Vallestappers op het Kempen-Maaspad
dinsdag 24 februari 2015Gezien de drukte op de A67 gaan we door Eindhoven, via de Ring, Aalst, Valkenswaard en Lommel naar Schoor bij Balen. Henk parkeert zijn auto op een prima plekje vlakbij een kerkje aan de route. Vervolgens rap naar de Brug Eindhout in Laakdal vlakbij het Albertkanaal. De rit is prima verlopen en wij vertrekken om tien uur. 
Direct via een asfaltpaadje omhoog. Via de brug Eindhout komen we aan de andere kant van het
Albèrtkanaal, zoals de Vlamingen zeggen. Een stukje rechtdoor langs de drukke N174 naar Geel.
Gelukkig snel na de verkeerslichten rechtsaf.
Hier is het een stuk rustiger en lopen we door de velden in noordelijk richting. Het is gelukkig droog, maar de velden zijn nat. Ook plassen en modder op ons pad. Kilometers lang verder over dit pad naar het Wegkruis nabij De Hutten. Hier begint het te druppelen. Even later worden paraplu's en poncho's tevoorschijn gehaald. Het wordt steeds natter. Het regent ongeveer een uur lang behoorlijk hard. 
We steken de tamelijk hard stromende Grote Nete over. Jammer dat het zo regent, waardoor het maken van
foto's wordt bemoeilijkt. Gelukkig breekt de bewolking. Het wordt langzaamaan droog. Enkele afgezaagde
dennenbomen dienen als zitplaats. Tijd voor een korte pauze.
Twee ezels in een weitje naast ons vragen onze aandacht en die krijgen ze ook. Wij gaan weer verder. Het pad is door de regen een flink stuk natter geworden. Af en toe is het lastig om langs de plassen en modder te komen, maar het lukt. 
Het pad gaat vooral in oostelijke richting. In het gebied Volmolen komen we langs een grote zandduin.
Hier is het een beetje heuvelachtig. Bij het Malpertuus, een kampeerhuis, zien wij het eerste wild,
een eekhoorn met een stukje brood of zo in zijn bek. Verder bestaat het wild van vandaag vooral uit
kippen, ganzen, eenden, ezels, paarden en pony's, dus vooral huisdieren.
Bij het kampeerhuis vinden wij een prima gelegenheid om te zitten en onze boterhammen op te eten. De zon breekt zowaar door en wat nat is geworden kan mooi drogen. Zo te zien wordt dit gebied bij beter weer druk bezocht. Wij gaan via Verloren Schaap en Grees naar Hulsen, een klein dorpje. Na enkele woonstraten lopen we al snel over vooral groene wegen en paden naar een volgend kanaal. Maar welk kanaal is dit? 
Het kaartje in het routeboekje geeft niet meteen uitsluitsel, maar Jan spreekt twee dames aan, die
over het Jaagpad ons tegemoet wandelen: "Goede middag. U weet zeker wel hoe dit kanaal heet?" De
dames: "Wij zeggen gewoon Het Kanaal, maar hoe het precies heet? Wij weten het niet". Jan: "Jullie
zijn eigenlijk verdwaald". Zij: "Nee, hoor, wij zijn van Hulsen". Afijn, mochten wij er niet goed
uitkomen en verdwalen kunnen we bij de dames overnachten: "Geen probleem!".
Wij hebben het boekje en de kaart wat beter bestudeert. Het blijkt het Kanaal Dessel - Tessenderlo te zijn, vrijwel even breed als het Albèrt Kanaal. 
Bij de brug Balen - Hoolst steken we het kanaal over. Aan de zijde van Balen even langs het kanaal
in noordelijke richting. De markering ontbrak hier even. Wij slaan op basis van de kaart in het boekje
rechtsaf. Iets verder staat inderdaad weer de vertrouwde markering.
Wij lopen voorbij een groot terrein van Willems, een bedrijf werkzaam op het gebied van zware stalen constructies. Volgens een groot reclamebord hebben ze mee gewerkt aan het MAS in Antwerpen en doen ook aan boorplatforms en zo. 
Wij beginnen aan het laatste stuk. De grote vraag is hoe lang de etappe zal uitvallen. Volgens het
routeboekje is het 21 kilometer. Pieter: "Mijn GPS-informatie komt uit op 24". Wij twijfelen en opnieuw
de vraag aan Pieter: "Heb je de Garmin al gekalibreerd?". "Nee" is het antwoord. Dus de twijfels groeien.
Het geplande eindpunt bij Schoor, punt 12 op de kaart, lijkt steeds verder weg te liggen. Vooral voor de
slechte knie van Jan niet zo leuk, maar hij komt nog vooruit. Een laatste bank wordt benut voor een
korte rustpauze.
De laatste kilometers gaan onder onze voeten door. Vlak voor Schoor zien we de trein richting Mol rijden. Het enkel spoor ligt wat verdiept. Na de spoorwegovergang lopen we Schoor in. Het kerkje is al te zien en rond vier uur arriveren we bij de auto van Henk. Pieter gaat het verlossende woord over de afgelegde meters geven: "Het is precies 23.230 meter". Wij: "Wel ongekalibreerd!". Pieter belooft de Garmin te kalibreren en tovert nog even zijn iPhone tevoorschijn met daarop een stappenteller. De teller geeft een lagere afstand. Afijn, we zijn in elk geval in Schoor en het was ver genoeg. Zeker voor Jan. Afgezien van het uurtje regen is het weer enorm mee gevallen: "Pieter, bedankt!" We pendelen naar het beginpunt om de auto van Ron te halen. Daarna via Geel, Turnhout en de A67 naar Nuenen. Na een vlotte rit genieten op het bekende adres in Nuenen van heerlijke bieren en de bekende overheerlijke bitterballen. |
|||||