Vallestappers op het Grote Rivierenpad

De weersvoorspellingen zijn niet goed, toch geeft onze weerman Pieter groen licht: vertrek om negen uur en koffie op het beginpunt. Het rijden met één auto en Jan op de fiets begint routine te worden. In lijn daarmee 'laaien we Pieter in Eindhoven op'. Op de A2 is het druk met fileachtig verkeer. Een stilstaande file bij de afslag naar Leerdam passeren we rechts. Daarna geen problemen meer.

De verharde ondergrond van de parkeerplek bij het kruispunt Meerdijk/Diefdijk is sinds de vorige keer vervangen door klei en ingezaaid met gras. Bij het uitstappen staan we meteen met 'de poten' in de klei. Jan zet de auto aan de overkant met een stevige ondergrond. Daar genieten we van koffie met koek. Kort voor half elf beginnen we aan de etappe, die volgens de planning ruim 18 km lang is. Jan op de fiets.

Linksaf de Acquoyseweg in. Rechts staan enkele met riet gedekte huizen, die Frans aandoen. De asfaltweg gaat onder de N327 door en daarna om Het Wiel heen. De spoorlijn van Geldermalsen naar Leerdam gaat er dwars over heen.
We lopen en fietsen kilometers langs de Culemborgsche Vliet. Het trekpontje laten we links liggen. Verderop gaat de route linksaf over de Vliet. Jan is vooruit gefietst om te verkennen en ziet links een bunker, waarschijnlijk in gebruik genomen door vleermuizen. Voor de dijk rechts een parkeerterreintje met een picknicktafel. Er staat een busje voor het vervoer van minder valide jongens. We komen ze al wandelend tegen op de Acquoyseweg.

Het is wat vroeg maar de picknicktafel wordt benut voor een korte pauze. Er staan paddenstoelen. Enkele bloemen trotseren het herfstweer. Tot nu toe valt dat erg mee. Bewolkt en droog. Prima wandelweer.
Na de zitting gaan we de Diefdijk op. Aan de andere kant van de dijk ligt het Wiel van Bassa, een flinke plas. De wandelaars gaan na een scherpe bocht de dijk af richting Schoonrewoerd. Jan gaat met de fiets over de Diefdijk naar zijn auto.

De lopers vervolgen de wandelroute naar het dorp. In Schoonrewoerd lopen we verkeerd. We missen de markering om na de kerk links af te slaan, wandelen het dorp uit en keren terug op onze schreden. Bij de kerk aangekomen gaan Wim, Pieter en Henk de winkel van de plaatselijke bakker in om speculaaswaren te kopen. Ron verkent het vervolg van het traject. We verlaten het plaatsje en gaan onder een tunnel door. Daar treffen we een verzameling dooie muisjes aan. We wandelen over een asfaltweg langs een vaart. Aan de Overheicop zien we een unieke zitlocatie tegenover een minicamping. We nemen plaats.

Inmiddels is Jan met de auto naar Hei- en Boeicop gegaan en heeft zijn auto langs de route nabij de Zijdekade geparkeerd. Na het verorberen van enkele boterhammen fietst hij de lopers tegemoet en ziet ze zitten aan een picknicktafel boven het water, de Huibert geheten. Een mooi zicht! We zijn weer even herenigd.

Na de lunchpauze vervolgen we richting Overboeicop en Hei- en Boeicop via de Zijdekade, een geasfalteerd fietspad. Jan heeft intussen de fiets op drager gezet. Op dit punt scheiden de wegen tussen de lopers en de fietser. Jan rijdt naar het eindpunt in Lexmond. De lopers slaan 500 meter verderop rechtsaf, een boerenerf op.

We wandelen langs lege stallen en dank zij goed aangebrachte markeringen over een betonnen pad overdekt met hier-en-daar koeienstront. De dames liggen zeer ontspannen in de wei en kijken naar ons. We zijn blijkbaar een bezienswaardigheid. Na een lang recht stuk, over een brug rechtsaf, linksaf en daarna over een weiland. Via een hek met overstap naar de asfaltweg. Rechtsaf. Even verder linksaf over een houten bruggetje. Hier volgen we een slingerend graspad tussen bomen en hoge struiken. Het pad is goed geëffend. We treffen diverse bruggetjes en knuppelpaden. Prachtig! Henk loopt (weer) voorop en meent een ree in het bosschage te zien. Aan het einde van het pad slaan we linksaf, de Bolgerijsekade op. Asfaltweg. We zoeken een plek om even te rusten en vinden na een paar honderd meter een prima gelegenheid bij een mooie villa.

Na een korte pauze lopen we verder over de kade. Vrij snel zien we een markering naar rechts via een smal plankier over een sloot. Dit klopt niet met de in de gids aangegeven route, maar we wandelen rustig door. Dit gebied lijkt veel op wat we net voor de kade hebben afgelegd. Genieten.

Een markering geeft aan het einde van dit bosrijk terrein aan dat we naar links moeten. Dat doen we braaf. Over het boerenpad evenwijdig aan de asfaltweg bereiken we het viaduct over de A27. Er is veel verkeer op de A27. Na een paar honderd meter zien we een golfterrein opdoemen. Linksaf, Kruisweg. We vragen Wim hoe ver het nog is. Valt tegen. De weg is vrij smal. Af en toe moeten we opzij voor een auto. Na 500 meter een kruispunt. Wim zegt dat het 2,7 km is. Valt niet mee. Rechtsaf, recht op de brug af over het Merwedekanaal. De brug is een oude draaibrug. We slaan linksaf langs het kanaal over een fietspad. Gelukkig staat na 100 meter een privé bank en kunnen we de vermoeide benen even rust gunnen.

De laatste kilometers volgen we eerst nog het kanaal. Daar zien we Jan staan op een brug langs het kanaal. Natuurlijk in gesprek.
In de tussentijd heeft jan niet stil gestaan. Hij parkeert de auto op de parallelweg, de Nieuwe Rijksweg, nabij de Zijpkade in Lexmond, het eindpunt van vandaag.

De Zijpkade zelf is niet toegankelijk voor fietsers en daarom gaat hij te voet richting Merwedekanaal.
De tijd overbrugt hij met gesprekken. Een mevrouw, die haar hondje uitlaat, vertelt een heel verhaal over haar ervaring van een wandeling als pelgrim naar Santiago de Compostela vanuit Porto in Portugal. Bij het Merwedekanaal kletst hij een tijdje met een Turkse Nederlander of zoals hij zei een Nederlandse Turk, die al vanaf de jaren zestig in Nederland woont, heeft gewerkt en nu gepensioneerd is. Op een bankje is hij Lotto-fomulieren aan het invullen en heeft daar een complete wetenschap van proberen te maken. Hij heeft enkele keren wat gewonnen, maar alleen kleinere bedragen.

Een fietser bestudeert op de brug het water. Bij navraag kijkt hij naar ratten. Hij heeft er pas eentje gezien: "Een joekel, zo groot als een konijn", zegt hij tegen Jan. Samen kijken ze uit naar de lopers, die ginds verderop via een draaibrug het kanaal moeten oversteken. Na enige tijd komen ze langzaam in beeld. De 'rattenkijker' zegt tegen de wandelmannen: "Namens de burgemeester van Hei- en Boeicop, hartelijk welkom"!

Na een kort kletspraatje gaan we samen over de Zijpkade naar de auto. De Zijpkade is tevens de grens van de provincies Utrecht, rechts, en Zuid-Holland, links. Pieter: "Hoever is het nog Jan". Hij antwoordt: "Niet zo ver meer" en Wim vult nauwkeuriger aan: "Nog ongeveer anderhalve kilometer". En dat klinkt als muziek in de oren van Pieter, die het ondanks een wat pijnlijke hiel bij de start prima heeft volgehouden.

Het weer heeft zich trouwens ook goed gedragen. Droog gebleven, prima wandelweer en zelfs een beetje aan de warme kant voor de lopers, omdat je snel teveel kleren aan hebt. Tegen vier uur bereiken we de auto en maken we ons klaar voor de terugrit. Pieter: "We hebben negentien duizend en vijftig (dus 19.050) meter gelopen met een gemiddelde van 4,1 km per uur en we hebben 58 minuten op ons gat gezeten".

De terugrit gaat richting Vianen en daarna de A2 naar Den Bosch en Eindhoven. Het is druk maar we schieten behoorlijk op. Vanwege de late vertrektijd zijn we ook later in de middag terug. Pieter en Henk hebben tamelijk vroeg afspraken voor de avond en daarom sluiten we deze wandeldag niet af met het gebruikelijke biertje met bitterballen. Jammer, het is niet anders.

Pieter 'laaien we thuis af'. In de Vallestap in Nuenen pakken Wim en Ron de fiets en Henk de auto om naar huis te gaan. Jan tuigt zijn auto af. We hebben een prima wandeldag gehad en de route is veel mooier uitgevallen dan we op basis van de kaarten hebben verwacht.