| |
|
Vallestappers op het Grote Rivierenpad
|
Jans verslag van etappe 1: Kleve - Wyler |
dinsdag 9 januari 2018
Het heeft even geduurd door slecht weer, ziektes, een onwillige knie en feestdagen, maar het is gelukt om een wandelafspraak te maken.
In het nieuwe jaar beginnen we aan de eerste etappe van onze nieuwe uitdaging, het Grote Rivierenpad. Pieter heeft ons om half
acht uitgenodigd voor koffie met koek. We vertrekken vroeg omdat het begin januari vroeg donker is en we ongeveer 70 kilometer
moeten rijden.
De beste wensen voor het nieuwe jaar en wetenswaardigheden worden uitgewisseld. Daarna vertrekken we naar Wyler, nog net in Duitsland
en in de buurt van Kranenburg. We rijden bij prima weer en een temperatuur zo rond het vriespunt richting Gemert-Boxmeer-Groesbeek.
Op de A73 is het onverwacht druk en is het van Gennep tot Malden file rijden. Het laatste stuk via Mook, Groesbeek naar Wyler gaat vlot.
Jan parkeert zijn auto in de Viehsteege in Wyler, waar de route van ons pad doorheen loopt. Daarna naar het beginpunt in Kleve
oftewel Kleef. Ron parkeert zijn auto op het parkeerterrein aan de Ludwig-Jahn-Strasse. Jan koopt een parkeerkaartje van € 5,- voor
de hele dag.
We vertrekken om tien uur en lopen een kleine kilometer naar het echte beginpunt volgens het boekje: het kruispunt Grosse Strasse/
Kavarinerstrasse. Kleef met zijn Schwanenburg, de Tiergarten en het oude centrum laten we voor wat het is en beginnen direct aan
de route. Het traject is niet gemarkeerd met de bekende wit-rode markering maar met een Duitse E8-markering.
We beklimmen met een behoorlijk stijl pad de stuwwal. Boven gekomen zien we een stukje verder een open zichtlijn in het bos met
uitzicht naar de Sternberg links en HochElten rechts. Hoog Elten, waar we met het Pieterpad zijn geweest, is niet te zien door de
heiigheid.
In het bos staat een enorm monument ter herinnering aan de "glorieuze" overwinning van Duitsland op Frankrijk in 1870-71.
Deze
overwinning blijkt vele levens van mannen uit deze omgeving (Söhne des Kreises Cleve) te hebben gekost. Het is tevens een mooi
uitzichtpunt op de Tiergarten en de tuinen van het voormalige Kurhaus beneden.
In de buitenwijken van Kleef met grote huizen vallen de plastic verzamelbakken voor glasafval langs de straten op, gesorteerd
naar wit, groen en overige kleuren. Wij concluderen dat er flink is gedronken tijdens de kerst en jaarwisseling.
Via een mooi weggetje, de Esperance, lopen we Kleef uit. Rechts ontvouwt zich het dal van de Rijn, die we vandaag niet te zien krijgen.
Na de Esperance bereiken we het Reichswald. Via onder meer de Treppkesweg blijven we aan de rand van dit enorm grote bosgebied.
Langs de Treppkesweg een monument, een grote kei met daarin in een tekst gebeiteld in het dialect van de streek:
DE KUW, DIE EK VERKOCHT IN CLEEF
ET GELD DORVOR MIN NIT LANG BLEEF.
HIER HOUWDE MIN ROVERS DOOD.
LÄST BÄJEND, OCH BLUT ET GEBEITEL IN KEI
WAT LEIDE EN WETVROUW VAN DE SCHOTTHEI
Jan wordt gevraagd of hij het kan vertalen. Hij is immers een kilometer of 25 aan de andere kant van de Rijn geboren in Doetinchem
in de Achterhoek. Hij komt een heel eind, maar het lukt niet helemaal. Even verder komen we twee wandelaars tegen en Jan spreekt
ze in een mengelmoesje van dialect, Duits en Nederlands aan: "Sind Sie aus der gegend en wet ie wass dort op de kei steht?" Hij
loopt met hen mee terug en krijgt tekst en uitleg van de mannen.
Het monument herinnert aan een moord op deze plek ongeveer 200 jaar geleden.
De tekst op de kei komt ongeveer neer op:
De koe, die ik verkocht in Kleef
't geld daarvoor mij niet lang bleef.
Hier sloeg mij rovers dood.
Laat biddend, ook bloed en gebeiteld in kei
Wat lijdt een weduwe van de Schotthei
Schotthei is het dichtbij gelegen gehucht Schottheide.
In het bos vinden we bij gebrek aan banken een zitplaats op een stapel enorm lange dennenbomen. De boterhammen smaken goed. Een
Nederlands sprekende mevrouw laat honden uit. Later zien we haar terug bij de bestelwagen van een hondenuitlaat-service Wyler-
Kranenburg.
We verlaten het Reichswald en zijn blij dat we na de bossen door de velden kunnen wandelen. Vlak voor Schottheide staan wel twee
banken. Helaas te laat voor ons. Onze route gaat via de Treppkesweg naar links. De weg is intussen asfalt geworden en we steken
de tweebaansweg nummer 504 van Kranenburg naar Gennep over.
In de buurt van Frasselt gaan we het bosgebied weer in, maar blijven gelukkig dicht aan de rand. Het uitzicht op het open gebied
bij Frasselt en Kranenburg bevalt ons wel.
Op de kaart staat Beginnenbusch met een hoogte van 67,5 meter.
Pieter zit met zijn Garmin een stuk hoger en Wim ziet op zijn LG-mobieltje een waarde van net boven de zestig. Dus de vraag aan
Pieter: "Is ie wel gekalibreerd?". De Beginenberg zelf is volgens een foto op Google Earth 76 meter hoog.
In elk geval blijven wij met het pad een stuk beneden het hoogste punt in deze buurt, de Brandenberg met ongeveer 80 meter.
Kort daarna verlaten we definitief het Reichswald en komen terecht op een graspad richting Kranenburg. Vlakbij een groot
tuindersbedrijf steken we de spoorbaan over. Het is het spoor van Nijmegen naar Kleef, dat in de 19de eeuw in gebruik is
genomen. Het oude perron dient als zitbank voor een korte pauze.
Het is niet duidelijk of het spoor nog in gebruik is. Jan vraagt opheldering bij een mevrouw in een kantoortje.
Hij mocht daar eigenlijk helemaal niet komen, maar de reactie was: "Ja, aber nicht heute. Es fangt später an in april". Het is wel raar
want het spoor is overbouwd door een soort fietsenstalling. En er is sprake van een "Draisine". Maar wat is dat?
Speurwerk op internet levert als informatie op: "Een draisine is een soort spoorfiets". Het is vooral bedoeld voor recreatie.
Het is hier in gebruik tussen Kleef en Kranenburg en het stuk spoor van Kranenburg naar Groesbeek. De rest van het spoor naar
Nijmegen is opgebroken.
Kranenburg heeft een historisch centrum. Het is al sinds 1308 een bedevaartsstadje. Bij de kerk staat een monument voor de
pelgrimsroute naar Santiago de Compostela.
Wij lopen Kranenburg weer uit en kunnen gelukkig over een weg en een pad aan de rand van weiden.
De weg ligt parallel aan de
asfaltweg tussen Kranenburg en Wyler en verderop Berg en Dal op Nederlands gebied.
Rechts ligt het Rijndal, maar de Rijn is nog
ver weg. Langs deze weg staan overigens wel mooie knotwilgen en uiteraard maakt Ron daarvan een foto.
We moeten een klein stukje langs genoemde asfaltweg, maar kunnen daarna weer verder over de parallel route. Deze komt uit op de Alte
Heerstrasse. Het is een deel van de Romeinse wegen, de Via Romana, uit de eerste eeuwen van onze jaartelling. Deze historische weg werd
gebruikt door het Romeinse leger, vandaar de Heerstrasse.
Aan deze weg woont Marnix, een oud buurtgenoot, maar wij moeten al eerder linksaf de Viehsteege in en zien al meteen de auto van
Jan staan. Het eindpunt van vandaag bereiken we om vier uur. We hebben 21.420 meter gelopen met een gemiddelde van 4,2 km per
uur. Gezien de stramme benen valt het nog mee, maar iedereen en vooral Jan is blij dat we het hebben gehaald.
We rijden terug naar Kleve om de auto van Ron te halen. Het is tamelijk druk in Kleef. De route naar huis via Goch, Gennep,
Boxmeer enzovoort verloopt goed en gelukkig zonder files. Het is donker als we in Nuenen uitstappen om een pintje te pakken
in "ons stamcafé" Schafrath. En de bitterballen waren weer prima. Eerst krijgen we er 24, maar de traditie, dat wij er 25 krijgen
wordt gecorrigeerd. Één bitterbal wordt op een speciale manier alsnog gebracht, zodat we niet hoeven te strijden bij de
verdeling. Chapeau voor Schafrath en ook voor Pieter, die goed wandelweer heeft geregeld voor vandaag.
IJs en weder dienende gaan we over veertien dagen de volgende etappe afleggen. Dan steken we vrijwel meteen de grens over.
Terug naar boven
|
|
|