Vallestappers op Dommel Routes
dinsdag 16 mei 2017
Veertien dagen geleden heeft Pieter de wandeling afgelast vanwege regenachtige weer. Vandaag ziet het er beter uit. Pieter: "Het kan
bewolkt blijven, maar wel zacht en geen regen". Tijdens de koffie met koek wisselen we familiale en andere wetenswaardigheden uit. Jan
en Ron rijden vandaag. Vraag aan Jan: "Hoe ver is de etappe vandaag?" Jan: "Het is volgens Google achttienduizendéénhonderdenveertig
meter". Wim zit een beetje hoger. Afijn we zullen zien.We rijden naar het geplande eindpunt in een buitenwijk van Boxtel, die aan de Dommel grenst. In De Klapwaker vinden we een prima parkeerplaats. De rustige woonstraat met flinke villa's is vernoemd naar een oud beroep, volgens Wikipedia ook wel klepperman genoemd. Een Klapwaker of Klepperman gebruikte een ratel om zich kenbaar te maken, waarna hij belangwekkende mededelingen aan de goegemeente kwijt kon. 
Ron rijdt naar het beginpunt in Nijnsel en om tien uur vertrekken we. De eerste blauwe plekken zijn in zuidelijke richting zichtbaar. Misschien
wordt de bewolking verdreven.
In Nijnsel wordt het plantsoen bij de kerk door enkele vrijwilligers schoon gemaakt. Wij lopen door het dorp en gaan rechtsaf over de Kerkdijk-Zuid, parallel aan de A58. De weg gaat over in een smal pad. Langs het pad veel wilde planten en bloemen als margrieten en een typisch plantje met een kroontje als bloeiwijze. Wim: "Volgens mij is het een soort weegbree". En dat klopt. Het is de Smalle Weegbree. 
Het pad gaat samen met de Dommel onder A58 door. Wij blijven op een graspad aan de linkerkant van de Dommel met een mooi zicht op de Knoptoren
van een kerkje in Rooi, oftewel Sint Oedenrode.Van oudsher waren in deze streek veel klompenmakers gevestigd en dat is kenbaar gemaakt met een reusachtig klomp in het plantsoen langs de Dommel. Bij de Borchmolendijk lopen we het Centrum in. Een molensteen met opschrift herinnert aan de molen, die hier gestaan heeft. Op de Markt moet Wim iets kwijt: "Ann en ik zijn vandaag 45 jaar getrouwd. We gaan hier een kop koffie drinken". 
Het is tegen onze gewoonte in,
maar er is geen tegenspraak. Bij Café Oud Rooy smaakt de koffie met een glaasje slagroom en daarin een likeurtje prima: "Op de gezondheid van
Ann en Wim".
Wij vervolgen onze route via de Neulstraat, steken de Dommel over en gaan linksaf langs de Dommel. Een eindje verder terug de Dommel over. De Hoge Vonderstraat. Volgens een bord is de Hoge Vonder een grenspaal van een gebied, dat bepaalde vrijheden kreeg van Hertog Hendrik I van Brabant op 9 april 1232. Het fraaie kasteeltje Henkenshage is eveneens een oud monument. Op weg daar naar toe moeten we door enkele straten van Rooi lopen. We lezen de aanwijzingen van de routebeschrijving niet goed en lopen prompt een stukje verkeerd. Als streekgenoten zijn we al vaker bij het kasteeltje geweest met fietstochten, dus we vinden het wel. 
Onze GPX-route komt daardoor niet precies overeen met de beschreven route. Wij pauzeren aan een picknicktafel in het plantsoen bij het
Kasteel. Ron wordt aangesproken door enkele mensen uit Goirle. Ze mopperen: "We komen voor het kasteel, maar het is niet open". Afijn
goed informeren van tevoren was beter geweest. Ze moeten nu maar genieten van het goede weer en deze fraaie plek.
Met steeds vaker de zon, het is al behoorlijk warm aan het worden, gaan we verder door Rooi. Bij de waterzuivering nog een mooi stukje langs het water en een blazende zwaan. Inderdaad zit de partner iets verder op een nest, verscholen in riet. Het vervolg over de Liempdseweg en de Bobbennagelseweg valt een beetje in de categorie van "A naar B". Gelukkig zien we een stuk verder de Dommel terug. Bij enkele meanders staat een picknicktafel. Een mooi plekje om de boterhammen te eten. Eindelijk van de asfaltweg af. Wij gaan linksaf, 't Achterom, en na enkele honderden meters via een zand- en graspad door de velden. Uiteindelijk komen we op een smal paadje langs de Dommel. Dit moet het stuk zijn, dat Thea van Beek betitelde als haar favoriete stuk langs de Dommel. 
Af en toe prikkelen brandnetels onze kuiten, die tengevolge van korte broeken in beeld komen. Het is steeds zonniger geworden en dus ook
warmer. Het is fantastisch weer.` Op een plek bij een meander van de Dommel hangt een touw aan tak. Henk probeert het te pakken, maar dat gaat niet lukken. Zo te zien wordt de plek geregeld gebruikt om op een uitdagende manier van de Dommel te genieten. Het is niet aan ons besteed. Na de passage van de Ollandse Waterloop gaan we over een betonnen weg en fietspad naar een brug over de Dommel. Daarna is het nog een flink eind naar Liempde. In Liempde gaan we niet het dorp in volgens de routebeschrijving. Gasterij de Punter zien we dus niet. We lopen aan het einde van Kerkakkers scherp rechtsaf via de Smaldersestraat en kunnen een eindje verder rechtsaf het Dommelsteegje in. We zijn dan weer op de route. 
Aan het begin van het Dommelsteegje staat een bordje: "Pontje uit de vaart". Uiteraard een erg teleurstellende mededeling, want het Sint
Janspontje is een leuke attractie om jezelf over de Dommel te trekken. En natuurlijk de vraag hoe geraken we nu tot in Kasteren.Henk en Jan: "We gaan toch eens kijken hoe het er bij de Dommel uitziet". Het is nog een behoorlijk stuk lopen. De ander drie blijven wat achter en wachten af. Henk tegen Jan: "Het pontje ligt warempel aan de andere kant. Ik trek hem hier naar toe". Wim is intussen ook gearriveerd. Zij steken over naar de andere kant. Pieter en Ron worden via de telefoon gewaarschuwd: "Het Sint Janspontje functioneert gewoon. Wij zijn al aan de andere kant". Ron en Pieter 
moeten nu het pontje naar hun toe trekken. Jan steekt mee over en uiteindelijk arriveert iedereen aan de Kasterense kant van de Dommel. Toch
verwarrend zo'n bordje en goed dat we door zijn gelopen en zo de pontjes ervaring hebben ondergaan.Het Sint Janspontje is in 2008 geopend. Op een bord is te lezen: "De zin van mijn bestaan is heen en weer te gaan". Vlakbij de aanlegsteiger van het pontje pauzeren we even onder grote belangstelling van nieuwsgierige koeien, die ook wel willen mee eten van de lekkere koeken van Henk. Via een pad komen we uit op een klinkerweg, de Hoevedreef en passeren de duiventoren. 
Een eindje verder een asfaltweg, de Maai. Ook hier
weer de mededeling, dat het Sint Janspontje uit de vaart is. Jan draait het bord om. In Liempde staat het bord helaas nog verkeerd.
Vlakbij De Maai zien wij een ooievaar op zijn nest. Hier niet verwacht, maar mooi meegenomen.
Op de splitsing van De Maai en de Kasterenseweg staat een kapel gewijd aan Sint Antonius, abt. Henk is bij het Antoniusgilde op Eeneind in Nuenen en dat spreekt hem natuurlijk erg aan. Henk, Jan en Pieter steken kaarsjes aan. Tekent zich hiermede een godsdienstige breuklijn in onze wandelgroep af? Overigens heeft dat niet veel meer om het lijf. 
We lopen door Kasteren, een rustig gehucht. Hier heeft ooit een watermolen gestaan, maar behalve een bord is er niets meer van te
herkennen. Daarna komen we uit bij het Duits Lijntje, de vervallen spoorbaan van Boxtel via Veghel en Gennep naar Duitsland. Vele
bedevaartgangers naar Kevelaer maakten gebruik van het Lijntje.
De overwoekerde rails liggen er nog. Ze verdwijnen af en toe onder struiken en gele brem. Na een baileybrug over de Dommel loopt het oude spoor onder de A2 door. De zeer royale viaduct is breed genoeg voor een HSL-lijn, maar die zal er nooit komen. We lopen rechtsaf over een pad en weggetje onder langs het talud van de A2. De begroeiing is zo intens, dat de hoog gelegen autobaan nauwelijks opvalt. Het dal van de Dommel komt weer in zicht. 
Via een vlonderpad slaan we linksaf door een drassig gebiedje. Enkele
waterhoentjes zwemmen in een plasje met hun kroost. Wij passeren de Dommel en aan de overzijde gaan we verder over een fietspad.
Na enkele honderden meters arriveren we in het woonstraatje De Klapwaker, waar de auto van Jan geparkeerd staat. Het is 15.55 uur en we hebben volgens Pieter precies 18380 meter gelopen met een gemiddelde van 4,1 km per uur, hetgeen intussen vertrouwd in de oren klinkt. De afstand is dus vrijwel gelijk aan de planning, inclusief mislopen en dergelijke. Natte bezwete kleren gaan uit en droge aan. Daarna terug naar Nijnsel. Vervolgens via de dorpen terug naar Nuenen om een pintje te pakken op het terras van Café Schafrath bij schitterend mooi weer: "Goed gedaan, weerman Pieter". Vervolgens verrast Pieter ons: "Ik betaal hier, want volgende week zijn Henny en ik vijftig jaar getrouwd". Zo hebben activiteiten van lang geleden vandaag voor verrassingen gezorgd. Voorlopig zijn er vooral vakanties, dus het zal even duren voordat we de zevende etappe gaan lopen |
|||||