, maar zou dat in Nederland mogen? We lopen langs het kasteel, dat na een laatste brand in 1920 weer is opgebouwd door de familie De Merode. Nu is het kasteel "opgevormd", zegt het boekje, tot hotel-restaurant. Vlak bij de uitgang een gelegenheid om met dieren op de foto te gaan. 
Pieter wil dat wel. Hij is wat snoet
betreft daarvoor ook het meest geschikt van ons.
Via de gelijknamige laan lopen we Lanaken in. Een kleine twee kilometer door Lanaken, het wandelcorvee valt eigenlijk wel mee. Het is ongeveer half vijf. We hebben 20.130 meter gelopen. Het gemiddelde is laag, 3,8 km/per uur. In de loop van de dag heeft Pieter ons op de hoogte gehouden dus we waren voorbereid. Het heeft natuurlijk aan het terrein gelegen en zegt Jan: "Mijn conditie vandaag heeft ook niet erg meegewerkt, maar ... ik heb het gehaald." Jan doet droge kleren aan en daarna naar Maasmechelen. Bij de Salamander nog even een plaspauze en dan naar Nuenen. Veel later dan we gewend zijn bereiken we Café Schafrath. De bieren en bitterballen smaken weer prima. Alleen Jan houdt het bij water, maar is verder nog goed "aanspreekbaar" zullen we maar zeggen. En het weer: Grijs, grijs, enzovoort, maar droog. Pieter heeft gelijk gekregen. |
|||||