Vallestappers op het Kempen-Maaspad
donderdag 23 juli 2015
Wij hebben eerst niet in de gaten, dat we het begin al eerder hebben gelopen met het Grenslandpad. In de Nieuwstraat staat een
aanduiding: Grenslandpad linksaf. Wij gaan nu rechtdoor.
In een weide komen enkele paarden hard naar ons toegerend. Wij: "Die zijn enthousiast". De begroeting blijkt niet voor ons te zijn. Iets verder komt de paardeneigenaar met enkele jonge meisjes aangelopen en daar reageerden de paarden op. De meisjes staan al bij de paarden, maar wij worden door hem aangesproken: "Aan de wandel? Jullie gaan zeker richting Laurabossen". Jan: "Nee, dat hebben we met het Grenslandpad wel gedaan. We gaan nu richting Kinrooi". Na een geanimeerd gesprekje vervolgen we onze route. 
Over rustige landelijke wegen en paden hebben we snel weer een korte ontmoeting. Nu met een boer, die z'n mais bekijkt. Wij: "Deze
is wel een stuk korter als daar!". De boer: "Aan de wandel. Jullie slapen zeker bij de nonnen?" Wij: "Nee, gelukkig niet". Hij
weer: "Met de mais was een experiment. We moeten van de Vlaamse overheid wisselbouw toepassen en ik heb eerst wintergerst gehad.
Overigens geen succes, want bij het oogsten was het te nat. Volgend jaar nog eens proberen, maar dan alles wat vroeger. En met
de mais komt het nog wel goed". Wij wensen hem daarbij succes. Vandaag al meer gesprekken gehad dan in enkele vorige etappes
bij elkaar. Het kan verkeren.
In een grote loopstal vlak langs onze route staan de koeien binnen en kijken naar ons. Wim: "Die moeten eigenlijk de weide in". Pieter: "Inderdaad, kijk maar eens als ze in het voorjaar voor de eerste keer naar buiten mogen. Ze springen en rennen dan door de weide". Afijn de boer zal het wel gemakkelijker vinden om ze binnen te houden. 
Op een splitsing van wegen staan twee banken in het hoge gras. Het komt goed uit, want we zijn toe aan een pauze. Aan de andere
kant van de weg een Mariabeeldje: "N.D. van Lourdes".
We moeten nu gaan opletten, want we lopen in plaats van de hoofdroute door het dorp Bree de Variante Stamprooierbroek met veel meer natuur volgens het boekje. Wim en Jan hebben even een discussie bij het kruispunt Napoleonsdijk-Stramproyerweg over waar de Variante begint. Jan: "Het is iets verder, bij de afslag naar de Voorste Luismolen moeten wij rechtdoor". Op dat punt zien we de markering voor de Variante (wit-rood met een wit streepje er door) echter niet. Een eindje verder gelukkig weer wel. We gaan de natuur in! 
Bij de Abeek staat een bank. Een ideale plek voor de middagpauze. Heerlijk in de zon en wat een rust hier. Langs de beek zijn
wilde planten gezaaid met onder meer zonnebloemen.
Aan de andere kant van de beek door een poortje en zo lopen we de natuur in. Wat een stilte! Af en toe een daas, maar het valt mee. Op een plas enkele zwanen en een reiger. We steken enkele keren met een brug de beek over en zien grote grazers met enorme hoorns werken als natuurbeheerders. Hier spreken de foto's meer dan woorden. We zien echter geen banken, maar "horen" wel de stilte. Het geluid van een onzichtbare auto op Nederlands gebied is dan een dissonant. Aan de andere kant van de beek wel een bank, maar die is bezet. Pieter: "Zij vallen onder Maxima en wij hier onder Mathilde". Wij lopen door en zien iets verder op de andere oever een grenspaal. Wim: "Dat moet paal 159 zijn". Het nummer staat aan de achterkant en dus niet zichtbaar voor ons. 
De routemarkering is gelukkig goed te volgen. Dit is in tegenstelling tot de waarschuwing in het boekje, dat het moeilijk te
bewegwijzeren is in het natuurgebied.
Bij gebrek aan banken gaan we ergens pauzeren in de grasberm en daar hebben we weer een gesprekje met een passerend echtpaar. Wij lopen verder. Het is intussen wat meer bewolkt geraakt, maar nog steeds droog en weinig wind. Gelukkig maar, want ineens zien we verschillende trossen hangen van de eikenprocessierups. Het Belgische Natuurpunt bestrijdt die hier duidelijk niet. Pieter: "De haartjes zijn gevaarlijk. We hebben mazzel dat het niet waait". Wij zijn al een behoorlijk eind richting Kinrooi als we een centrum voor jeugdgroepen passeren, het Woutershof aan de andere kant van de beek. Wij blijven aan de rechterzijde en het pad komt uit op een fietspad. Henk en Jan zien een bank. Henk: "Jan, pauzeren?" Een koppel rust daar ook, maar wij mogen aanschuiven. 
Binnen de kortste keren zijn we volop aan het kletsen. Zij komt uit Schiedam, "Je weet wel, de jeneverstad" en hij is een
Vlaming. Ron: "Hij is ook een halve Vlaming" en wijst naar Jan. Jan: "Wij doen het inderdaad net andersom. Mijn Monique is een
Vlaamse uit Essen en ik kom uit Nuenen". Wim geeft een kaartje van onze wandelwebsite en Ron maakt daarvoor een foto. Jan: "Jullie
zijn een sportief stel te zien aan de fietsen: Team Sports". Zijn fiets is voorzien van navigatieapparatuur en hij is geïnteresseerd
in de Garmin van Pieter. Na een groet en "Hou doe" beginnen we aan de laatste kilometers naar Kinrooi.
In de Broekstraat vlakbij de Belestraat komen we tegen halfvier aan bij de auto van Henk. Pieter: "Wij hebben 18.820 meter gelopen met een gemiddelde van 4,1 per uur. De temperatuur is 26 graden". Het laatste schat hij in met een vinger in de lucht en om lastige opmerkingen voor te zijn. Doorweekte hemden en zo gaan uit en droge aan. Via Bree, de geboorte- en woonplaats van Kim, gaan we naar Lozen. Pieter gaat als gewoonlijk op de terugrit in de andere auto zitten of zoals hij dat noemt: "Henk, ik ga bij de vijand zitten, tot straks". Wij moeten even wachten, omdat de brug bij de sluis open staat. Even later kunnen Wim en Henk invoegen, de brug oversteken en gaat het richting Weert. Na een vlotte rit over de A2 en A67 sluiten we de dag af op het gezellige terras van Café Schafrath in Nuenen. De bieren en bitterballen zijn heerlijk!! |
|||||