Vallestappers op het Grote Rivierenpad

Half december hebben we de etappe IJzendoorn-Erichem gelopen. Nu pas is het gelukt om deze etappe in te plannen en te gaan wandelen. Helaas met hindernissen, want Henk belt vlak voor vertrek, dat hij zich beroerd voelt en niet kan gaan. Hij vraagt ons uitdrukkelijk om toch te gaan. Het is tegen de gewoonte in, maar zijn raad volgen we op. De tweede hindernis is het extreem warme weer. Daarom vertrekken we extra vroeg om 6 uur: koffie en koek gaan mee om bij de eerste pauze van te genieten. Net als de vorige keer gaat Jan op de fiets, zodat we met één auto naar het beginpunt in Erichem rijden.

Om zeven uur beginnen de drie wandelmannen Ron, Pieter en Wim aan de etappe. Afspraak om de koffie met koek op de parkeerplaats aan de Hennisdijk te nuttigen, precies langs de route bij kaartpunt 34.
Jan zoekt de parkeerplaats op en gaat met de fiets terug richting Buren. Te voet wordt de Oranjestad Buren al snel bereikt. In het plaatsje is het traject voor een groot gedeelte identiek met het ons bekende Maarten van Rossumpad. Pieter meldt, dat hij vergeten heeft de Garmin op NUL te zetten. Wim helpt hem: "Tel er maar anderhalve kilometer bij".

We treffen elkaar in het centrum vlakbij de Buitenhuizenpoort. De wallen, de poort, de oude gebouwen en de Kornemolen leveren mooie plaatjes op.
Al snel verlaten we Buren. Een richtingbord wijst ons de Westelijke richting van het Grote Rivierenpad naar Tricht (10 km) en Hoek van Holland (184 km). We kunnen nog wel even vooruit. Vanaf Kleve tot hier is het 90 km, opgeteld totaal 274 km en dat is 2 km minder dan volgens het boekje, waarvan akte.

De zon laat zich ondanks het vroege uur al aardig voelen. De wandelaars gaan verder over snaakse paadjes, zoals Wim dat noemt en daar is niet te fietsen. Jan gaat via de Kornedijk naar de parkeerplaats aan de Hennisdijk. Hij zet de koffie met koek gereed en maakt intussen een praatje met iemand uit Buren, die hier zijn hond heeft uit gelaten: "Waren dat drie mannen, één met een hoed?". Jan "Klopt". Hij: "Ik heb ze in Buren zien lopen". Buren is niet zo groot.

Ron komt als eerste via het snaakse paadje tevoorschijn en kort daar achter Wim en Pieter. Helaas hier geen picknicktafel, maar we redden ons: "Eet smakelijk". Na de koffie wordt verder gelopen over een smal graspad. Een bord meldt, dat in de plas De Put van Buren niet gezwommen mag worden. Na een stuk kruip-door sluip-door bereiken we een soort stormbaan. Wim en Pieter doen stoer, net alsof ze de hindernis hebben overwonnen. Vervolgens een graspad langs een korenveld. Tot onze verrassing zien we een jonge ree hoge sprongen maken door het veld om zich uit de voeten te maken. Een prachtig gezicht!

Na een stuk asfalt een kilometers lang graspad. De hoge grassprieten en veel nattigheid door de dauw worden door Ron getypeerd als risicovol vanwege teken en rondvliegend gespuis. Het pad is lastig te belopen door de hobbels.
Aan de overkant van de wetering gaat een haas, zoals dat hoort, er als een haas vandoor. Het is erg warm en daardoor kunnen we er niet zoveel van genieten. Nu is het gewoon doorgaan!

Intussen rijdt Jan met de auto naar het eindpunt in Beesd en gaat op de fiets terug naar de wandelmannen.
Overal zijn kersen te koop. Jan koopt een kilo bij het fruitbedrijf De Hoenderik aan de Lingedijk. Hij fietst de mannen tegemoet, maar waar zullen we elkaar treffen? Tussen kaartpunt 33 en 34 is niet te fietsen.
Jan stopt bij kaartpunt 33 en gaat van de asfaltweg af om een berichtje te sturen waar of ze zijn. Prompt ziet hij iets verder Ron staan. Vlak bij punt 33 hebben ze een pauze ingelast. Dat komt perfect uit. Langs de route tot nu toe weinig banken en daarom maken we gebruik van een stapel boomstammen om op te gaan zitten.

Na een koek van Wim komen de kersen tevoorschijn en die gaan er ook "in als koek". Pieter laat zich enkele oorbellen van kersen aanmeten en stuurt meteen een foto naar Henny. Oordeel maar of hij er knapper van is geworden.
De zon is al behoorlijk pittig. Gezichten en lijven zijn navenant verhit. Er wachten nog vele zonnige kilometers dus het wordt afzien.

Jan vertrekt met de fiets en vindt midden in Tricht bij een standbeeld van Apostel Petrus, de naamheilige van Pieter, een mooie beschaduwde plek met banken en wacht daar.
Na enkele warme kilometers komen ze al vrij snel uit de Doctor van der Willegenstraat de Lingedijk op gelopen en zijn dan direct bij de banken, waar ze dankbaar gebruik maken van de schaduw.

Pauze: boterhammen eten, de rest van de kersen opeten en een fotosessie met Pieter en zijn schutspatroon. Het werkt: Van de weersomstuit krijgt hij een verlicht plekje op zijn voorhoofd. Hij is door de geest van Petrus bevangen, uiteraard voor zover we daarin geloven.

Jan: "Het wordt nog wel afzien op de Lingedijk. Een heel eind asfalt en in de volle zon". Afijn we gaan er aan beginnen. Passeren in Tricht een mooi terras van Bistro De Lachende Gans, steken het spoor Den Bosch-Utrecht over en zien enkele stratenmakers bezig in de volle zon. Petje af, want ze werken flink door.
Jan gaat met de fiets vooruit. De Lingedijk wordt in de volle zon belopen door de wandelmannen. Het valt niet mee, want de temperatuur is al een eind boven de dertig!!

Bij De Hoenderik hebben ze nog kersen. Jan vult de voorraad weer aan en fietst terug richting Tricht. Al snel treffen we elkaar. Op een bankje even pauzeren en smullen van de kersen.
Pieter: "Hoever moeten we nog lopen voordat de schaduw begint". Jan wijst op de kaart: "Het is nog wel een behoorlijk eind. De laatste kilometers zijn beschaduwd!". Reactie: "Ja, dat zal wel".

Jan fietst weer vooruit. De wandelmannen trotseren de hitte op de Lingedijk, die later Appeldijk wordt. Er staan inderdaad vele appelbomen langs de dijk, maar ze geven helaas geen schaduw. De Linge komt aan het einde van de Appeldijk dicht bij de weg. Jan neemt een bank in de schaduw in bezit en wacht op de lopers. Een mooi plekje.
In de buurt kennelijk bekend, want er wordt gezwommen. Na een tijdje komen bovenop de Appeldijk de wandelaars in beeld en strijken al puffend en kreunend dankbaar neer op de bank.

Pieter: "En waar is het pad in de schaduw?" Jan: "Vanaf hier tot Beesd". Ze geloven het niet. Intussen komt een man in zwembroek van De Linge genieten. Hij gaat te water en Ron roept: "Kijk maar uit. We zagen net een haai". Reactie: "Klopt, kijk maar" en hij laat zijn hand zien met enkele ingekorte vingers. Afijn, hij is wel in voor een grapje en gaat verder te water.

We stappen op voor de laatste meters over de Mariënwaerdt Hooidijk later Groenedijk en inderdaad compleet in de schaduw, heerlijk!! Ter hoogte van Korenmolen De Vlinder op de zuidelijke oever van De Linge ligt aan deze kant een oude vrachtboot op het droge in het weiland. Een wat vreemd gezicht.
De Groenedijk wordt dichter bij Beesd de Mariënwaerdt Notendijk met zoals het hoort vele grote notenbomen met veel noten en ze geven gelukkig veel schaduw!

Jan fietst intussen naar Beesd en verplaatst de auto van de Lingestraat naar een schaduwplek onder de viaduct van de A2 en zet alle deuren open. Na enige tijd komen Pieter, Ron en Wim in beeld en dalen vanaf de Notendijk af naar het viaduct, het begin van de Havendijk. Van de gezichten van de wandelaars valt af te lezen, dat ze blij zijn de auto van Jan onder het viaduct te zien staan. Het eindpunt is bereikt.

Pieter: "Het is nu tien voor half twee. We hebben 17740 meter gelopen, maar je moet er nog 1600 meter bijtellen, dus dat is dan 19340 meter". Wim tamelijk verhit en bezweet meldt droogjes: "Ik heb 18500 meter op mijn smartphone staan". Afgerond in elk geval 19 km voor het Goede Doel.
Jan: "Ik heb in de koelbox yoghurt met aardbeien. Zin?". Plastic schaaltjes worden gevuld en het smaakt prima. Eigenlijk hadden we vanochtend een klein uurtje eerder moeten vertrekken, maar de lopers hebben het toch gered en ook voor hen petje af. We maken ons klaar voor vertrek richting Nuenen.

Geen problemen op de A2 en we arriveren tegen twee uur bij ons stamcafé Schafrath. Net op tijd want de poort wordt voor ons geopend en wij strijken neer op het terras. In de schaduw is het warm, maar nog wel vol te houden met koele biertjes.

Wim heeft een Kwaremont besteld en wij krijgen van kastelein John een uitgebreide uitleg over het glas:

Kwaremont 6.6%: het alcoholpercentage is gelijk aan de helling van de Kwaremont.
Deze helling ligt in de Vlaamse Ardennen en is een onderdeel van de bekende wielerkoers De Ronde van Vlaanderen. Niet de moeilijkste helling, maar wel met de mooiste naam.
In de steel van het glas is een wielrenfiets gegraveerd.
De voet van het glas is bezaaid met daarin gegraveerde kasseien.
En als je het bier op hebt en het glas omdraait en de steel wegdenkt is het een kassei. Waarschijnlijk moet je er enkele op hebben om dat te ontdekken.

Bij het tweede rondje komen er meer Kwaremonten op tafel. Wij drinken op de gezondheid en beterschap van Henk en hopen een volgende keer weer voltallig aan de meet te verschijnen.

Het was een hete en pittige wandeling vandaag in de buurt van en langs De Linge.